Χρήστος Ζαβός
Η συγκεκριμένη λέξη αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για ένα σωρό δημιουργήματα. Τίτλοι βιβλίων, όπως αυτό του μεγάλου Λευτέρη Παπαδόπουλου, «Να συλληφθεί το ντουμάνι», στίχοι κυρίως σε ρεμπέτικα τραγούδια της δεκαετίας του 30΄και του 40’, το χρησιμοποιούσαν κυρίως οι μάγκες μες στους τεκέδες, θέλοντας έτσι να εκφράσουν την ικανοποίηση τους για την ζαλάδα που ένιωθε το κεφάλι τους.
Στην κυριολεξία η λέξη έχει να κάνει με το καπνό των τσιγάρων που προκαλεί μια θόλωση στην ατμόσφαιρα. Μέσα απ’ αυτή τη θολούρα οι ρεμπέτες «έφτιαχναν κεφάλι», δημιουργώντας έτσι μια συγκεκριμένη κουλτούρα στην κοινωνία η οποία χαρακτήρισε και το ελληνικό τραγούδι.
Άμα το πας στον Απόλλωνα, οκ, είναι το σύνθημα που ξεσηκώνει τον οπαδό, όχι μόνο τους οργανωμένους, δίνοντας έτσι ένα ρυθμό ξεσηκωτικό… όταν ο κόσμος πήγαινε στα γήπεδα. Από την άλλη, οι τελευταίες εξελίξεις έτσι όπως διαμορφώθηκαν μετά την ανακοίνωση της διοίκησης, δεν μπορούν να μη σε παραπέμψουν σε αυτή τη «θολούρα». Δεν μπορείς να βρεις άλλη εξήγηση πως τα κατάφεραν να φτάσουν σ’ αυτό το σημείο. Ντουμάνιασαν; Μες σε θολή αίθουσα έβγαλαν την ανακοίνωση; Μπορείς να δώσεις άλλη εξήγηση;
Και όμως υπάρχει. Η διοίκηση απέδειξε ότι είναι κάργα Απολλωνίστες. Όχι, πως το αμφισβητούσε κανείς, αλλά φρόντισαν να μας το υπενθυμίσουν. Μες στο dna αυτού του σωματείου, μες το πυρήνα του κιόλας υπάρχει ένα γονίδιο που προκαλεί την αυτοκαταστροφή. Το γράφαμε πριν από πολλά ακόμη χρόνια, όταν η διχόνοια και οι αλληλοσπαραγμοί ήταν μες στην καθημερινή ατζέντα του «Θρύλου».
Θυμάμαι τότε γράφαμε απ’ αυτήν εδώ τη στήλη, ότι ο Απόλλωνας ήταν χωρισμένος στις 12 φυλές του Ισραήλ. Ή ότι είναι Σπαρτιάτες με τους Αθηναίους, τους Κορίνθιους και τους Θηβαίους.
Πέρασαν όντως χρόνια που τούτο το γονίδιο, πήγε στην άκρη. Απομονώθηκε, ξεχάστηκε και μια μέρα λαμπρή, μετά από μια λαμπρή εμφάνιση στη Ρώμη, επανεμφανίστηκε. Ζήτω!!! Γκρεμίστε τα από μόνοι σας!!! Η χαρά των αντιπάλων. Ο Απόλλωνας επιστρέφει!!!
Επί της ουσίας, η διοίκηση είχε χίλια δίκαια. Δεν μπορείς ρε μαλάκα να κάνεις τα δικά σου και την ίδια ώρα να πληρώνω το λογαριασμό για να κάνεις το κέφι σου. Συμφωνούμε όλοι. Τι είδους όμως λογική τους ώθησε να εκδώσουν μια τέτοια ανακοίνωση που καταφερόταν σε οπαδούς της ομάδας λες και είναι αντιστασιακοί στην εποχή τους Χούντας; Στη Λεμεσό ζούμε όλοι και όχι στο Μπουένος Άιρες, ούτε καν στη Θεσσαλονίκη. Τόσο εύκολα μπορούσαν να βρουν τη γέφυρα επικοινωνίας, όσο ο γάτος που μυρίζει το ψάρι.
Άσε κιόλας που παρουσιάστηκε η διοίκηση λες και είναι η πλέον υπέρμαχη της κάρτας περισσότερο και από τον ίδιο τον εμπνευστή της, Ιωνά ή τον υφιστάμενο του Κλεάνθη. Οκ, σεβαστό αλλά μας μπέρδεψαν λίγο ως προς τη θέση τους σ’ αυτό το ζήτημα. Άσε κιόλας που για χρόνια τώρα, ως διοίκηση αποθεώνουν τον κόσμο και δη τους οργανωμένους, είτε μέσω βίντεο, είτε ακόμη και στις ανακοινώσεις. Και επίσης, μη ξεχνάμε ότι τούτη η διοίκηση είναι ίσως η μοναδική τα τελευταία 25 χρόνια που δούλεψε χωρίς την «παρενόχληση» των οργανωμένων, όπως συνέβαινε σε όλες τις προηγούμενες.
Από τη μεριά τους οι οργανωμένοι προσπάθησαν να αντεπιτεθούν επαναλαμβάνοντας το λάθος της διοίκησης. Γιατί η ανακοίνωση τους, είμαι σίγουρος ότι φυλάσσεται στο software άλλων ποδοσφαιρικών εταιρειών και δη του ΑΠΟΕΛ. Δεν είμαι καχύποπτος, ούτε παρανοϊκός αλλά τον τελευταίο καιρό οι Λευκωσιάτες κάθε φορά που θεωρούν σωστό επιτίθενται στην ομάδα προσπαθώντας να τη πλήξουν. Κάνω λάθος;
Επίσης οι οργανωμένοι κατά την άποψη μου, θα έπρεπε να φυλάνε ως κόρη οφθαλμού μια ομάδα η οποία είναι ζηλευτή ακόμη και από τον χειρότερο αντίπαλο. Κατανοητή η πίκρα από τις απώλειες των τίτλων ή την αδικία που βιώνουν αλλά η ομάδα, από τον Παπουλή μέχρι τον Ζοάο Πέδρο και τον Σοφρώνη δεν φταίει σε τίποτα.
Όπως και να χει, χρόνια τώρα λέμε ότι ο Απόλλωνας άλλαξε. Και άλλαξε όντως. Έγινε μεγαλύτερος, έχει πρεστίζ, δημιουργεί όνομα στην Ευρώπη, παίζει φανταστικό ποδόσφαιρο, δεν έχει κανένα κόμπλεξ σε όποια έδρα της Κύπρου. Έχει κάνει πελάτες ομάδες που έχανε από τη Δευτέρα τα παλαιότερα χρόνια.
Το θέμα όμως είναι ότι πρέπει ν’ αλλάξει μια και καλή κάποιες παθογένειες που τον ταλαιπωρούν μάλλον από το 1954. Και μια εξ αυτών είναι η αυτοκαταστροφή. Η κατεδάφιση του κτηρίου μέσα σ’ ένα βράδυ. Τα τσεκούρια που ξεθάβονται για να πλήξουν τον οποιοδήποτε μέσα στην ομάδα.
Η αγωνιστική αλλαγή είναι ίσως πιο εύκολη, απ’ ότι η αλλαγή του dna της ομάδας. Και εδώ καλούνται να το αλλάξουν. Φαίνεται να το έχουν καταλάβει άπαντες. Ότι δεν σηκώνει τέτοια.
Στο κάτω, κάτω της γραφής το ντουμάνι δεν δημιουργείται με τα τσιγαριλίκια, δημιουργείται και με την πίπα της ειρήνης. Μόνοι τους χωρίς να δίνουν λάφυρα στον όποιο αντίπαλο…
