Χρήστος Ζαβός
Πάει τελείωσε και τούτη η σεζόν. Άμα με ρωτάς αν ζήσαμε κάτι διαφορετικό… τίποτα απολύτως. Μια από τα ίδια. Το μενού περιλάμβανε όλα τα υλικά που συνθέτουν το κυπριακό ποδόσφαιρο.
Καυγάδες σε επίσημο επίπεδο, καυγάδες σε ανεπίσημο επίπεδο, αδιάφορα παιγνίδια, αλληλοκατηγορίες, επεισόδια, κακό προγραμματισμό, άδεια γήπεδα, προκατάληψη, κακές διαιτησίες, λαϊκισμό, λάθος αποφάσεις και πάει λέγοντας.
Δεν είναι αυτό που λέμε Πρέμιερ Λίγκ. Τώρα να μου πεις έχουμε συνηθίσει σ’ όλα αυτά. Αυτοί είμαστε και μάλλον έτσι θα πορευτούμε και για τα επόμενα χρόνια.
Επιμένω ότι το μεγαλύτερο κακό του τόπου τούτου, άρα και στο ποδόσφαιρο, είναι ο εγωισμός του καθενός. Πιο λαϊκά… ο καθένας είναι για την πάρτη του. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το συλλογικό καλό.
Οι της Ομοσπονδίας για την τσέπη τους ή τη φήμη τους, ο ΑΠΟΕΛ για το Τσάμπιονς Λίγκ, ο Απόλλωνας για το πρωτάθλημα, η Ανόρθωση το ίδιο, ο Ερμής το τομάρι του, η Αλκή επίσης και όλοι μαζί ο καθένας για τον εαυτό του.
Σου επισημαίνω από σήμερα, ότι όλο το καλοκαίρι δεν θα δεις κανένα να εργάζεται για το καλό του αθλήματος. Οι ομάδες θα τρέξουν τις μεταγραφές τους και τα νταλαβέρια με τους μάνατζερ, οι δε της Ομοσπονδίας θα μπουν μες στα γιότ τους για να πάνε στα ελληνική νησιά.
Είναι τώρα ενάμιση μήνας που υποβιβάστηκε ο Ολυμπιακός και δεν ακούσαμε έστω και ένα προβληματισμό από τους σοφούς της ΚΟΠ. Άσε που δέκα χρόνια τώρα ισχύει το ίδιο πράγμα και δεν τους καίγεται καρφί ότι το Β γκρουπ μαζεύει 100 άτομα όλα και όλα στα παιγνίδια του.
Όσον αφορά δε, το Α’ γκρουπ, την βιτρίνα του πρωταθλήματος, επίσης δεν συμβαίνει κάτι το τρομερό και φοβερό. Αντιθέτως παρατηρήσαμε και πάλι το φαινόμενο ομάδες να επιλέγουν παιγνίδια για να είναι ανταγωνιστικές.
Γιατί η Χ ομάδα να αντιμετωπίζει την Ψ σε πλήρη ανταγωνισμό και η Ω να παίζει την Ψ σαν σε φιλικό παιγνίδι; Ούτε και αυτό τους ενδιαφέρει. Δεν είναι ικανοί ή βολεύονται με αυτό που λέμε αδιαφορία. Δεν εξηγείται διαφορετικά..
Κατά τ’ άλλα μιλώντας για τα πραγματικά δεδομένα, ο ΑΠΟΕΛ πήρε το έκτο και σε τίποτα δεν κάνει έκπληξη στον καθένα. Ο Απόλλωνας ήταν όντως η καλύτερη ομάδα αλλά το έχασε για λόγους που ακόμη ψάχνουν.
Απ’ αυτή τη χρονιά σίγουρα πρέπει να κρατήσουμε την επιστροφή της Ανόρθωσης. Τεράστια ομάδα με τεράστιο κόσμο, είναι καιρός να επιστρέψει και νομίζω ότι η φετινή χρονιά ήταν η αρχή της επιστροφής. Μακάρι.
Σ’ αντίθεση πάντως με τους Βαρωσιώτες που δείχνουν να επιστρέφουν στην Ομόνοια χάνονται. Αν είναι κάτι να θυμάσαι από τη φετινή χρονιά είναι ακριβώς η χειρότερη Ομόνοια όλων των εποχών. Βασανιστική χρόνια για το Λαό, αλλά και για το ποδόσφαιρο γενικότερα που βλέπει τη «βασίλισσα» του να παραπαίει.
Κοσμογονική μπορεί αλλαγή είναι επίσης ότι έπεσε ο Εθνικός. Ομάδα Α’ κατηγορίας που για χρόνια έκανε κουμάντο στο ποδόσφαιρο λόγω του προέδρου της. Πλέον ο Εθνικός δεν είναι εδώ τελειώνοντας μια ολόκληρη εποχή.
Από την άλλη όπως γράψαμε και πιο πάνω, δεν είδαμε κάτι το διαφορετικό. Και για να γίνει αυτό πρέπει ν’ αλλάξουν μυαλά οι παράγοντες και να δουν το καλό του αθλήματος.
Πως όμως να συμβεί αυτό όταν τα χρήματα είναι ο αυτοσκοπός; Όταν ακριβώς δείχνουν διατεθειμένοι να πατήσουν στο πτώμα του καθενός για να φτάσουν στο στόχο τους;
Στην τελική καλά σου τα λέω, ευτυχώς που τελειώσαμε. Λίγο ακόμη καμιά φασαρία μεταξύ των ομάδων και των επικοινωνιολόγων τους, λίγο τα μετά του τελικού και ακολούθως το ναρκωτικό των οπαδών και των παραγόντων... οι μεταγραφές.
Μέχρι τον επόμενο Αύγουστο για να ζήσουμε και πάλι μια από τα ίδια.
