Χρήστος Ζαβός
Η είδηση από μόνη της μοιάζει κοσμογονική. Η απόφαση του οργανωμένου συνόλου αναμφισβήτητα ιστορική. Και πώς να μην είναι άλλωστε, αφού καλύπτει ή επηρεάζει κάθε διάσταση του χρόνου. Από το παρελθόν του 1948, μέχρι το παρόν του 2018 και το άγνωστο μέλλον.
Εκ του μακρώθεν μοιάζει δύσκολο ν’ αντιληφθεί κανείς τους σκοπούς, τις αιτίες ή ακόμη και το πλάνο που έχει η Θύρα 9, παίρνοντας την απόφαση για ίδρυση μιας νέας ομάδας.
Απ’ αυτή την σκωπτική γωνία το όλο εγχείρημα τους μοιάζει τολμηρό αφού στον τόπο που ζούμε, η όποια πρωτοβουλία κόντρα στα βαθιά κατεστημένα, παραπέμπει στο «Δονκιχωτισμό». Σε μια χώρα που το καινούργιο ισούται με κάτι φοβερό και τρομερό, είναι εύλογο ο καθένας να το απορρίπτει, να το φοβάται καμιά φορά και να το χλευάζει.
Ρεαλιστικά όμως μιλώντας, ποιος αρνείται το δικαίωμα του καθενός ατομικά ή συλλογικά να ελπίζει σε κάτι καλύτερο; Ποιος αλήθεια είναι ικανός να αποτρέψει από τον καθένα το δικαίωμα στο καινούργιο, στο διαφορετικό ακόμη και στο αντιδραστικό;
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ίσως να ήταν και αναπόφευκτο. Από τη στιγμή που μια μερίδα ανθρώπων αρνείται να συμμετάσχει σ’ αυτό που δημιουργούν κάποιοι άλλοι, καμιά φορά δεν υπάρχει άλλη επιλογή πέρα από το να αποχωρήσεις.
Είναι αυτό που λέει και ο στιχουργός... ο καθένας έχει δικαίωμα να γυρίσει την πλάτη στο μέλλον που κάποιοι φτιάχνουν όπως αυτοί θέλουν. Είναι ακριβώς η άρνηση που σε οδηγεί σε κάποιο αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχει κιόλας «παρθενογένεση». Έχει ξανά συμβεί κατά το παρελθόν κυρίως στην Ευρώπη και όχι μόνο να δημιουργούνται κλαμπ, με βασικό γνώμονα την άμεση ανάμειξη του κόσμου. Κάτι σαν ποδοσφαιρική κολεκτίβα. Είναι οι κοινωνικές ζυμώσεις που δημιουργούν τις ιδεολογίες, τις νέες προσπάθειες.
Όλα αυτά όμως στην θεωρία. Γιατί είπαμε στην Κύπρο, μοιάζει με ουτοπία να επιχειρήσεις κάτι παρόμοιο που επιχείρησαν κάποιοι παλαιότεροι.
Οκ, αποδεχτό. Διαφορετικές οι συνθήκες του 1948, κοινωνικές, πολιτικές ακόμη και οικονομικές… δεν μπορεί όμως ο άνθρωπος, ατομικά ή συλλογικά να δημιουργεί στη σύγχρονη εποχή κάτι που να τον αντιπροσωπεύει; Ηθικά και πολιτικά; Νομίζω πως άμα κανείς αρνηθεί την εν λόγω εκδοχή, τότε απλά σταμάτησε να ζει και περιμένει το Χάρο.
Και η Θύρα 9, απ’ ότι ξέρω είναι μπολιασμένη με τη νεανικότητα. Υπάρχει κάποιο ιδεολογικό υπόβαθρο, που κανείς όμως δεν ξέρει πόσο στερεό είναι. Εκείνα τα παιδιά που αρνούνται να παίξουν το παιγνίδι των μεγάλων. Τώρα πως και τι, απομένει να δούμε τα επόμενα βήματα τους.
Το σίγουρο είναι ότι το επιχείρημα μοιάζει τιτάνιο. Ζούμε σε μια χώρα που η έννοια της λέξης «συλλογικότητα», απλά δεν υφίσταται. Θα πρέπει κανείς να ταξιδέψει, νοερά ή πραγματικά σε ξένα μέρη, για να διαπιστώσει την εφαρμογή της έννοιας στην πραγματική ζωή. Και άμα αυτό το στοιχείο απουσιάζει από τη νέα προσπάθεια τότε δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα.
Άμα δηλαδή δεν εφαρμόσουν στοιχεία που απουσιάζουν πλήρως από την κυπριακή κοινωνία, τότε το επιχείρημα θα κτυπήσει στον τοίχο. Ρομαντισμός, σοβαρότητα, αφοσίωση, επαγγελματισμός και κυρίως συλλογικότητα. Μιλώντας για την κυπριακή κοινωνία και τον τρόπο που γαλουχείται ο πολίτης τέτοιου είδους στοιχεία δεν υπάρχουν.
Συνεπώς η νέα ομάδα ή θα αποτελέσει μια όαση στην έρημο της αποβλάκωσης ή θα απορροφηθεί από την «κρεατομηχανή» του βολέματος, της ατολμίας, του συμφέροντος και της ισχύς την εξουσίας.
Φυσικά υπάρχει και μια άλλη πτυχή στο όλο θέμα. Η Ομόνοια ως σωματείο πλήττεται από την απόφαση της Θύρας 9. Είναι λογικό, όταν σ’ ένα οργανισμό αφαιρείται το ισχυρότερο και πιο ζωντανό κύτταρο του, να αποδυναμωθεί. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θ’ αντιδράσει η Ομόνοια ως οργανισμός.
Θα μπορέσει να ενσωματώσει σιγά, σιγά την προσπάθεια των οργανωμένων μέσω των επιτυχιών ή θα εξελιχθεί σε κάτι εντελώς διαφορετικό και ξένο σε σχέση με αυτά που πρεσβεύει; Θα παραμείνει η Ομόνοια του 21ου αιώνα, άνδρο του ερασιτεχνισμού και της υποδούλωσης ή θα επαναφέρει την χαμένη της αίγλη;
Δύσκολα ερωτήματα που δυστυχώς ή ευτυχώς μόνο η ιστορία θ’ απαντήσει. Την οποία ιστορία γράφουν οι άνθρωποι. Αυτοί που αρνούνται και αντιδρούν και αυτοί που παραμένουν και βολεύονται. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν τέτοιοι…
