Χρήστος Ζαβός
Τι να μιλήσουμε τώρα ποδοσφαιρικά; Άμα θέλουν να τους κοντράρουμε στη γαστρονομία. Αυτοί με τη Tortilla de patatas, τα Churros και τη Paella και εμείς με τη σούβλα, τα κουπέπια και τα μακαρόνια του φούρνου με τρίμμα χαλούμι.
Δεν είμαι μάντης, αλλά ο αγώνας κόντρα στη Βασίλισσα δύσκολα θα σηκώνει και πολύ σχολιασμό, ούτε και φυσικά κριτική. Αφού εξαρτάται από δαύτους… τα παιδιά του Ζιντάν. Ομολογώ ότι γράφοντας και μόνο το όνομα του τεράστιου Γάλλου σε σχέση με κυπριακή ομάδα, είναι από μόνο του εντυπωσιακό.
Όπως και να χει ας αφήσουμε το Μπερναμπέου και ας ασχοληθούμε με το Αμμόχωστος. Σουρεάλ μεν, αλλά τι να κάνουμε αυτή είναι η πραγματικότητα του ΑΠΟΕΛ.
Το παιγνίδι ήταν ωσάν και το παρήγγειλε η ίδια η ομάδα. Ανατροπή, διπλό μέσα στο Αμμόχωστος, σπουδαίο ντεμπούτο και γκολ από το Σαλλάι, γκολ ο Ποτέ μήπως ξεμπουκώσει, επιβεβαίωση του φορμαρίσματος για τον Ντε Καμάργκο, rotation από το Δώνη και θέαμα. Θες να σου πλύνουν και τα πιάτα;
Λοιπόν τέτοια φρεσκαδούρα στους πορτοκαλί, πάει χρόνια να δούμε. Δεν είναι ότι δεν υπήρξαν καλές ομάδες κατά το παρελθόν, αντιθέτως, αλλά η εμφάνιση κόντρα στη Νέα Σαλαμίνα έσφυζε φρεσκάδας. Τρεξίματα, συνεχή κίνηση, αεράτα πόδια… κράτα αυτό το παιγνίδι να το συγκρίνουμε με ματς που θα γίνει Φεβρουάριο μήνα. Και να χεις τον μαλάκα πάνω στην κερκίδα να κράζει ότι δεν κάνει ο ένας και δεν κάνει ο άλλος μη καταλαβαίνοντας ότι οι ποδοσφαιριστές είναι πρωτίστως άνθρωποι και μετά επαγγελματίες.
Το φοβήθηκε που το φοβήθηκε ο Λιάσος τον αγώνα, έφτανε να κάνει την κοτσάνα του ο Βάτερμαν για να καθαρίσουν οι υπόλοιποι για την πάρτη του. Ρε με τον Εμπεσίλιο, πότε δεξιά, πότε αριστερά, ρε τον Ζαχίντ ν’ αλλάζει μεριές ωσάν και να έχει συγκάψει, ρε το Λάγο να κατεβαίνει συνεχώς αφού τον καλύπτουν πίσω Φαρίας ή Καρλάο… και να χεις και τον Σαλλάι να μοιάζει απεσταλμένος του Βελζεβούλ.
Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Ούγγρος. Ούτε και αν είναι αυτό το μεγάλο ταλέντο που μας έχουν πει ότι είναι. Τόσες μπούρδες γράφουν ιδιαίτερα για παίκτες του ΑΠΟΕΛ. Στον αγώνα πάντως με τους Βαρωσιώτες ήταν ο εφιάλτης του αμυντικού. Ξέρεις ο αμυντικός προτιμά να είναι σε συνεχή επαφή με τον επιθετικό. Πως όμως να τον πιάσεις τον Ούγγρο; Λες και είχε νίτρο από πίσω. Και δεν φτάνει που είναι τεχνίτης, δείχνει να είναι και ιδιαίτερα ευφυής τουλάχιστον στον αγωνιστικό χώρο. Γενικώς δηλαδή, η παρουσία του και μόνο προσέδιδε στον ΑΠΟΕΛ ένα άλλο αέρα. Τώρα που είπα «αέρα»… τον λες και «γιο του ανέμου».
Φυσικά όλα αυτά είναι πρόωρα. Όπως και για τους παίκτες που δεν αποδίδουν έτσι και αυτοί που αποδίδουν δεν μπορούν να κριθούν στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο.
Και ο Ζαχίντ, μπορεί να μην έπιασε σπουδαία απόδοση έδειξε όμως ότι όντως έχει ποιότητα. Το ξέρει το τόπι, χρειάζεται μάλλον χρόνο για να κατανοήσει που βρίσκεται.
Γενικώς δηλαδή από τα νέα αποκτήματα δεν υπήρχε κάποιος να σου την σπάσει. Και ο Βούρος, δεν είναι Μιλάνοφ αλλά φαίνεται πειθαρχημένος παίκτης.
Όπως και ο Φαρίας. Τυχερός είναι αυτός γιατί έχει να μάθει από τον Μοράις. Και άμα κάθεσαι με τέτοιους μόνο καλό θα σου βγει. Προσωπικά εγώ θα έμενα με τον Κάνιας. Αλλά στη διοίκηση το σκέφτονται διαφορετικά. Δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ στη απόφαση της διοίκησης να διατηρήσει τέσσερις χαφ και να αποχωρήσει ο Αρτυματάς. Σ’ έναν καλύτερο σχεδιασμό, είτε ο Λούκας, είτε ο Φαρίας δεν θα έμπαιναν στην ομάδα, θα έμενε ο Αρτυματάς ως μια λύση και θα έπαιρναν ένα παίκτη, όπου χρειάζεται ρε παιδί μου.
Όπως και να χει, πλέον δεν υπάρχει και πολύ ουσία για να το συζητάμε. Το θέμα είναι ότι ο ΑΠΟΕΛ, έδειξε ότι όντως είναι «νέο» ΑΠΟΕΛ. Κατ’ αρχήν είναι πλέον υπό το Δώνη και όχι υπό τον Μπέιν. Συνεπώς η φιλοσοφία άλλαξε. Και δείχνει κιόλας να δουλεύεται καλά. Έχουν έρθει και οι νέοι, άμα προσαρμοστούν η ομάδα θα βγάλει άλλη δυναμική.
Τώρα για τη Ρεάλ, ας τα να παν στην ευχή του Θεού. Αν μη τι άλλο το απολαμβάνεις. Βγάζεις καμιά σέλφι και προσπαθείς να διατηρήσεις τη μνήμη σου όσο γίνεται πιο καθαρή…
