Χρήστος Ζαβός
Ξέρεις, ναι μεν η λειτουργία ενός ψυχιατρείου διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες αλλά οι ασθενείς λίγο, πολύ ακολουθούν διαφορετικές θεραπείες ή αν θες οι αντιδράσεις τους ποικίλουν. Δεν είναι δηλαδή εργοστάσιο όπου οι εργάτες μοιράζονται υποχρεώσεις έχοντας ως κοινό στόχο την παραγωγή.
Στο ψυχιατρείο ο καθένας κάνει ότι θέλει, παρακολουθούμενος από τους επιστήμονες. Πως ήταν εκείνη η σπουδαία ταινία με το Τζάκ Νίκολσον, η «Φωλιά του Κούκου». Κάπως έτσι μοιάζει και το κυπριακό ποδόσφαιρο. Ο καθένας κάνει ότι θέλει, έχει διαφορετική κοσμοθεωρία και αντιδρά ανάλογα.
Τώρα που το σκέφτομαι, δίκαιο έχουν οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ που επινόησαν την περιβόητη ατάκα περί πολλών ψυχολογικών. Είναι όντως «πολλά τα ψυχολογικά». Για όλους μας. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Και όπως κάθε ψυχοπάθεια έτσι και αυτή που μας ταλαιπωρεί όλους, έχει τα αίτια τους. Εξ όσων καταλαβαίνω όλο αυτό προέρχεται από την εγωμανία που χαρακτηρίζει τις ομάδες και τον καθένα από μας ξεχωριστά. Πιο λαϊκά… ο καθένας κοιτάει την πάρτη του. Δεν υπάρχει κοινός στόχος, αντιθέτως ο στόχος του καθενός είναι να επικρατήσει του άλλου. Κάτι σαν το νόμο της ζούγκλας. Μόνο που εκεί λειτουργούν ζώα, ενώ στη περίπτωση μας άνθρωποι.
Ας καταγράψουμε μερικά συμβάντα που εκτυλίχθησαν ή εκτυλίσσονται στο χώρο του ποδοσφαίρου… που μόνο ποδόσφαιρο δεν είναι. Σε όλους τους ποδοσφαιρικούς πλανήτες του νησιού επικρατεί μια αταξία σκέψεων που παρατηρείται σε άτομα με ανισσόροπο ψυχισμό.
Tο κακό ξεκινάει από την Ομοσπονδία. Η οποία κάνει ότι είναι δυνατό για να διατηρείται η αταξία. Μόλις πριν από λίγες μέρες όρισαν τον Μασιά σ’ έναν αγώνα που διαιτήτευσε πριν από λίγους μήνες και λειτούργησε σκανδαλωδώς. Καθόλου δεν νοιάστηκαν για το κοινό αίσθημα.
Όσον αφορά δε την επιμονή τους να διατηρούν ένα συγκεκριμένο μοντέλο διεξαγωγής πρωταθλήματος που ενισχύει την αδιαφορία, άρα και τα «φιλικά» παιγνίδια, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Άμα είναι κιόλας να μιλήσουμε για τα παιγνίδια του Β’ γκρουπ… σηκώνεις απλά τα χέρια ψηλά.
Και ενώ ανάμεσα στα ποδοσφαιρικά στέκια επικρατεί αναβρασμός και μια έντονη ανησυχία, σκάει η φωτογραφία των προέδρων Ανόρθωσης και ΑΠΟΕΛ, λίγες μέρες πριν διεξαχθεί ο μεταξύ τους ο σημαντικότερος (;) αγώνας της χρονιάς.
Μπορεί και να μην υπάρχει τίποτα μεμπτό, πως όμως να εξηγήσεις στον οπαδό ότι ήταν απλά μια συνάντηση για καφέ, όταν από το πρωί μέχρι το βράδυ διαλαλεί ότι ο Πρόδρομος Πετρίδης κόβει και ράβει ανάλογα με το τι γουστάρει;Είναι λες και κάποιος υποφέρει από αιμορροΐδες και του προσφέρεις καθημερινά πιπεράκια ξιδάτα και τίγκα το φαγητό από πιπέρι μαύρο.
Να μιλήσουμε για τις εξελίξεις της κάθε ομάδας ξεχωριστά. Στον ΑΠΟΕΛ ισχυρίζονται ότι δίκαια πήραν το πρωτάθλημα και μάλιστα εναντίον όλων. Υπάρχει όμως μια σημαντική μερίδα στη κοινή γνώμη, που εκπροσωπεί κυρίως ο Απόλλωνας που κάνει λόγο για φιλικά και εξωαγωνιστικούς λόγους.
Στον Απόλλωνα δε, η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη. Με λίγα λόγια ψάχνουν το λάθος και μάλλον δεν μπορούν να το βρουν. Ή μάλλον καταλήγουν ότι τους στην έκανε ο ΑΠΟΕΛ… όπως μονάχα αυτός ξέρει.
Στην Ανόρθωση, υπάρχει μια ευχαρίστηση για την ομάδα στο θέμα όμως ποιος θα πάρει τον τίτλο υπάρχει μια είδους αποστασιοποίησης. Ο καθένας ανάμεσα στα δύο «κακά» ΑΠΟΕΛ και Απόλλωνα, κάνει τη δική του επιλογή. Κάποιοι μιλούν για την ιστορία της ομάδας, κάποιοι λένε ας το πάρει ο ΑΠΟΕΛ και κάποιοι λένε ότι είναι καιρός να σπάσει το σερί του και ας είναι με τον Απόλλωνα. Βαθιά μέσα τους θεωρούν ότι μόνο η Ανόρθωση μπορεί να το σπάσει, όπως έκανε στην πρόσφατη ιστορία της.
Στην ΑΕΚ δεν τους νοιάζει που δεν πάλεψαν τον αγώνα πρωταθλήματος με τον ΑΠΟΕΛ, ούτε και αν ανέλαβαν το ρόλο του βασικού ρυθμιστή για το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα. Τους νοιάζει το κύπελλο, γιατί πάει χρόνια να πάει μια κούπα στις Φοινικούδες.
Στην ΑΕΛ όντως υποφέρουν από τα διοικητικά και τον Σοφοκλέους, χαίρονται που δεν παίρνει το πρωτάθλημα ο Απόλλωνας, την ίδια ώρα αναρωτιούνται πως είναι δυνατό να το «κλέψει» ο ΑΠΟΕΛ σκεπτόμενοι το πρωτάθλημα του 14. Άσε κιόλας που ο προπονητής μπαίνει στη διαδικασία να εξηγήσει ποιους παίκτες χρησιμοποιεί και ποιους όχι.
Στην Ομόνοια, ήταν όντως τόσο έντονη η προεκλογική περίοδος που δεν έχουν όρεξη ούτε να λυπηθούν που το παίρνει ο «αιώνιος». Άσε που μοιάζει λίγο με προφητεία… θα είναι σαν ν’ αλλάζει η εποχή, αλλά τα δεδομένα παραμένουν ως έχουν.
Ανάμεσα σ’ όλα αυτά δεν θ’ αναφερθούμε στα ποσταρίσματα που κάνει ο καθένας στους προσωπικούς του λογαριασμούς λέγοντας το μακρύ και το κοντό του.
Το μόνο που εύχομαι είναι ν’ αντέξουμε. Μέχρι τον επόμενο Αύγουστο δεν μπορεί κάπως θα εκτονωθεί η κατάσταση. Άμα όχι, ούτε με ζουρλομανδύα δεν τη γλυτώνουμε. Όσοι μείνουμε δηλαδή γιατί υπάρχουν και κάποιοι που αρνούνται να ενταχθούν στο ψυχιατρείο.
