Χρήστος Ζαβός
Αν είναι να μοιράσουμε ρόλους για το φετινό πρωτάθλημα, τότε η Ομόνοια θα είχε αναλάβει το ρόλο του άγνωστου Χ. Έχεις την ψευδαίσθηση ότι είναι ο «ρούκι» του πρωταθλήματος. Αυτόν που δεν τον ξέρει η μάνα του. Παράδοξο μεν… αλλά πολύ κοντά στην πραγματικότητα.
Πήγε εκεί ο Πάμπος και έσβησαν όλα δια μαγείας. Το βλέπεις κιόλας από τον ενθουσιασμό του κόσμου που ζητεί όσο ποτέ τα τελευταία χρόνια, την επιστροφή στον θρόνο.
Που λες… δεν ξέρει κανείς τίποτα για το τι θα δούμε, παρά μονάχα δύο πράγματα. Η «λύσσα» του κόσμου και το πόσο μεγάλο εκτόπισμα έχει ως σωματείο η Ομόνοια στην κυπριακή πιάτσα.
Συγγνώμη… έχουμε ένα ακόμη δεδομένο ενώπιον μας. Ότι η ομάδα θα είναι καλύτερη από την περσινή, που τη λες και τη χειρότερη των τελευταίων δεκαετιών. Επί τούτου αν είναι κάτι που περιμένουμε το ερχόμενο Σαββατοκύριακο είναι ακριβώς το πρώτο επίσημο ματς της Ομόνοιας την Κυριακή στις 19:00 κόντρα στον Εθνικό.
Λίγο πολύ τους έχουμε δει όλους. Και τους «ευρωπαίους» και την Ανόρθωση… μια εικόνα την έχουμε για το τι μούρη θα πουλήσουν φέτος μες στην πιάτσα οι υπόλοιποι.
Για την Ομόνοια τίποτα. Και μη μου πεις ότι τα φιλικά είναι δείγμα. Τέτοιου είδους ματς είναι για τον Πάμπο και τον κάθε συνάδελφο του.
Άμα νομίζεις ότι σχηματίζεις εμπεριστατωμένη άποψη για το υλικό αλλά και τη φιλοσοφία του συνόλου από το καλοκαίρι, τότε ασχολήσου με την Καποέιρα να φτιάξεις κοιλιακούς και ας έρχονται Χριστούγεννα.
Να ήταν μόνο αυτό. Υπάρχει και άλλη πτυχή σ’ αυτό το μυστήριο που περιτυλίγει την Ομόνοια του φετινού καλοκαιριού. Εκτός δηλαδή από το ποια θα είναι η ταυτότητα της ομάδας, απομένει να μάθουμε κατά πόσο θα μπορέσει να κοντράρει στα ίσα τους τρεις, που δικαίως θεωρούνται φαβορί.
Γιατί απ’ αυτά που είδαμε εύκολα διαπιστώσαμε ότι τόσο ο ΑΠΟΕΛ και ο Απόλλωνας όσο και η ΑΕΚ είναι πάρα πολύ καλές ομάδες, που δύσκολα θ’ αφήσουν το στόχο του πρωταθλήματος να πάει στράφι. Και όλοι εμείς περιμένουμε να δούμε, εάν η Ομόνοια θα είναι αυτή που επιβάλλει η ιστορία της… να πάει δηλαδή όσο γίνεται ψηλότερα.
Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε μια κατάσταση άγνωστη προς το παρόν σε μας, το πρώτο συμπέρασμα που κανείς μπορεί να εξάγει έχει να κάνει με τη ψυχολογία, γενικότερα του οικοδομήματος.
Τρομάζουν και μόνο στη σκέψη, οι αντίπαλοι, στο ενδεχόμενο η ομάδα να είναι ανταγωνιστική. Άμα κιόλας μπει δυναμικά στην κούρσα, τότε η ψυχολογία θα πιάσει ταβάνι. Και το χρειάζεται τόσο ο κόσμος όσο και ο προπονητής. Και αυτός μη νομίζεις της ψυχολογίας είναι. Άμα πάει καμιά στραβή, τότε εύκολα στραβώνει το τιμόνι.
Μη σου πω κιόλας ότι καλύτερα που αναβλήθηκαν οι δύο πρώτες αγωνιστικές. Γιατί όπως και να το κάνουμε είναι διαφορετικό να ξεκινάς με ΑΕΚ εντός, κεκλεισμένων των θυρών και Απόλλωνα στη Λεμεσό και διαφορετικό να πας με τον Εθνικό στο σπίτι σου και με Πάφο εκτός. Θεωρητικά είναι όλα αυτά, αλλά ο βαθμός δυσκολίας είναι δεδομένα διαφορετικός.
Άμα μπει η ομάδα δυνατά στο παιγνίδι, τότε ο Πάμπος θα έχει την ευκαιρία να δουλέψει σε ιδανικό περιβάλλον. Άλλο είναι να εργάζεσαι με πίεση και άλλο καβάλα στ’ άλογο.
Μη ξεχνάς επίσης ότι η ομάδα θα πάρει τουλάχιστον κανένα μήνα για να δείξει ποια πραγματικά είναι. Μπορεί να μη νοιάζει τον κόσμο, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Εάν κατά τη διάρκεια αυτή, η ομάδα πλέει σε ήρεμα νερά τότε είναι ευλογία για όλους εκεί στο Ηλίας Πούλλος. Άμα μπει σε τρικυμία και ξεκινήσει, ο ένας έτσι και ο άλλος γιουβέτσι, τότε το υπερωκεάνιο θα πα να δώσει σε κανά βράχο και όποιος πνιγεί, πνίγηκε.
Διάβαζα με ενδιαφέρον τα ρεπορτάζ του Βιολάρη στο σάιτ μας και δεν έχει άδικο. Το μειονέκτημα όσον αφορά το ρόστερ έχει να κάνει με τις επιλογές στους Κύπριους αλλά και στον κατάλογο Β’.
Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Ρούι όταν ήταν στην ΑΕΛ ήταν ο πρώτος άνθρωπος που εκμεταλλεύτηκε το παράθυρο της ΚΟΠ για τον κατάλογο Β’ . Εξ όσων διαβάζω στη φετινή Ομόνοια είναι μονάχα ο Αζίζ. Στον ΑΠΟΕΛ και στον Απόλλωνα έχουν φτιάξει μια ομάδα ολόκληρη με παιδιά κάτω των 22.
Τούτη η παράμετρος στενεύει κάπως το ρόστερ. Γιατί υπάρχουν δεκαπέντε ξένοι/κοινοτικοί. Δύο να μη σου βγουν μένουν δεκατρείς. Γενικώς ένα στένεμα θα το έχεις.
Αυτό που θες όμως περισσότερο είναι η καλή αρχή. Εκείνη που θα κάνει τους σαντουιτσίδες στα γήπεδα να βγάλουν το μηνιάτικο και κάτι περισσότερο. Να σου υπενθυμίσω κιόλας ότι ο Πάμπος στην ονειρεμένη εκείνη χρονιά για την ΑΕΛ έχασε μετά από έξι, εφτά ματς από την Ομόνοια σ’ εκείνο το διακοπέν παιγνίδι με τον Φρέντι να σκοράρει.
Μακάρι να σου πάει έτσι το πράγμα. Να τα βγάλουν κιόλας οι σαντουιτσίδες, να επιστρέψει για τα καλά ο κόσμος, να σε πάρουν σοβαρά οι αντίπαλοι και να δουλέψει ο Πάμπος σ’ ένα υγιές περιβάλλον.
