Χρήστος Ζαβός
Όλη την Ευρώπη γύρισες, τη Λιθουανία θα σκεφτείς. Ευτυχώς που δεν τους παίζεις στο μπάσκετ για άμα ήταν… αυτοί εκεί στη Βαλτική είναι τρελαμένοι με τη μπάλα που έχει σπυριά.
Από ποδόσφαιρο όμως… όσο εσύ το πατινάζ στον πάγο. Δε σου λέω, κανένα δεν πρέπει να υποτιμάς αλλά όπως και να το κάνουμε είναι όλα στα πόδια σου. Έχουν όντως το αβαντάζ των πολλών αγώνων οι συμπατριώτες του Σαμπόνις, άμα το δεις στην πλάκα σε βλέπω να επιστρέφεις και να το γυρνάς στο μπάσκετ.
Έλα όμως που ο ΑΠΟΕΛ δεν είναι ομαδούλα της σειράς. Αντιθέτως την Ευρώπη την έχει φάει, όχι με το κουτάλι αλλά με κουτάλα που μαγειρεύουν στο στρατό ή στις χοροεσπερίδες. Τα δύσκολα είναι μετά.
Δεν μπορεί στην προηγούμενη ζωή του ο ΑΠΟΕΛ πρέπει να ήταν Σέρβος και μάλιστα από το Βελιγράδι. Μια και δύο η Παρτιζάν, άλλες τόσες ο Ερυθρός Αστέρας, την Σέρβικη πρωτεύουσα την γνωρίζεις καλύτερα απ’ ότι τη Λεμεσό ή τη Λάρνακα.
Δύσκολη κλήρωση, απ’ αυτές που κάνουν τον αντί- Αποελίστα να χαίρεται. Πόσες φορές όμως τα τελευταία καλοκαίρια χάρηκε; Παπάρια. Δεν φτάνει που συνεχώς προκρίνεσαι, χάνει και τα λεφτά του στο στοίχημα.
Δεν έχει όμως σημασία. Σημασία έχει ο ΑΠΟΕΛ και πως θα παρουσιαστεί. Θυμάμαι ακόμη και επί του μεγάλου Ιβάν, η ομάδα έμπαινε στην Ευρώπη, έχοντας τον περσινό κορμό της να την υπερασπίζει.
Οκ, δεν είμαι ρεπόρτερ ειδικός, αλλά σπάνια ο ΑΠΟΕΛ έμπαινε στην Ευρώπη με νέα ομάδα, φουλ από καινούργιες μεταγραφές. Συνήθως τράβαγαν το κουπί, οι «παλιοί» αυτοί δηλαδή που έβγαζαν τον κόσμο στον εξώστη, Μάιο μήνα.
Κάτι τέτοιο πάει να γίνει και φέτος. Μέχρι στιγμής, δεν έχει γίνει η τεράστια μεταγραφή, αφού ο επιθετικός δεν έχει κλείσει ούτε ακόμη και σιγουρεύτηκε η «τράμπα» Εμπεσίλιο- Ντε Βινσέντι.
Από τους νέους, αυτός που μοιάζει με ενδεκαδάτος είναι ο Ταβάρες που θα πάει στο κέντρο της άμυνας. Για τους Βραζιλιάνους, Καζού και Νατέλ θα πρέπει να περιμένουμε μήπως και ο πρόεδρος κτύπησε φλέβα χρυσού εκεί στη χώρα του καφέ.
Μιλώντας πάντως για τον πρόεδρο, είναι αλήθεια ότι ο προγραμματισμός τα τελευταία χρόνια είναι απρόβλεπτος. Μπαίνει μες στο ποδοσφαιρικό παζάρι και είναι και λες αφήνεις τη σύζυγο στην Oxford Street για ψώνια. Άμα δηλαδή δεν ξημερώσει η 1η του Σεπτέμβρη για τίποτα δεν μπορεί να είσαι σίγουρος.
Φεύγει ο ένας, έρχεται ο άλλος, διαγράφεται ο Χ, προστίθεται ο Ψ… ο υπάλληλος της εταιρείας που είναι αρμόδιος γι’ αυτές τις δουλειές, ξεθεώνεται. Σκέφτεται ελληνικό νησί ή Πρωταρά και κλαίει.
Και ο ρεπόρτερ του ΑΠΟΕΛ δεν πάει πίσω. Χαράμι τα ταξίδια ανά την Ευρώπη αλλά του βγαίνει ο κόλος μέχρι να καταρτιστεί το τελικό ρόστερ. Για παράδειγμα τώρα είμαστε στα τέλη του Ιούνη και υπάρχουν αρκετές εκκρεμότητες.
Κατ’ αρχήν υπολείπεται ο επιθετικός κορυφής. Αυτός δηλαδή που θα πλαισιώσει τους Ποτέ και Ντελατόρε για τα φορ. Όπως φαίνεται μάλιστα είναι έτοιμοι να τα σκάσουν για την αφεντιά του. Βιέρα λέγεται, Κόντε ειν το όνομα του, μήπως και προκύψει και κάτι άλλο.
Εκκρεμεί επίσης, όπως είπαμε και η «τράμπα» Εμπεσίλιο- Τόμας. Θα γυρίσει ο Αργεντινός παικταράς και θα αποχαιρετήσει ο Ολλανδός παικταράς… ο Μάκης ξέρει. Όπως επίσης ο Μάκης ξέρει, άμα είναι και πουληθεί κανένας από το ρόστερ και ψάξουμε να βρούμε αντικαταστάτη του. Τα κάνει αυτά και χαίρεται ο λογιστής της εταιρείας που γεμίζει το ταμείο του.
Λοιπόν, χαρτί και μολύβι. Βάτερμαν, Ρόμο, Καρλάο, Πολιάκοφ, Ενσούε, Ρουέδα, Καζού, Ταβάρες, Μιλάνοφ, Βούρος, Ζαχίντ, Βινίσιους, Εμπεσίλιο, Λούκας, Μοράις, Ορ, Ντελατόρε και Ποτέ.
Με τα λίγα μαθηματικά μου, μετρώ 18. Δικαιούσαι 15. Άρα, τρεις πρέπει να μαζέψουν τα πράγματα τους και να φύγουν. Και άμα βάλεις και τον επιθετικό που θα έρθει, πάμε στους τέσσερις αφού πρέπει ν’ ανοίξει μια ακόμη θέση.
Δεν το λέω εγώ, οι ρεπόρτερ και η μισή Λευκωσία το λέει, υποψήφιοι για να αποχωρήσουν από τον Big Brother είναι πέντε. Δεν μπορείς να ψηφίσεις, αλλά μόνο ένας εκ των Βινίσιους, Ρουέδα, Μιλάνοφ, Πολιάκοφ και Ορ θα παραμείνει στο παιγνίδι. Οι υπόλοιποι τον πούλλο.
Ποιος θα επιβιώσει; Ο Μάκης μονάχα ξέρει. Υπάρχουν και η παράμετρος, πώληση. Να έρθει δηλαδή πρόταση για κάποιον από δαύτους και να τον πουλήσει ο «κούκος, αηδόνι». Γενικότερα το οικονομικό και τα συμβόλαια που δεσμεύονται θα παίξουν σημαντικό ρόλο.
Από την άλλη υπάρχει και το αγωνιστικό. Τι να κάνεις δηλαδή τον Μιλάνοφ, άμα αποφάσισες ότι θα μείνεις με Ενσούε και Βούρο για τα δεξιά της άμυνας.
Στα στόπερ. Έχεις Ταβάρες, Μερκή, Καρλάο, Ιωάννου, πάει και ο Βούρος εκεί, Ρουέδα και Πολιάκοφ μοιάζουν περιττοί. Προς το παρόν δηλαδή, έχουμε προς αποχώρηση Ρουέδα, Πολιάκοφ και Μιλάνοφ.
Για εξτρέμ μόνο η θεία μου δεν παίζει, αφού υπάρχει σωρεία επιλογών. Μην αρχίσω τώρα και γράφω θα βαρεθείς. Άρα και ο Ορ, μάλλον περιττός μοιάζει.
Έμεινε ο Βινίσιους. Ο οποίος παίρνει θέση ξένου. Περιμένει όμως το διοικητήριο της Λισαβόνας μήπως και τον κάνει συμπατριώτη του Ρονάλντο και του Κουαρέσμα. Περιμένει όμως. Δεν είναι όπως εδώ, που παίρνεις τηλέφωνο τον Υπουργό ή τον Διευθυντή και του λες, «δώσε του τα χαρτιά, να τελειώνουμε». Λισαβόνα είναι αυτή.
Είναι και το θέμα των ξένων. Πέντε δικαιούσαι, έχεις όμως έξι. Είναι ο «Μέσι της Ιορδανίας», ο Πολιάκοφ, ο Καρλάο, ο Νατέλ, ο Καζού και ο Βινίσιους.
Αγωνιστικά, στο ρόστερ ως αμυντικά χαφ είναι ο Μοράις, ο Λούκας και ο Αρτυματάς. Χωράει ο Βινίσιους; Χωράει. Άμα κιόλας είναι υγιής και βρει τα πόδια του, κατ’ εμέ είναι ο καλύτερος. Κανείς όμως δεν ξέρει πως θα είναι μετά από αποχή ενός χρόνου.
Όπως και να χει θα πρέπει να περιμένουμε. Πότε θα τελειώσει τη βόλτα του ο πρόεδρος στο ποδοσφαιρικό γιουσουρούμ. Είναι και η άλλη παράμετρος. Πως θα πάει η ομάδα στην Ευρώπη. Άμα κάνει ότι κάνει κάθε χρόνο και τυλιχτεί κανά σεντόνι, τότε ο πρόεδρος μια «βόμβα» θα την πετάξει. Σ’ αντίθετη περίπτωση, ίσως το πάει λιτά και συνετά. Άσε κιόλας που δεν του πάει, αλλά όλοι εμάς κάποιες φορές πρέπει να συμβιβαζόμαστε…
