Χρήστος Ζαβός
Όντως είχαν ενδιαφέρον οι τοποθετήσεις του τεχνικού διευθυντή της ΚΟΠ όσον αφορά την εθνική ομάδα. Και μόνο ότι κάποιος υπεύθυνος εκεί, ταρακούνησε, όσο ταρακούνησε το «ερείπιο» που λέγεται εθνική ομάδα, είναι αξιοσημείωτο. Ιδιαίτερα δε, όταν μιλά ένας άνθρωπος του αθλήματος και όχι ένας παράγοντας, που δεν τον λες και πολύ σχετικό με το αντικείμενο.
Δυστυχώς όμως η κριτική του εξαντλήθηκε κυρίως όσον αφορά τους παίκτες και τον χαβαλέ που νιώθουν αγωνιζόμενοι με το εθνόσημο.
Όσον αφορά δε τη σύγκριση που επιχειρεί μεταξύ της Κύπρου και της Ιταλίας είναι ατυχής αφού μιλάμε για δύο διαφορετικούς κόσμους που καμία σχέση δεν έχουν. Ούτε σε νοοτροπία, ούτε σε ιστορία, ούτε σε τεχνογνωσία, ούτε φυσικά και σε παιδεία, αθλητική και όχι μόνο.
Ζήτησε μεταξύ άλλων να γίνεται και περισσότερο κριτική. Είμαστε που είμαστε μια χώρα που ακόμη προσπαθεί να αποκτήσει κριτική σκέψη, κάτι τέτοιο φαντάζει προς το παρόν δύσκολο. Άσε κιόλας που εμπορικά άμα το δεις, η εθνική ομάδα δεν πουλάει ούτε φύλλα, ούτε και κλικς στις ιστοσελίδες.
Δεδομένο καθόλου τυχαίο, αφού το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, ποτέ δεν αγαπήθηκε από τη μάζα των οπαδών. Ποιος μπορεί να ευθύνεται γι’ αυτό; Όχι σίγουρα ο κόσμος.
Έχω όμως την εντύπωση ότι αποφεύγει, ηθελημένα ή όχι, να μπει στην ουσία του θέματος. Φυσικά και είναι μια πτυχή του προβλήματος η λανθασμένη νοοτροπία των παικτών. Ως άνθρωπος του ποδοσφαίρου, θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά, ότι όταν σε μια ομάδα τα αποδυτήρια μοιάζουν με παιδική χαρά, τότε συνήθως ευθύνονται είτε ο προπονητής, είτε η διοίκηση.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να ευθύνεται ο προπονητής, ο οποίος καλά, καλά δεν έκατσε ακόμη στον πάγκο. Συνεπώς μάλλον ευθύνονται οι διοικούντες. Οι οποίοι μάλιστα ενώ αποδειγμένα αποτυγχάνουν για χρόνια παραμένουν εκεί αμέριμνοι εξαγγέλλοντας πλάνα κάθε λίγο και λιγάκι.
Όντως ο τεχνικός διευθυντής, ομολογεί ότι η ΚΟΠ άρχισε, μάλλον καθυστερημένα, να ασχολείται πιο ουσιαστικά με την εθνική ομάδα, προσπαθώντας να «δώσει ενθουσιασμό» όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.
Θα πρέπει όμως να του θυμίσουμε ότι οι διοικούντες την ΚΟΠ, άρα και προϊστάμενοι του, έχουν καταστήσει το κυπριακό πρωτάθλημα πρώτο, ποσοστιαία, στην εργοδότηση ξένων ποδοσφαιριστών ανά την υφήλιο!!!
Στο πλαίσιο μάλιστα βοήθειας προς τον κύπριο ποδοσφαιριστή, αύξησαν (!) το όριο ηλικίας για τον κατάλογο Β’ από 21 σε 22, ανοίγοντας έτσι ένα ακόμη παράθυρο στις ομάδες που έτσι και αλλιώς υποφέρουν από ξενομανία.
Εδώ και χρόνια αποδεδειγμένα αδυνατούν να δημιουργήσουν συνθήκες για να βρει ο κύπριος ποδοσφαιριστής τη θέση που του αναλογεί στο εγχώριο πρωτάθλημα. Είναι επί της θητείας της παρούσας ηγεσίας, που ο κύπριος ποδοσφαιριστής κατέστη είδος προς εξαφάνιση.
Χρόνια γράφουμε για την ανεπάρκεια των ιθυνόντων, αλλά η απόσταση τους από την πραγματικότητα δεν τους επιτρέπει να προσεγγίσουν την κατάσταση ρεαλιστικά.
Το κυπριακό ποδόσφαιρο χρειάζεται ένα πλάνο έστω και τώρα που είναι πολύ αργά. Δημιουργία μιας τεχνικής επιτροπής καταρτισμένη αποκλειστικά από ανθρώπους του αθλήματος. Επιτροπή μάλιστα που θα είχε και εξουσία να για να υλοποιεί αποφάσεις. Εάν είναι δυνατό να περιλαμβάνει και άτομα από το εξωτερικό ειδήμονες του αντικειμένου που θα προσφέρουν την τεχνογνωσία τους.
Θέλει πολλή δουλειά για να γυρίσει ο τροχός έτσι όπως κατάντησαν το ποδόσφαιρο στην Κύπρο. Και μη με πείτε πεσιμιστή ή μίζερο δεν βλέπω και φοβερά πράγματα να συμβαίνουν. Είναι κιόλας παράδοξο να ζητάς από τους ανθρώπους που ευθύνονται γι’ αυτή την κατάσταση να τη διορθώσουν.
Ας είναι όμως να συνετιστούν λίγο οι παίκτες, μοιάζει όμως με βάψιμο ενός τοίχου. Έλα όμως που το πρόβλημα εστιάζεται στα θεμέλια. Ή αν θες «το ψάρι από το κεφάλι βρωμάει» όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, που σπάνια κάνει λάθος.
