Χρήστος Ζαβός
Άμα ήταν ζώα, θα ήταν ο σκύλος με τον γάτο. Άμα ήταν καρτούν θα ήταν ο Τομ και ο Τζέρυ. Ο Λούκι Λούκ και οι αδελφοί Ντάλτον. Είναι που είναι ομάδες στη βραχονησίδα, Ανόρθωση και Απόλλωνας, Απόλλωνας και Ανόρθωση είναι οι μοναδικοί αντίπαλοι στο κυπριακό ποδόσφαιρο που εδώ και τριάντα χρόνια τσακώνονται αμιγώς για ποδοσφαιρικούς λόγους.
Δεν είναι ΑΠΟΕΛ και Ομόνοια που τσακώνονται για χίλιους δύο λόγους πέραν του αθλήματος. Ούτε Απόλλωνας, ΑΕΛ που επίσης έχουν ένα σωρό αιτίες για να διατηρούν την αντιπαλότητα τους. Τούτοι οι δύο για δεκαετίες τώρα, μαλλιοτραβιούνται μονάχα για το άθλημα.
Ιστορίες πολλές. Από τα «σώβρακα» στο Παπαδόπουλος, από τον Κίκη και τον Ντίμη Κίρζη, τον Τζιούρα και τον Τοντόροφ μέχρι τον Σκούλλο, άδικες αποβολές και διακοπές αγώνων… η ιστορία της σχέσης είναι σχέση έχθρας και αντιπαλότητας. Για το ποδόσφαιρο και μόνο.
Χθες και πάλι έγινε της τρελής. Σ’ ένα παιγνίδι όντως ντέρμπι. Με το διαιτητή ομολογουμένως να κάνει ένα σωρό μαλακίες. Ένα παιγνίδι που θα μπορούσαν να πάρουν και οι δύο, με χίλιες δύο προϋποθέσεις. Ο Απόλλωνας όντως καλύτερη ομάδα και πιο ποιοτική και η Ανόρθωση που παίζει από το Αύγουστο με εφτά (!!) παίκτες.
Ξεκινά το ματς και ο Λέβι κάνει το αυτονόητο. Πιέζει ψηλά για να δυσκολέψει την πρώτη πάσα του αντιπάλου. Όποιος παίζει απέναντι από τον Απόλλωνα αυτό πρέπει να κάνει. Το γράψαμε κιόλας σε άλλο μας άρθρο, ότι με αυτό τον τρόπο ο Σοφρώνης δυσκολεύεται. Μπαίνει το γκολ του Ντουγκλάο και ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν.
Πάνε πίσω και επικεντρώνονται στο να καταστρέφουν το παιγνίδι του αντιπάλου. Και τα πάνε περίφημα, αφού η τριάδα του άξονα του Απόλλωνα είναι αλλού του αλλού. Ο Άλεφ είναι επηρεασμένος, ο Άλαν σκέφτεται τα πάρτι με τον Φιρμίνιο και ο Μαρτίνες παίζει βασικός και σκέφτεται ότι θέλει να παίζει βασικός. Ο Γιάκολις εξουδετερώνεται από τον Πράνιτς, ο Σιβού τρέχει τον Παπουλή και ο Απόλλωνας έχει ένα Ζοάο Πέδρο να προσπαθεί να τα κάνει όλα μόνος του.
Και το πάει ο Λέβι, κούτσα, κούτσα… μόνο που δεν πάει έτσι το πράγμα. Μια ομάδα αποτελείται από ένδεκα και όχι εφτά, μια ομάδα έχει ποιότητα παντού και όχι μόνο πίσω ή μπροστά. Με Καμαράδες και Καλούδια δεν παίρνεις τέτοια ντέρμπι. Και ενώ ο Απόλλωνας αφήνει πίσω κενά, η Ανόρθωση χωρίς τον Ράγιος, είναι απλά ανύπαρκτη. Πώς να τελειώσει αντεπίθεση; Με τα Καραβιδάκια; Μην τρελαθούμε κιόλας, μέχρι σήμερα να έπαιζαν δεν μπορούσαν να σκοράρουν…
Ξεκινά το Β’ οι Βαρωσιώτες κολλημένοι αφού δεν έχουν και άλλη επιλογή με εφτά παίκτες και ο Σοφρώνης σεληνιάζεται. Αναγκαστικά μέσα ο Ζάντερ, μπαίνει και ο Μάγκλιτσα, ο Απόλλωνας γίνεται αυτό που ξέρουμε. Πολυβόλο. Ιδιαίτερα με τον Κροάτη η μπάλα κατεβαίνει από παντού.
Και κάπου εκεί κάπως έτσι τους λέει ο Ντουγκλάο, «εσείς όλοι και εγώ μόνος μου». Τέτοια αμυντικάρα δεν έχει το πρωτάθλημα. Μέχρι και τους τραυματιοφορείς έτρεχε από πίσω το θηρίο από την Παρανά της Βραζιλίας.
Μόνο που στο ποδόσφαιρο δεν πάει έτσι. Ποιος είναι αυτός που θα τα βάλει με την ποιότητα του Απόλλωνα; Χρειάζεται και ο Αρούς και ο Σίλντεφελντ και ο Σιβού και ο Πράνιτς. Και η τύχη άμα θες, γενικώς η αναποτελεσματικότητα των επιθετικών του Απόλλωνα.
Τι και αν τελείωσε ισοπαλία, ο Λέβι θυμήθηκε τον Παπουλή, ο Σοφρώνης τον Τράττο, ο Φανούρης να τρέχει να «ξεπλύνει» τον οποιοδήποτε μες στην ομάδα του, ο Πηλακούτας τρέχει και αυτός να κάνει το ίδιο, οι οπαδοί έτσι , οι άλλοι γιουβέτσι… «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» που θα έλεγε και ο αείμνηστος Ηλιόπουλος.
Και να και τις δύο ομάδες, τα δύο ιστορικά σωματεία να επαναλαμβάνουν τη σχέση τους. Μέχρι την επόμενη φορά. Δύο ακόμη για το πρωτάθλημα και ίσως και στο κύπελλο. Μέχρι να ξανανταμώσουν, να τσακωθούν… για τον διαιτητή, τον Παπουλή, τον Μακρή, τη Λεμεσό, την Αμμόχωστο, « τα σώβρακα και τις φανέλες».
Υ.Γ Τζίμη σ’ ευχαριστούμε για όλα. Καλό ταξίδι στη «γειτονιά των κάγκελων». Έχεις δίκαιο… ακόμη προσκυνούν «σώβρακα και φανέλες».
