ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

De Ζαβού: Πάνω απ’ όλα… υγεία

Οι ξυλοκόποι του Ερμή, οι αδυναμίες της ΑΕΛ και η ισοπεδωτική κριτική

Χρήστος Ζαβός

Χρήστος Ζαβός

Ξέρεις… συνειδητοποιείς ότι η υγεία είναι το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή, όταν αυτή κλυδωνίζεται. Όταν βρεθείς ενώπιων ανθρώπων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα υγείας. Στην προκειμένη περίπτωση, το κάταγμα περόνης σ’ ένα ποδοσφαιριστή είναι ένας σοβαρός τραυματισμός. Το πόδι κάπου εκεί στον αστράγαλο κάνει κρακ. Δεν είναι ότι τρύπησε ο τροχός ενός ποδηλάτη, ούτε ότι έσπασε το κουπί ενός κωπηλάτη, είναι η σωματική του υγεία που πλέον «πέφτει» στα χέρια των γιατρών.

Τι να πεις; Και από την τηλεόραση άμα το ακούς, κάπως ταράζεσαι. Κρίμα για τον άνθρωπο Τόρες, την οικογένεια του, την ομάδα του αλλά και όλους εμάς που χάνουμε έναν από τους πιο ποιοτικούς εξτρέμ στην κυπριακή ποδοσφαιρική πιάτσα.

Αφήνουμε το θέμα και πάμε σε κάτι άλλο. Πέραν της σωματικής υγείας, υπάρχει και η ψυχική υγεία. Δεν είμαι σε θέση να εντοπίζω τα προβλήματα του καθενός ή όλων μαζί, αλλά ένα θέμα το παρατηρώ. Και είναι τέτοιο που μπερδεύεσαι. Σε τέτοιο βαθμό που δεν έγραψα τίποτα για τον αγώνα με την Ομόνοια. Γιατί ακριβώς υπάρχει ένα μπέρδεμα. Είναι απίστευτο πόσο ο κόσμος δίνει έμφαση στ’ αρνητικά και καθόλου σημασία στα θετικά. Εξηγούμαι.

Η ομάδα κέρδισε και αφού βρέθηκε πίσω στο σκορ. Και κέρδισε την Ομόνοια που παραδοσιακά σε κέρδιζε ακόμη και όταν δεν έμπαινε στο γήπεδο. Και η ομάδα βρήκε τα ψυχικά αποθέματα να τα φέρει τούμπα ερχόμενη από δύο βαριές ήττες με Απόλλωνα και Σαλαμίνα. Και βάζει το γκολ ένας παίκτης που ήρθε από τον πάγκο. Και είσαι πρώτος στη βαθμολογία!!! Και οι περισσότεροι γράφουν στ’ αρχίδια τους όλα αυτά και ξεκινούν μια μουρμούρα όπως αυτή της γιαγιάς που έχει πυρετό και θέλει κομπρέσες.

Ακούς ή διαβάζεις ότι «ο Ντα Σίλβα είναι γέρος», « γιατί παίζει ο Βοζίνια και όχι ο Πρότσεκ», «πρέπει να έρθουν τέσσερις παικταράδες τον χειμώνα», « τι σκατά κάνει ο Μυτίδης μες στην ομάδα», « είναι ντεφορμέ ο Γουίλερ», « είναι άπειρος ο Κερκέζ» και κάτι τέτοιες μαλακίες που μένεις κόκκαλο. Και μπερδεύεσαι. Νομίζεις ότι είσαι λάθος και δεν έχεις τι να γράψεις.

Και πετάγεται και ο απόγονος του Άρη Βελουχιώτη, ο εξάδελφος του Τσε, ο κολλητός του Παύλου Σιδηρόπουλου, ο σύντροφος του Σουμπκομαντάντε Μάρκος και στέλνει μήνυμα «Να μπου ρε Ζαβέ, είναι φίλος σου ο Κερκέζ και δεν του κάνεις κριτική;». Και μένεις πάλι μαλάκας.

Το πότε, σε ποιον και πως θα γίνει η κριτική είναι αποτέλεσμα σκέψης και ανάλυσης δεδομένων και όχι φιλίας. Εάν κανείς αμφιβάλει για την πάρτη μας και ότι νοιαζόμαστε ή δεν νοιαζόμαστε για φιλίες και δημόσιες σχέσεις, στ’ αρχίδια μου και πάλι. Δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν.

Αλλά πέραν τούτου. Να κάνω κριτική σ’ αυτή την ομάδα, γιατί; Ν ακολουθήσω τους άρρωστους για ποιο λόγο; Αυτούς που γίνεται μια λάθος πάσα και ακούγεται ένα βουητό γκρίνιας και μιζέριας. Ξέρεις, έφυγε η Θύρα 3 και έμειναν οι τρελοί που ακούγονται όπως οι άγγλοι βουλευτές όταν γιουχάρουν την Τερέζα Μέι. Παρεμπιπτόντως να σου πω ότι ο Μικελτάτζε στον αγώνα της Ανόρθωσης με την Δόξα έχασε τρεις ευκαιρίες προ κενής εστίας και όταν έγινε αλλαγή αποθεώθηκε από τον κόσμο. Στο λέω έτσι για προβληματισμό.

Λοιπόν. Δεν θα αναφερθώ στον Κερκέζ αλλά στον οργανισμό ΑΕΛ γενικότερα, ακόμη και τον πρόεδρο. Μας λένε, να κάνουμε κριτική σε μια ομάδα που την ξέχασαν οι οπαδοί της το καλοκαίρι και είναι πρώτη μήνα Δεκέμβριο. Που παίζει στρωτό ποδόσφαιρο, δύσκολα χάνει τη ψυχραιμία της, ανατρέπει αποτελέσματα, κερδίζει ντέρμπι χωρίς κόμπλεξ, παίζει στα ίσα όλους τους αντιπάλους, είναι ουσιώδης αφού παίρνει νίκες και γενικώς βγάζει μια ποδοσφαιρική υγεία.

Σε μια χρονιά που αναδεικνύεται ένα ταλέντο του μεγέθους του Νταβόρ, δεν θυμάμαι κάτι ανάλογο τα τελευταία δέκα χρόνια. Το ίδιο ισχύει και για τον άλλο μικρό, τον Τεξέιρα εκ Πορτογαλίας.

Σε μια χρονιά που υπάρχουν τρεις παίκτες (Μιχαηλίδης, Παντελή, Γερολέμου) από τις ακαδημίες και σιγά, σιγά ψήνονται. Όπου καμία άλλη ομάδα δεν έχει τον κυπριακό κορμό που δημιούργησε φέτος η ΑΕΛ. Σε μια χρονιά που για πρώτη φορά η ομάδα αναδεικνύει προπονητή από τα σπλάχνα της.

Όταν έχει σύγχρονο προπονητικό κέντρο που την ανεβάζει επίπεδο επαγγελματικά και ταυτόχρονα δημιουργεί ομαδικό πνεύμα. Που αναπληρώθηκε το κενό του για χρόνια δεξιού σου μπακ, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (βλέπε Τεϊσέιρα αντί Αϊρόσα). Που η ομάδα στο χαρτί είναι γεμάτη με πολλές επιλογές σε όλες τις θέσεις. Που πρώτη φορά υπάρχουν δύο ισάξιοι τερματοφύλακες. Που υπάρχει φορ (Χουράδο) που σκοράρει. Άμα αρχίσω να σου γράφω τους επιθετικούς των τελευταίων χρόνων θ’ αρχίσεις να κλαις γι’ αυτό και δεν θα το κάνω.

Που ο τρόπος αξιοποίησης του ρόστερ είναι σχεδόν άριστος αφού όλοι οι παίκτες υπολογίζονται και παίρνουν ευκαιρίες. Το ότι έρχονται από τον πάγκο παίκτες και βοηθούν καμιά φορά σκοράροντας. Που για πρώτη φορά γαμώ το στανιό μου οι μισθοί πληρώνονται εγκαίρως και εξαφανίστηκε αυτή η διαχρονική δηλητηριώδης κουβέντα που κάνει ο Αελίστας γύρω από τα προβλήματα της ομάδας.

Και να κάτσω να κάνω κριτική, του τύπου να φύγει ο ένας, δεν κάνει ο άλλος, γιατί είμαι ο σούπερ επαναστάτης ή ο γιός του Γιόχαν Κρόιφ. Αρρωστημένα πράγματα. Υγεία να έχουμε, ν’ αντέχουμε.

Όσο για το ματς απέναντι στους ξυλοκόπους του Ερμή, τέτοια ματς τα έχανες. Δεκέμβρη μήνα; Και Δευτέρα βράδυ; Μαύρο και άραχνο ήταν το πρωινό της Τρίτης.

Οκ, δεν ήταν και πολύ καλή η ομάδα. Αλλά ακόμη και όταν το παιγνίδι της ξέφευγε, επανακτούσε τον έλεγχο. Και δεν είναι και λίγο πράγμα ν’ ακούς στο ημίχρονο ότι ένας συνάδελφος σου που τρως και πίνεις καθημερινά μαζί του έσπασε την περόνη του. Και όμως τα κατάφεραν. Και χίλια μπράβο τους.

Με τον Αντάμοβιτς η ομάδα γίνεται επιθετικά όμορφη. Ο Γουίλερ τα πάει περίφημα. Ο Ρομάν παίρνει την ευκαιρία και μάλλον δεν φεύγει και γιατί να φύγει δηλαδή. Ο Σίλβα μπαίνει μέσα και δίνει ενέργεια στην ομάδα. Ο Μακρής κάνει υπέροχη κίνηση στο πρώτο γκολ από αριστερά. Σκοράρει ο Ντόσα που τον έχουν τον τελευταίο παίκτη ο περισσότερος κόσμος. Ο Ντόσα που έχουν να λένε ότι μες στα αποδυτήρια είναι πραγματικός αρχηγός. Είναι αυτός που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και όμως τον βρίζουν λες και τους πείραξε την οικογένεια. Και ο Ντα Σίλβα ο «γέρος» για μερικούς είναι το παράδειγμα των αποδυτηρίων. Απ’ αυτόν μαθαίνουν. Και όμως δεν κάνει στους άρρωστους. Και όμως γίνεται αλλαγή. Δεν είναι πριμαντόνα ούτε ο προπονητής φοβάται να τον αφήσει έξω.

Οκ, υπάρχουν αδυναμίες. Και στον αγώνα χθες έγιναν ένα σωρό λάθη. Κυρίως αμυντικά. Το ένα γκολ το χαρίζει η αριστερή μεριά με Γουίλερ και Ντόσα και το άλλο η δεξιά με τους Τεϊσέρια και Τεξέιρα, πως διάολο τους λένε. Και είναι εμφανές ότι άμα απουσιάζει ο Λαφράνς υπάρχει πρόβλημα στην άμυνα. Και ότι θες πλέον δύο ποιοτικούς εξτρέμ. Και ίσως ένα επιθετικό ακόμη.

Υπάρχουν αδυναμίες, δεν είναι όλα τέλεια. Την υγειά μας να έχουμε, σωματική και ψυχική. Περαστικά στο παιδί, υγεία να έχουμε όλοι ψυχικά ν’ αντέχουμε ή να βοηθάμε τους «αρρώστους».

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

De Ζαβού: Τελευταία Ενημέρωση

Τι ομάδα είστε;

Τι ομάδα είστε;

Η απάντηση δόθηκε επανειλημμένα, το ερώτημα πια είναι άλλο και πολύ πιο ουσιώδες
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Legalize it…

Legalize it…

Η «ποινικοποίηση» των πανηγυρισμών, πάει κόντρα στο ποδόσφαιρο
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Αππωμάρα

Αππωμάρα

Όπως και στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο, έτσι και στο ποδοσφαιρικό χώρο, η αππωμάρα καθορίζει τις συμπεριφορές
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Ομόνοια: Τι θέλουν;

Ομόνοια: Τι θέλουν;

Η ασάφεια στις επιδιώξεις της διοίκησης γεννάει ερωτήματα, πιο βασανιστικά και από το ενδεχόμενο να χαθεί το φετινό πρωτάθλημα ...
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Free… Σα Πίντο

Free… Σα Πίντο

Εξοντωτική ποινή… που μοιάζει με γκιλοτίνα στο κεφάλι του Πορτογάλου
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Αμήν!!

Αμήν!!

Άμα έχει «Ανορθωσιάτικο δαίμονα»… θα έχει και θεό
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Μιλώντας για modern football…

Μιλώντας για modern football…

Η απόφαση της Ομόνοιας εκτός από ξένη για τη κοσμοθεωρία μας, θέτει σε νέο επίπεδο τη σχέση οπαδού- ομάδας
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Μεταγραφές;

Μεταγραφές;

Το ερώτημα δεν είναι υπαρξιακό… άπτεται πρακτικών ζητημάτων
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
X