Χρήστος Ζαβός
Ούτε και θα ήθελα να ήμουν στη θέση σου. Σιγά, σε τέτοια ηλικία να κάτσω να τρώω τα νύχια μου, να κοιμάμαι και να σκέφτομαι το Σοφρώνη, να καπνίζω σα μαλάκας, να μη θέλω να μου μιλά κανείς, να μην έχω όρεξη ούτε για το φαγητό της γιαγιάς, ν’ αγνοώ τα «συζυγικά» καθήκοντα, να περπατώ και να κουτουλώ. Και όλα αυτά για ένα ματς.
Το οποίο όμως ματς δεν είναι απλά ένα ματς. Είναι όλη σου η ενέργεια που σπαταλάς γι’ αυτή την ομάδα, όχι μονάχα φέτος, για χρόνια ολόκληρα. Όλες αυτές οι κουβέντες, τα λεφτά που έδωσες, οι ώρες που έμεινες μακριά από αγαπημένα σου πρόσωπα, οι χαρές, οι λύπες, η περηφάνια, η ξεφτίλα που έζησες… είναι ένα ματς με όλα αυτά και άλλα πολλά.
Ποιος αλήθεια στο έλεγε ότι θα το πάρεις και θα το κάνεις κιόλας περίπατο; Ποιος αλήθεια πίστευε ότι οι Λευκωσιάτες θα το αφήσουν από τα χέρια τους, επειδή εσύ παίζεις τη καλύτερη μπάλα; Όλα αυτά δεν μετράνε. Για να το πάρεις, πρέπει να φτύσεις αίμα, να ανεβούν οι παλμοί σου στο χίλια, να κτυπά η καρδιά σου σαν καμπάνα να σου κοπούν τα γόνατα από το άγχος.
Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε στο σημείο μηδέν. Τι και αν το αξίζεις, τι και αν έχεις διδάξει μπάλα φέτος, τι και αν ολόκληρη η Κύπρος παραδέχεται ότι σου αξίζει, τι και αν ο ΑΠΟΕΛ δεν πείθει ούτε και τον πιο φανατικό πορτοκαλί… θα πρέπει να περάσεις και αυτή τη διαδικασία. Τι νόμιζες ότι θα βολτάρεις και θα πάρεις και το τέταρτο λες και είναι παγωτό στην Τουριστική;
Άμα το πάρεις, όντως θα είναι από τα πιο μάγκικα στην ιστορία. Γιατί δεν είναι ότι μόνο θα το φέρεις Λεμεσό, είναι κιόλας ότι τους εκθρονίζεις από κάτι που θεωρούν δικό τους.
Για το ματς της ερχόμενης Κυριακής δεν μπορείς να πεις και πολλά. Είναι σίγουρο, άρχισαν κιόλας, ότι θα προσπαθήσουν να συσπειρώσουν τον κόσμο τους, να φτιάξουν κλίμα, αν κιόλας το πετύχουν θα έχεις να παίξεις σε μια καυτή έδρα. Τα υπόλοιπα δεν τα ξέρω, ούτε και θέλω .
Είμαι όμως περίεργος πως θα διαχειριστεί ο ΑΠΟΕΛ ένα ματς που χαρακτηρίζεται δικαίως ως ο «τελικός πρωταθλήματος».
Τώρα για το αγωνιστικό και το ματς με την Ανόρθωση, τι να πεις και τι να γράψεις; Είμαστε πια, στα τέλη του Απρίλη, τούτη η ομάδα έδειξε πολλάκις, τι αξίζει, πως παίζει, ποια είναι τα ατού της και ποιες οι αδυναμίες της.
Οκ, στο Α’ ημίχρονο τα βρήκε σκούρα, αν είχε κιόλας σκοράρει ο Πράνιτς, θα σου είχε κοπεί η αναπνοή πάνω στη Δυτική. Σε δυσκόλεψε η Ανόρθωση και μπράβο της που έπαιξε σα μεγάλη ομάδα, όπως δηλαδή αρμόζει στην ιστορία της.
Όντως το πρώτο 45λεπτο, μπλόκαρε τον Παπουλή, σταμάτησε τ’ άκρα, στάθηκε πολύ καλά δεν ήταν όμως αρκετό απέναντι στο φετινό Απόλλωνα. Οκ, αποχώρησε ο Σίλντεφελντ αλλά τι σε νοιάζει; Το πρώτο γκολ έρχεται από στημένη φάση, άνοιξαν οι χώροι και μετά έκανες τα γνωστά… τα φετινά.
Την ίδια ώρα άκουγες ότι στη Λάρνακα η ΑΕΚ σκέφτεται το κύπελλο. Δεν θέλω να σε μελαγχολώ τέτοιες μέρες που είναι, άμα όμως γίνει καμία στραβή δύο πράγματα να θυμάσαι.
Το πρώτο έχει να κάνει με το ματς στο Τσίρειο, όταν ο ΑΠΟΕΛ ήρθε εδώ κουβαλώντας τη ντροπή της τεσσάρας και τελικά κέρδισε, χωρίς να παίξει ιδιαίτερη μπάλα.
Το άλλο να με θυμάσαι, είναι εκείνη η κλήρωση των ημιτελικών. Κάποιοι από σας πανηγύριζαν, κάποιοι όμως πολύ σωστά κατάλαβαν ότι κάτι τέτοιο δεν είναι καλό.
Και δεν στο λέω ότι έκαναν «τράμπα», όπως πολλοί από σας πιστεύουν, είναι όμως και λογικό η ΑΕΚ να μην ενδιαφέρεται για τους αγώνες πρωταθλήματος και το ΑΠΟΕΛ για τους αγώνες κυπέλλου. Με λίγα λόγια, η κλήρωση των ημιτελικών ήταν μια ακόμη φάρσα της μοίρας σου.
Και τώρα τελειώνουν τα ψέματα. Η Κυριακή πλησιάζει, σε συμβουλεύω να τρως φρούτα, ν’ ασκείσαι, να πίνεις χυμούς φρέσκους και διαλογισμό μια φορά την ημέρα. Καλό κουράγιο… «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή».
