Χρήστος Ζαβός
Ιστορική πεντάρα. Όχι πως είναι καλή η μνήμη μου αλλά τέτοιο ξεκαθάρισμα δεν θυμάμαι σε ντέρμπι τουλάχιστον τα τελευταία δέκα χρόνια. «Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε»… κάπως έτσι το έκαναν οι παίκτες του Αυγουστή.
Μεγάλη ομάδα με μεγάλα αποτελέσματα. Λογικό. Τεσσάρα μες στο ΓΣΠ, πεντάρα στο Λεμεσιανό. Πως το έλεγε η διαφήμιση; «Τυχαίο; Δε νομίζω».
Και όμως μετά από μια απόλυτη επικράτηση απέναντι στην συμπολίτισσα, θα μπορούσαμε να γράψουμε του κόσμου τις θριαμβολογίες και επαίνους. Δουλειά μας είναι άλλωστε.
Έλα όμως που στο ντέρμπι, σ’ αυτό το ιστορικό αποτέλεσμα, υπήρχαν αρκετά ψεγάδια που πρέπει να δουλευτούν εκεί στο Κολόσσι.
Ιδιαίτερα σε κάποια σημεία του Α’ ημιχρόνου η ομάδα γενικώς έβγαζε κάποια ανασφάλεια από τη μέση και πίσω. Στόπερ και μπακ, τραβιόντουσαν ψηλά, δημιουργώντας πολλά κενά τα οποία μια ποιοτική ομάδα δεν θα έκανε αυτά που έκανε η ΑΕΛ.
Για σκέψου εκείνο το τετ α τετ του Τεξέιρα που το σώζει ο Βάλε. Ή κάποιες άλλες φάσεις που η άμυνα παρέπαιε, είτε από τα άκρα της ή ακόμη και από τον άξονα.
Γενικώς δηλαδή ακόμη και παίκτες αστέρια δεν είχαν πολύ καλή απόδοση. Ιδιαίτερα δε, ο καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος, Ζοάο Πέδρο, ήταν σκιά του καλού του εαυτού. Ούτε ο Γιούστε, ούτε ο Μάγκλιτσα, μέτρια ο Ντα Σίλβα και πάει λέγοντας.
Οκ, σκοράρεις νωρίς. Η ΑΕΛ όμως το παλεύει, χωρίς όμως να έχει την ποιότητα να φέρει τούμπα τα δεδομένα. Να ναι καλά ο Αϊρόσα που κάνει την ηλιθιότητα στο τέλος του Α΄ ημιχρόνου και δίνει το έναυσμα για το πάρτι.
Και όταν λέμε πάρτι, άγριο. Απ αυτά που κάνουν στη Μύκονο ή την Ίμπιθα ντάλα καλοκαίρι. Και να σου ο Παπουλής και να σου ο Ζάντερ, ο Μάρκοβιτς, ξύπνησε ο Γιάκολις και που σταμάτησαν στα πέντε πάλι καλά. Για τον Ρομπέρζ δεν είπαμε τίποτα γιατί δεν χρειάζεται. Τούτος ο παίκτης είναι λες και είναι λογισμικό που δημιουργούν στο Κολόσσι.
Τώρα. Μεταξύ μας να παίζεις τον φετινό Απόλλωνα με ανοικτή άμυνα είναι λες και πας γυμνός σε μια χώρα από ανθρώπους που διψούν για σεξ. Δεν γλυτώνεις, ο θεός να κατέβει δίπλα σου. Και κάπως έτσι διαμορφώθηκε αυτό το ιστορικό από κάθε άποψη αποτέλεσμα.
Και να σου πω και κάτι άλλο. Για το φετινό Απόλλωνα έχουν στερέψει τα λόγια, έχουν εξαντληθεί οι λέξεις. Γράψαμε και τι δεν γράψαμε μήπως και καταφέρουμε να σκιαγραφήσουμε το «κομψοτέχνημα» του Σοφρώνη και των παικτών του.
Να πούμε όμως και κάτι που δεν είπαμε. Τούτη η ομάδα αδικείται από τις συνθήκες που επικρατούν στο άθλημα. Ξέρεις όλη αυτή η μιζέρια, η αποχή των οπαδών με τις άδειες κερκίδες, οι «καναπεδάκηδες», αυτοί που γύρισαν την πλάτη στο άθλημα και πάει λέγοντας.
Σκέψου κάτι όχι και τόσο παλιές εποχές. Να έπαιζε τούτη η ομάδα μέσα σε γεμάτα γήπεδα με όλη εκείνη την αφοσίωση. Να έπιανε τέτοιες αποδόσεις με γεμάτη την Δυτική , την Ανατολική, τα πέταλα του ΓΣΠ, του Παπαδόπουλος. Τούτο το «υπερηχητικό» να κάνει τις πτήσεις του ενώπιον των φιλάθλων. Και όχι σε ντέρμπι Λεμεσιανό που το παρακολουθούν τρεις χιλιάδες κόσμος…
