Χρήστος Ζαβός
Να ήταν μόνο οι βόμβες, τα Καρναβάλια και η παλιομοδίτικη «Γιορτή του Κρασιού». Να ταν οι εκατομμυριούχοι Ρώσοι που σε κάνουν να νομίζεις ότι ζεις ως μετανάστης σε γειτονιά της Μόσχας.
Είναι και το ΑΕΛ- Απόλλωνας. Ντέρμπι με όλα του. Δεν ξέρεις ποτέ τι πρόκειται να γίνει σ’ αυτά τα ματς. Μην αρχίσω να σου γράφω δεκάδες παραδείγματα μέσα από την ιστορία. Ας μιλήσουμε για το ματς του Σαββάτου.
Ούτε και να τα κανόνιζαν. Δεν το τελειώνει το ματς ο Απόλλωνας στο Α ημίχρονο και δεν τον σκοτώνει ο Αρουαμπαρένα σε νεκρό χρόνο. Τέτοια αγάπη, ούτε ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα. Τώρα ποιος κλαίει ποιος γελά, κάτσε ν’ αποφασίσεις.
Άμα είναι όμως να δώσουμε σε κάποιον το μαντήλι για να σκουπίσει τα δάκρυα του, που δεν πήρε το τρίποντο, τότε θα το δώσουμε στους κίτρινους. Οι οποίοι κίτρινοι στο Α’ ημίχρονο ήταν για να τους κλαις. Αργές επιστροφές, κενά στην άμυνα, μηδενική δημιουργία από τον άξονα ή τα φτερά…. μπάχαλο.
Σκέψου να συνέχιζε έτσι και στο Β ημίχρονο. Ούτε και να φανταστώ. Η κουβέντα θα πήγαινε από τον Σοφοκλέους, στον Καραβίδα, από κει στον Λευκό Οίκο, στους Τζιχαντιστές και θα κατέληγε στον Μπαλταζάρ. Της πουτάνας θα γινόταν.
Έλα όμως που η ομάδα έβγαλε ψυχή. Και κυρίως εκμεταλλεύτηκε το μομέντουμ. Γκολ ο Αλόντσο και λες και πήραν το φίλτρο του Πανοραμίξ. Οι άσχετοι του Α’ ημιχρόνου έγιναν παικταράδες. Ο Μπαλταζάρ συνέχισε στο πλάνο και του βγήκε. Πίεση στα μπακ του Απόλλωνα, πίεση στους Άλεφ και Σακέτι, σταμάτησε τον Ζάντερ, δύσκολα πήγαινε η μπάλα μπροστά.
Όλοι οι ανύπαρκτοι του Α ημίχρονου, έγιναν άλλοι παίκτες. Πέραν του Αϊρόσα ο οποίος μπορεί να ήταν εκ των κορυφαίων, αφού τα πήγε περίφημα στη μεριά του αμυντικά, ο Λαφράνς θύμισε Ουόν (πες το και ιεροσυλία), ο Αλταϊρ πήρε μπάλες, ο Λεόντσο σκόραρε, ο Μπενίτεζ είναι ίσως ο ποιο ποιοτικός παίκτης του ρόστερ, ο Σάσσι (αγαπημένος παίκτης) ήταν συνεχής κίνδυνος ενώ και ο Σίλβα έδειξε ότι είναι ένα πολύ καλό χαφ. Σταθερή αξία και ο Βοζίνια. Αυτός εξελίσσεται σε μεγάλη φιγούρα… να ναι καλά ο Ρόμο που «αγάπησε» τα λεφτά του ΑΠΟΕΛ.
Τώρα να κλαιν γιατί έχασαν τη νίκη στην πάσα του Αρουαμπαρένα ή να γελούν που έδειξε ότι η ομάδα μπορεί;
Και στον Απόλλωνα, γελόκλαμα. Κλάμα γιατί είναι πιο ποιοτικοί από τον αντίπαλο και δεν σκότωσαν το παιγνίδι… γέλια που τα κατάφεραν να τσιμπήσουν ένα βαθμό.
Βλέπεις το γκολ και λες αμάν τι είναι αυτοί. Πάσα ο Ρομπέρζ, πάσα ο Σκέμπρι με το εξωτερικό, εκτέλεση ο Μάγκλιτσα. Δύο πάσες και ένα τελείωμα. Άμα αυτό δεν είναι ποιότητα, εγώ είμαι απόγονος του Λουδοβίκου του 16ου.
Τι να την κάνω όμως την ποιότητα όταν δεν τη βγάζω στο γήπεδο. Δέχεται το γκολ και παλαβώνει ολόκληρο το οικοδόμημα. Λείπει και το πάθος του Σοφρώνη… ο Απόλλωνας στο λέω είναι πολύ soft, ως ομάδα. Άμα κιόλας προσθέσεις την απουσία του Παπουλή, πες μου ένα παίκτη μες στο γήπεδο που θα «ταλαιπωρήσει» τον διαιτητή; Ο ΑΠΟΕΛ έχει τέσσερις-πέντε. Ο Απόλλωνας ποιον;
Έχει θέματα η ομάδα. Είναι μεν φοβερά ποιοτική αλλά κακά τα ψέματα, έχει αδυναμίες. Και έντονες. Προσωπικά το γράφω εδώ και καιρό και είμαι μόνος, δεν έχει γκολτζή. Πες μου εσύ αν είχε έναν Πιέχ στο Α ημίχρονο, πόσο θα ήταν το σκορ;
Όπως επίσης και πίσω στην άμυνα. Δεν χρειάζεται παρά να δεις το παθητικό. Κάθε ματς και τρέχει ο Βάλε να τη βγάλει από τα δίχτυα. Θεσμός έχει γίνει πια. Πίσω δεν έχεις τον ηγέτη που να πάρει η ευχή. Θυμάσαι τον Καρυπίδη ή τον Αντράντε, μη σου πω και τον Βινίσιους και λυπάται η καρδιά σου.
Και είναι και το μέγα κεφάλαιο του Ντα Σίλβα. Πάλι μέτριος. Πρέπει να βρεθεί μια λύση με δαύτον γιατί χάνει όλη η ομάδα. Επιμένω ότι είναι ο καλύτερος παίκτης στην Κύπρο. Στην πράξη όμως δεν τα πάει καλά, συνεπώς πρέπει να βρουν την άκρη πάνω στο Κολόσσι.
Γενικώς από ποδόσφαιρο χορτάσαμε το Σάββατο. Το θέμα όμως έχει να κάνει με το τι γίνεται. Στην ΑΕΛ πρέπει γενικώς να είναι ευχαριστημένοι από τη μέχρι στιγμής πορεία της ομάδας.
Προσωπικά δεν με εντυπωσιάζει με την ποιότητα που έχει, απ’ την άλλη όμως έχει πολύ καλά στοιχεία και κυρίως έχει ομαδικό πνεύμα. Και καμιά φορά τούτο το στοιχείο είναι σημαντικότερο από οτιδήποτε άλλο στο άθλημα.
Ο Απόλλωνας με το Γιουρόπα στη μασχάλη θα δυσκολευτεί. Δύσκολα θα βρει συνοχή αφού το καταραμένο rotation, είναι μεγάλο εμπόδιο. Το γράφαμε ότι η εν λόγω μέθοδος είναι από μόνη της ένα τεράστιο κεφάλαιο στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Και άμα δεν το περάσεις, δύσκολα μπορεί να το μάθεις από τα βιβλία.
