ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

De Ζαβού: Ποιο «αιώνιο»;

Χρήστος Ζαβός

Χρήστος Ζαβός

Κάποιοι θα το γνωρίζουν με τον ΑΠΟΕΛ… καμία σχέση. Το δράμα όμως που ζει ένας «αυθεντικός» Αποελίστας μπορώ να το συναισθανθώ απόλυτα.

Να είσαι δηλαδή «βέρος», «original» που λέμε στα κυπριακά, να έχεις ζήσει τη δεκαετία του 80’, του 90’, ακόμη και την πρώτη δεκαετία του αιώνα που διανύουμε… να έχεις κλάψει, να έχεις ηδονιστεί, να έφαγες νύχια και νύχια, να έκανες του κόσμου την καζούρα στο σχολείο, στη δουλειά ακόμη και εντός της οικογένειας και πλέον να παίζεις με την Ομόνοια και λίγο πολύ να βαριέσαι.

Δικαίως δηλαδή. Ποιο το ενδιαφέρον στο περιβόητο «αιώνιο», πλέον δεν καταλαβαίνω. Εδώ αναπνέεις ή κλάνει ο άλλος πάνω στην κερκίδα και λίγο πολύ ακούγεται από τη τηλεόραση. Ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα… που μοιάζει με εσπερινό σε ξωκλήσι απομακρυσμένου χωριού.

Στο αγωνιστικό δε κομμάτι, ιδιαίτερα φέτος, ποιο ενδιαφέρον είναι το ματς με τη Δόξα παρά με τον αιώνιο αντίπαλο. Κρίμα και πάλι κρίμα… όχι μονάχα για την Ομόνοια αλλά και για τη ψυχοσύνθεση του Αποελίστα. Αυτού δηλαδή που είναι έτοιμος να χάσει από τον αντίπαλο και την ίδια ώρα καβλώνει στην ιδέα ότι θα τους βάλει γκολ στο 90 και κάτι, με τις τρεις κερκίδες να είναι κατάμεστες από Ομονοιάτες.

Σου έλεγα πριν για το αγωνιστικό. Δεν νομίζω είναι κριτήριο το ματς με την Ομόνοια για ευνόητους λόγους. Αυτό που έχει κυρίως σημασία είναι η συμπεριφορά την ίδιας της ομάδας και φυσικά η αγωνιστική φιλοσοφία που προσπαθεί να εφαρμόσεις ο νέος προπονητής.

Το «ομορφόπαιδο» που λες από την Πορτογαλία, το είδαμε και όταν εργαζόταν στην ΑΕΛ δίνει κυρίως έμφαση στο παιγνίδι από τ’ άκρα. Και είναι όντως αλήθεια, φάνηκε κυρίως στο Α’ ημίχρονο, ότι θέλει η ομάδα του να επιτίθεται και από τις δύο μεριές. Από κει άλλωστε δημιουργήθηκαν τα δύο πρώτα γκολ που έβαλαν την ομάδα μπροστά. Λάγο και Σαλάι, Ενσούε και Μηνάς Αντωνίου προσπάθησαν και εν μέρει πέτυχαν αυτό που μάλλον τους είπε στ’ αποδυτήρια.

Ιδιαίτερα δε οι εξτρέμ έχουν σαφείς οδηγίες να μπουκάρουν στην περιοχή, κάτι σαν επιπλέον επιθετικοί. Μέχρι και τον άτυχο Μηνά είδαμε κάπου εκεί να ψάχνει το γκολ… είχε όμως ραντεβού με την ατυχία και δεν ολοκλήρωσε αυτό που επιδίωκε. Κρίμα για τον μικρό που δείχνει να έχει αν μη τι άλλο ποδοσφαιρικό τσαμπουκά.

Βέβαια στην προσπάθεια αυτή, δεν θα μπορούσαν να μη συμμετέχουν και οι κεντρικοί χαφ. Κυρίως ο Εμπεσίλιο αλλά και ο Λούκας δεν είναι οι παίκτες που κολώνουν μες στην αντίπαλη περιοχή, κάτι που φυσικά βοηθά στο επιθετικό παιγνίδι της ομάδας. Αν είναι όμως κάτι που μπορεί να προβληματίζει είναι ο άξονας, τόσο στο επιθετικό κομμάτι όσο και στο αμυντικό. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το Α’ ημίχρονο ήταν πολύ πιο ανταγωνιστικό σε σχέση με την επανάληψη, οι φάσεις που βγήκαν από το κέντρο ήταν από ελάχιστες έως ανύπαρκτες. Δεν ξέρω κιόλας, αν είναι σωστό να συγκρίνουμε τον Μπαλνταζάρ της ΑΕΛ με αυτόν του ΑΠΟΕΛ.

Στην προηγούμενη του δουλειά, για όσο καιρό βρισκόταν εδώ στη Λεμεσό του καταλόγιζαν ακριβώς ότι δεν αναπτύσσεται από τον άξονα, με τον Αελίστα να ονειρεύεται τον παίκτη «δεκάρι» ακόμη και στον ύπνο του.

Να μου πεις υπάρχει όντως διαφορά ποιότητας μεταξύ ΑΕΛ και ΑΠΟΕΛ, ατομικά και ομαδικά, αλλά αυτό μπορεί να μη λέει και τίποτα εάν η φιλοσοφία του προπονητή δεν ευνοεί το παιγνίδι από το κέντρο.

Έχω την εντύπωση ότι και αμυντικά το κέντρο δεν βοήθησε όσο θα έπρεπε. Η γραμμή των χαφ, απείχε σημαντικά από τα στόπερ μ’ αποτέλεσμα η Ομόνοια να βγάλει κάποιες επιθέσεις κυρίως από ατομικές προσπάθειες του Χριστοφή. Και όλα αυτά από τον άξονα, γιατί όντως τα μπάκ δεν είχαν και την πίεση που θα έχουν είτε από το Ζοάο Πέδρο, τον Γιάκολις, τον Ακοράν ή τον Τετέ.

Κατά τ’ άλλα η ομάδα έδειξε διάθεση, είχε χαρακτήρα και κυρίως δεν είχε την κούραση που έχει σχεδόν κάθε χρόνο σ’ αυτό το συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Άμα θυμηθείς ματς του ΑΠΟΕΛ, τον περασμένο Απρίλιο θα καταλάβεις μ’ ευκολία τι θέλω να πω.

Είναι κιόλας αυτό το στοιχείο που πρέπει να σε κάνει αισιόδοξο για τη συνέχεια. Μπορεί να λέμε «μέταλλο», «η καρδιά», «το κάτι» και όλα αυτά που γεμίζουμε τα κείμενα… άμα όμως η κούραση καταβάλει την ομάδα, δεν πα να σαι ο γιος του Supermanκαι ανιψιός του Spiderman, με τον φετινό Απόλλωνα ή ακόμη και την ΑΕΚ δεν θα τα έβγαζες πέρα.

Δεν έχεις όμως αυτή την κούραση, άρα μπορείς να πας στα ίσα και να διεκδικήσεις αυτό που αυτονόητα απαιτείς. Να πάρεις το «έκτο», να πάρεις τον «τενεκέ» του αναψυκτικού και να δεις το Μουντιάλ, περιμένοντας την κλήρωση για τα’ αστέρια.

Ομολογώ ότι δεν είσαι καλύτερη ομάδα από τον Απόλλωνα, άμα όμως κέρδιζε ο καλύτερος του τίτλους, τότε θα μιλάγαμε για σκάκι και όχι για ποδόσφαιρο. Είναι εκείνες οι στιγμές που θα μιλήσουν άλλα πράγματα, εξωγενείς παράγοντες όπως η τύχη, η προσωπικότητα, το «μέταλλο» και πάει λέγοντας.

 

De Ζαβού: Τελευταία Ενημέρωση

Αδέλφια Ασιάτες!!!

Αδέλφια Ασιάτες!!!

Μετά από τόσα χρόνια ανεπανάληπτων επιτυχιών και συγκινήσεων, κρίνεται ως αναγκαία η εξεύρεση ενός νέου μοντέλου.
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Τι ομάδα είστε;

Τι ομάδα είστε;

Η απάντηση δόθηκε επανειλημμένα, το ερώτημα πια είναι άλλο και πολύ πιο ουσιώδες
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Legalize it…

Legalize it…

Η «ποινικοποίηση» των πανηγυρισμών, πάει κόντρα στο ποδόσφαιρο
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Αππωμάρα

Αππωμάρα

Όπως και στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο, έτσι και στο ποδοσφαιρικό χώρο, η αππωμάρα καθορίζει τις συμπεριφορές
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Ομόνοια: Τι θέλουν;

Ομόνοια: Τι θέλουν;

Η ασάφεια στις επιδιώξεις της διοίκησης γεννάει ερωτήματα, πιο βασανιστικά και από το ενδεχόμενο να χαθεί το φετινό πρωτάθλημα ...
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Free… Σα Πίντο

Free… Σα Πίντο

Εξοντωτική ποινή… που μοιάζει με γκιλοτίνα στο κεφάλι του Πορτογάλου
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Αμήν!!

Αμήν!!

Άμα έχει «Ανορθωσιάτικο δαίμονα»… θα έχει και θεό
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Μιλώντας για modern football…

Μιλώντας για modern football…

Η απόφαση της Ομόνοιας εκτός από ξένη για τη κοσμοθεωρία μας, θέτει σε νέο επίπεδο τη σχέση οπαδού- ομάδας
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Μεταγραφές;

Μεταγραφές;

Το ερώτημα δεν είναι υπαρξιακό… άπτεται πρακτικών ζητημάτων
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
X