ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

Ομόνοια: Γιατί έχει ήδη …πέσει

Είναι στο γκρουπ ομάδων με εντελώς ανόμοιο μέγεθος με το δικό της

Πέτρος Παπαγιώργης

Πέτρος Παπαγιώργης

papagiorgis@sppmedia.com

Όσοι οπαδοί της Ομόνοιας παρακολούθησαν την αναμέτρηση της ομάδας τους με την Αλκή, δε νομίζω να σκέφτονται τη νίκη της ομάδας. Όποιος το κάνει αυτό είναι… αλλού. Η εμφάνιση της Ομόνοιας ήταν κακή σε υπερθετικό βαθμό. Ήταν μια ομάδα απονευρωμένη. Και δεν έχει κανένα νόημα να εξηγήσουμε το γιατί.

Έχει ήδη αρχίσει ο δεύτερος γύρος και η ( ο θεός να την κάνει) ομάδα που έφτιαξε ο Ανχελ Γκόμες το καλοκαίρι, ταλαιπωρεί εαυτήν και αλλήλους (δηλαδή τον κόσμο της). Ο κόσμος περιμένει να δει μια άσπρη μέρα αλλά μάλλον θα αργήσει να έλθει αυτή η μέρα.

Διαβάστε ακόμη : Ομόνοια: Λεωνίδας Παπαδάκης στο τεχνικό τιμ

Αρκετοί λένε ότι η φετινή Ομόνοια κινδυνεύει να πέσει κατηγορία. Δυστυχώς η Ομόνοια ήδη έχει πέσει κατηγορία. Το γιατί, το εξηγούμε αμέσως. Οταν είσαι στην έβδομη θέση του πίνακα, τρεις βαθμούς πίσω από την έκτη θέση, δέκα από την κορυφή και αναγράφεται το όνομα σου (Ομόνοια λέγεσαι) στο ίδιο γκρουπ με την Δόξα, την Πάφο, την ΕΝΠ, τον Ερμή και την Αλκή, ομάδες - νάνοι (από πλευράς εκτοπίσματος και αίγλης) που υπό κανονικές συνθήκες έπρεπε να υπάρχουν μόνο και μόνο για να τρέμουν μπροστά στο γίγαντα, αλλά νοιώθουν ότι δεν υστερούν από αυτόν και μπαίνουν στο γήπεδο, φωνάζοντας του ότι θέλουν να τον κερδίσουν, αυτό είναι που συμβαίνει.

Ναι, η Ομόνοια με τους τίτλους, την ιστορία, τον κόσμο, την αίγλη το εκτόπισμα και τη δυναμική που διαθέτει ως ομάδα υπερτερεί κατά παρασάγγας όχι μόνο από τις ομάδες αυτές, αλλά και ομάδες της πρώτης εξάδας. Άρα, με κριτήριο τη συντριπτική της υπεροχή σε αυτούς τους τομείς έναντι των αντιπάλων που έχουν συνηθίσει να έχουν τέτοιους στόχους, η Ομόνοια γειτνιάζουσα βαθμολογικά με αυτούς, είναι ήδη ουσιαστικά υποβιβασμένη.

Η Ομόνοια δεν έχει εκπέσει εδώ και χρόνια, συμπτωματικά. Έχει εκπέσει γιατί εδώ και χρόνια καμία ηγεσία δεν κατάφερε να βρει τους άνθρωπους που θα επιλέξουν σωστά τους ποδοσφαιριστές, θα τους διαχειριστούν και θα δημιουργήσουν μια ομάδα που θα οδηγήσει την Ομόνοια στην τροχιά της αγωνιστικής αναγέννησης. Εννοείται ότι στην πτώση της ομάδας έχει συμβάλει και το οικονομικό πρόβλημα. Όμως το παρόν κείμενο καταπιάνεται με διαφορετικά λάθη.

Και επειδή απεχθάνομαι τις θεωρίες και τις αοριστολογίες θυμίζω αποφάσεις των τελευταίων χρόνων. Πρόσληψη Κώστα Καϊάφα, που ήταν σχεδόν εντελώς άπειρος.   Τελικά αποχώρησε λόγω της πορείας της ομάδας. Η απειρία του δεν του επέτρεπε να σηκώσει τόσο βάρος.

Αγώνας με Δυναμό Μόσχας στο ΓΣΠ  θα μου πείτε. Εφιάλτης (διαιτησία- καραγκιοζιλίκι) για τον κάθε Ομονοιάτη. Δεν ήταν όμως η μόνη περίπτωση που η Ομόνοια έφθασε κοντά σε όμιλο Ευρωπαϊκής διοργάνωσης Θυμίζω: Χάρκοβο (2010-11), Σάλτσμπουργκ (2011-12). Και εννοείται επίσης ότι η Ομόνοια της χρονιάς της Δυναμό, δεν συγκρίνεται με την παρούσα. Ακόμη η φθορά δεν είχε προχωρήσει.

Περίπτωση Νίκου Νταμπίζα. Δεν ήταν λάθος η πρόσληψη του, αλλά η υποχωρητική αντιμετώπιση του. Το υπερεγώ του που συντηρούσε την επιμονή του να μην φέρνει κεντρικό αμυντικό, (επέβαλλε στον Τζον Κάρβερ πότε το Παντελιάδη, πότε το Νασιμέντο απλώς για να μη πέσει από το «εγώ» του) στοίχισε πολύ στην ομάδα. Τελικά στην περίοδο Ιανουαρίου του επέβαλαν τον Αρνασον. Γενικά ο έλεγχος που του ασκείτο ήταν σχεδόν ανύπαρκτος. Και αισθανόταν ως απόλυτος άρχων.

Περίπτωση Πάμπου Χριστοδούλου. Έφερε και αυτός πολλούς παίκτες αλλά οι περισσότεροι ήταν… παλτά για τις ντουλάπες του «Ηλίας Πούλλος». Εννοείται ότι η πιο αδύνατη διοίκηση στην ιστορία του σωματείου (τέτοια ήταν η διοίκηση Τζιονή) δεν του έδωσε ποτέ να καταλάβει ότι …ελέγχεται. Μικρός Θεός και αυτός όπως το Νταμπίζα. Τελικά αποχώρησε με δική του θέληση (δεν τον απομάκρυναν αφού υπήρχε ο βραχνάς του οικονομικού) αφού κατάλαβε το μέγεθος των λαθών του. Μέγεθος που έκανε το βάρος της θέσης δυσβάστακτο.

Η μόνη απόφαση που πάρθηκε και αποδείχτηκε σωστή ήταν η πρόσληψη του Βλάνταν Μιλόγεβιτς το Νοέμβριο του 2015. Ο Σέρβος είχε πλάνο και τακτική στο παιχνίδι του, παρά το ότι δεν παρέτασσε την ομάδα με πνεύμα επιβολής. Το μετέπειτα έργο του σε Πανιώνιο και Ερυθρό Αστέρα δείχνουν τις ικανότητες του. Όμως δεν ταίριαξαν τα χνώτα του με αυτά του Νίκου Νταμπίζα. Ο Ελλαδίτης ήθελε άνθρωπο να συμμορφώνεται στις επιλογές του. Ο Σέρβος δεν το ανεχόταν αυτό. Ήθελε να έχει λόγο και να μην… γνωρίζει τους παίκτες όταν έρχονται στην πρώτη προπόνηση. Και πήρε το καπέλο του και έφυγε.

Στην τρέχουσα χρονιά υπάρχει ο Σταύρος Παπασταύρου που προσφέρει οικονομική υγεία. Και του πλάσαραν του ανθρώπου τον Ανχελ Γκόμες που τα έκανε μάνταρα. Και αυτός και ο προπονητής, (ο αποχωρήσας Χουάν Κάρλος Ολίβα), και όλοι όσοι κόρδωναν ως υπεύθυνοι του ποδοσφαιρικού τμήματος, δεν είδαν, (ή είδαν και δεν επενέβηκαν), ούτε ακόμη το ότι η ομάδα δεν έκανε σωστή προετοιμασία. Η εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα, λόγω στελέχωσης, προετοιμασίας και γενικής διαχείρησης, είναι εικόνα κατάντιας. Τα άτομα που τους ανατέθηκε να φτιάξουν την ομάδα ακολούθησαν την πεπατημένη. Απέτυχαν οικτρά.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Λίγα και Σταράτα: Τελευταία Ενημέρωση

X