Πέτρος Παπαγιώργης
Στα τελευταία έξι παιγνίδια η Ομόνοια μετρά πέντε νίκες, σκοράροντας τρις σε άπασες (με Πάφο, Αλκή, Ερμή, Ολυμπιακό και ΑΕΛ). Ειδικά η νίκη επί της ΑΕΛ στη Λεμεσό έχει δημιουργήσει ένα θετικό κλίμα στο περιβάλλον της ομάδας μέσα στο οποίο περιλαμβάνεται και η τόνωση της αυτοπεποίθησης των ποδοσφαιριστών.
Είναι ευδιάκριτη η συνολική ανάκαμψη της ομάδας, όπως και η ανάκαμψη της απόδοσης ποδοσφαιριστών. Είναι επίσης ορατή η σφραγίδα του Ιβάιλο Πέτεφ, που έχει καταφέρει να φτιάξει ένα συμπαγές σύνολο με μικρές αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, ηρεμία, ρυθμό στο παιχνίδι, κάθετη ανάπτυξη και περισσότερη κίνηση και ταχύτητα στην κυκλοφορία της μπάλας.
Ο κόσμος της ομάδας βλέπει με ικανοποίηση την ομάδα να σημειώνει βελτίωση, αλλά του είναι αδιανόητο να νοιώθει ικανοποίηση για το ότι βρίσκεται στην έκτη θέση βλέποντας την, παρά τη βελτίωση που αποδεδειγμένα έχει σημειώσει, να υστερεί ποιοτικά από τις ομάδες που διεκδικούν τον τίτλο.
Μέχρι να γίνει αυτό, (να διεκδικεί δηλαδή με αξιώσεις τον τίτλο), έχει πολλά να κάνει η Ομόνοια. Και αγωνιστικά αλλά και γενικότερα.
Όπως για παράδειγμα, να σταματήσει να ασφυκτιά οικονομικά, να αναδιοργανωθεί ως σωματείο και να στελεχωθεί ποδοσφαιρικά με ψηλό επίπεδο ποιότητας. Ειδικότερα, να ετοιμαστεί από μια ηγετική ομάδα ανθρώπων με επάρκεια στο οικονομικό τομέα, αλλά και στο ποδοσφαιρικό κυπριακό γίγνεσθαι, (αυτή είναι η αναδιοργάνωση και δεν είναι απαραίτητη η ίδρυση εταιρείας), ένα πλάνο διαχείρισης των οικονομικών θεμάτων έτσι ώστε, (τουλάχιστον), να μην δημιουργούνται άλλα χρέη και να αποπληρώνονται παράλληλα τα υπάρχοντα (έτσι θα αρχίσει σταδιακά να απαλλάσσεται από την κατάσταση ασφυξίας).
Τα έσοδα της Ομόνοιας είναι τέτοια, (υπολογίζονται σε περίπου πέντε εκατομμύρια ευρώ ανά σεζόν), που επιτρέπουν αυτό το πράγμα. Και, τέλος, να στελεχωθεί το δυναμικό με ποδοσφαιριστές ποιότητας και ει δυνατόν με τριβή σε πρωταγωνιστική πορεία.
