Χρήστος Ζαβός
Φόβος, είναι μεταξύ άλλων και το συναίσθημα της ανησυχίας εξαιτίας ενός κινδύνου. Καμιά φορά ο κίνδυνος μπορεί να είναι πραγματικός είτε πλασματικός.
Η φετινή Ομόνοια καλύπτει όλο το φάσμα. Γιατί να παίζεις με τη Δόξα και να φοβάσαι ότι ανά πάσα στιγμή κάτι θα συμβεί και θα στη χαλάσει, είναι φόβος πλασματικός. Το να βλέπεις όμως, δέκα λεπτά πριν το τέλος, την μπάλα από το κεφάλι του Σαντίκ να φαλτσάρει βασανιστικά κτυπώντας το δοκάρι του Χριστοδούλου είναι κίνδυνος πραγματικός.
Ο φόβος έχει κυριεύσει τους πάντες. Λίγο πολύ το παραδέχθηκε ο προπονητής. Μπορεί να μην το είπε ακριβώς έτσι, να στο πω όμως εγώ… η Ομόνοια έτσι όπως διαμορφώθηκε η πραγματικότητα της, φοβάται ακόμη και να κερδίσει.
Μη σου πω και τον ίδιο. Γιατί να παίζεις με τον Καραβίδα και να βάζεις αμυντικό βγάζοντας το φορ σου, σημαίνει ότι μάλλον και εσύ φοβάσαι. Και άμα ο φόβος καλύπτει τον πάγκο, εύκολα θα αγγίζει την ομάδα.
Υπερβολικό; Δεν νομίζω. Μεταξύ των πολλών που πρέπει να διορθωθούν είναι και η αρνητική ψυχολογία. Τούτο στο ποδόσφαιρο ιατρεύεται μόνο με τις νίκες. Και σωστά το είπε ο Πάμπος είναι μία «ένεση» στον άρρωστο.
Άμα κερδίζεις αποκτάς εμπιστοσύνη στον ίδιο σου τον εαυτό. Κάτι που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση στους παίκτες του Πάμπου. Δείχνουν να μην έχουν εμπιστοσύνη στον ίδιο τους τον εαυτό. Φοβούνται ότι κάτι θα γίνει. Και άμα παίζεις με τέτοιο τρόπο καμιά φορά το προκαλείς. Ευτυχώς με τη Δόξα δεν συνέβηκε.
Για το παιγνίδι δεν έχεις πεις και πολλά. Δεν υπήρξαν και φοβερά και τρομερά πράγματα, νοουμένου ότι η Ομόνοια έδειξε αυτό που είναι. Μια ομάδα όχι και τόσο ποιοτική, σε ατομικό και ομαδικό κομμάτι. Με τα καλά και τα κακά της.
Ο Δημητρίου ήταν ένα θετικό. Μακάρι να συνεχίσει έτσι το παιδί, το χρειάζεται αυτός και η ομάδα του. Ο Μαρκάσα είναι συνεχές θετικός στοιχείο στο σύνολο. Ο Τζίμης πήρε παραπάνω πρωτοβουλίες, ο Κανού είναι μες στις φάσεις, ο Σοάρες σκόραρε δις, δούλεψαν οι στημένες φάσεις… μέχρι εκεί.
Σου μίλαγα για τον φόβο. Αυτό δεν είναι που νιώθεις όταν η αντίπαλος κατεβαίνει στην περιοχή σου; Ή όταν ο Λουίζ Κάρλος σουτάρει στο γκολ ποστ σου; Ή ακόμη και όταν εκτελούν κόρνερ ή και φάουλ μέσα στην άμυνα σου;Γενικώς δεν βγαίνει ασφάλεια. Μάλλον φόβος. Και ο φόβος είναι μήτρα πολλών σκέψεων και συναισθημάτων. Ένα από αυτά είναι και η αμφιβολία. Και στην Ομόνοια γράφεις εγκυκλοπαίδεια από αμφιβολίες.
Θα πάει δεν θα πάει καλά ο μικρός Χριστοδούλου; Θα βάλει ο διάολος την τέχνη του να ξανά δεις Φελτχόιζεν κάτω από τα δοκάρια; Θα καταφέρει επιτέλους ο Παναγή να πιάσει την ευκαιρία; Μπορείς να στηριχτείς στον Δημητρίου ως δεξιό μπακ; Και αν όχι, τούτος ο Τζάιλσον είναι μια ακόμη πατάτα, από τις πολλές που ήρθαν φέτος;
Για τα στόπερ; Γράφεις βιβλίο τρόμου που θα ζήλευε και Στίβεν Κίνγκ. Άμα ξεκινήσεις από Ακουισταπάτσε και φτάσεις στον Νασιμέντο, ο Στίβεν μοιάζει με τον Τριβιζά ένα πράγμα. Παραμύθια για μικρούς.
Ακόμη δεν ξεκινήσαμε με τις αμφιβολίες και γράψαμε ένα σωρό. Θες και άλλες; Μπορεί η επίθεση χωρίς τον Ματ; Τελικά είναι δεν είναι καλός παίκτης ο Λόπες; Πόσο θα αντέξει ο Μαρκάσα; Πότε θα πάρεις βοήθειες από τα εξτρέμ;
Σου λέω με ειλικρίνεια άμα αρχίσω δεν θα τελειώσω. Επειδή όμως πρέπει να τελειώνουμε, ας επικεντρωθούμε σε δύο που μοιάζουν πολύ σοβαρές στην παρούσα φάση.
Ο τραυματισμός του Ματ είναι σοβαρό πλήγμα γι’ αυτό πρέπει να βρεις λύσεις. Όχι δηλαδή πως αξιοποιήθηκε ο Ματ φέτος, αλλά όπως και να το κάνουμε είναι ποιότητα. Για τον Λόπες δεν είμαι σίγουρος. Είμαι όμως σίγουρος ότι δεν έχει την ποιότητα του Άγγλου killer. Άρα ένα ακόμη πλήγμα.
Η άλλη αμφιβολία έχει να κάνει με το τι θα δείξεις στα ντέρμπι. Να με συγχωρέσεις αλλά ο αγώνας με τη Δόξα έμοιαζε με τέτοιο. Και ήταν όντως ντέρμπι, αφού και ο βαθμολογικός πίνακας το επιβεβαιώνει.
Με την ΑΕΚ ή και τον Απόλλωνα τα δεδομένα δεν θα είναι έτσι ακριβώς. Συμφωνώ ότι είναι ντέρμπι και είσαι Ομόνοια. Άμα όμως το δεις παιχτικά, ποιοτικά ή τακτικά δεν υπερτερείς. Ούτε καν εξισώνεσαι.
Και έρχεσαι στο δύσκολο πια κομμάτι. Αφού για να γιατρευτείς χρειάζεσαι νίκες πως θα τις κατακτήσεις άμα έχεις αντιπάλους πιο ισχυρούς;
Η απάντηση είναι απλή. Μιλάμε για ποδόσφαιρο. Όλα μπορούν να συμβούν και όλα μπορεί να γίνουν. Οι παίκτες οι ίδιοι το βλέπουν διαφορετικά. Άμα όμως το προσεγγίσεις με τη λογική, που δεν υπάρχει όντως στο άθλημα, τότε φοβάσαι…
