ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

De Ζαβού: «Αξίζει φίλε… για ένα όνειρο»

Χρήστος Ζαβός

Χρήστος Ζαβός

Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ πέθανε. Το 1968, φασιστικό/ρατσιστικό μυαλό και μια μόνο σφαίρα καραμπίνας Ρέμινγκτον ήταν αρκετά για να σκοτώσουν τον άνθρωπο που ενσάρκωσε όσοι λίγοι την αγάπη και την αδελφοσύνη κατά τον 20ο αιώνα.

Η παρακαταθήκη που άφησε, μοιάζει με θησαυρό για τους απανταχού ανθρωπιστές. Για τους ανθρώπους που ζουν και ονειρεύονται έναν κόσμο διαφορετικό, μακριά από το κακό, τον ρατσισμό την ανισότητα και τις διακρίσεις. Η δε ιστορική ομιλία του, μπροστά στο μνημείο του Αβραάμ Λίνκολν , το 1963, που ξεκινά με τη φράση «έχω ένα όνειρο» αποτελεί ευαγγέλιο για την ανθρωπότητα.

Και όπως κάθε «άγιο» βιβλίο ή σύγγραμμα έτσι και η ομιλία του Λούθερ Κίνγκ, λειτουργεί ως «καταφύγιο» για τον κάθε αδικημένο, προσβεβλημένο ανά τον πλανήτη.

Συνεπώς η κίνηση του Αϊρόσα να ποστάρει απόσπασμα της αριστοτεχνικής, όσον αφορά τη ρητορική, ομιλία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ δεν πρέπει να ξαφνιάζει κανένα μας. Ιδιαίτερα δε, όταν για μια ακόμη φορά, έζησε στο πετσί του, την βλακεία και την απάνθρωπη συμπεριφορά από συμπατριώτες μας.

Το φαινόμενο των ρατσιστικών ιαχών στο ΓΣΠ δεν είναι πρωτόγνωρο. Προσωπικά μπορώ να σας παρουσιάσω τουλάχιστον τρία κείμενα που γράφτηκαν από τον Νοέμβριο του 2011 και αναφέρονται σ’ αυτές ακριβώς τις συμπεριφορές. Και δυστυχώς δεν αφορά κάποιους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ. Είναι σ' όλες τις ομάδες. Σε όλη την κοινωνία...

Με λύπη όμως διαπιστώνω ότι πολύ λίγοι είναι αυτοί που ευαισθητοποιούνται. Και δεν αναφέρομαι στην παντελή απουσία των ιθυνόντων της Ομοσπονδίας… έτσι και αλλιώς απ’ αυτούς δεν μπορείς να έχεις ούτε τη παραμικρή προσδοκία.

Ακόμη και η πλειοψηφία των δημοσιογράφων ή των ΜΜΕ, επιδίδεται στο γνωστό τρικ του στρουθοκαμηλισμού, θέλοντας μάλλον να βάλει το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Όπως δηλαδή συνηθίζεται σ’ όλα τα ζητήματα που αφορούν τούτη τη κοινωνία.

Επιλέγει δηλαδή να εκθειάσει τον «πύρινο και περήφανο κόσμο» της ομάδας και όχι να υποδείξει την αλητεία. Όχι απαραίτητα των οργανωμένων οπαδών που ως γνωστό φταίνε για όλα μες τούτο τον τόπο. Αλλά των φιλήσυχων και τάχατες πολιτισμένων πολιτών τούτης της βραχονησίδας.

Της βραχονησίδας που για 44 χρόνια υπόκειται στο φασισμό του κατακτητή και παράλληλα χειροκροτεί τον φασισμό. Ψυχοπάθεια ή βλακεία… μάλλον και τα δύο.

Όσον αφορά το δημοσιογραφικό κομμάτι. Ερωτώ. Πως είναι δυνατό να δημοσιεύεις στις κύριες ειδήσεις το ποστάρισμα του Αϊρόσα και να μην έχεις άποψη; Ούτε καν να καταγγέλλεις ή να ψάξεις αν όντως οι ισχυρισμοί των παικτών είναι αληθείς ή όχι; Εάν είναι δηλαδή αυταπάτη ότι υπόκεινται σε ρατσιστικές συμπεριφορές από τον κάθε λογής ηλίθιο. Πως είναι δυνατό ένα τόσο σοβαρό θέμα να τυγχάνει απλά μιας αναφοράς;

Δεν μιλάμε για το αν ήταν πέναλτι ή οφ σάιτ. Δεν μιλάμε για την απόδοση ενός παίκτη ή προπονητή. Μιλάμε για ένα φαινόμενο που έχει άμεση σχέση με την κοινωνία μας. Τα παιδιά μας, τις μελλοντικές αν θέλεις γενιές. Πολύ πιο σοβαρό δηλαδή θέμα σε σχέση ακόμη και με το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα.

Έτσι μοιάζει στο δικό μου μυαλό. Και είναι σ’ αυτό το σημείο που καταλαβαίνεις ότι τούτη η κοινωνία έχει προ πολλού εισέλθει σε μια βαθύτατη κρίση. Δυστυχώς όχι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως κρίση αξιών και ηθικής.

Και είναι σ’ αυτό το σημείο που το δικό μας όνειρο αναμειγνύεται κάπως μ’ αυτό του Αϊρόσα και του κάθε Αϊρόσα. Γιατί είναι όνειρο μας να ζήσουμε σε μια κοινωνία που έχει συγκεκριμένες προτεραιότητες.

Που διαχωρίζει την αστειότητα με την σοβαρότητα. Που ένα φάουλ ακόμη και αντιαθλητικό, δεν μπορεί να αποτελέσει όπλο για το μυαλό του κάθε απάνθρωπου να πιθηκίζει πάνω στην κερκίδα.

Μοιάζει με όνειρο όντως για τούτη την κοινωνία που φτιάξαμε, να υπερασπίζεται το κράτος τον κάθε αδικημένο. Να προσφέρει την ανάλογη παιδεία στους πολίτες, ούτως ώστε να κατανοούν και να σέβονται τη διαφορετικότητα.

Είναι όνειρο να ζήσουμε σε μια κοινωνία που η υποκρισία δεν αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό της. Μια κοινωνία που κοιτάζει το πρόβλημα κατάματα και δεν φοβάται να το αντιμετωπίσει βάζοντας το κάτω από το χαλί.

Στην τελική Μάρκο και κάθε Μάρκο Αϊρόσα, Μίκαελ Ποτέ ή κυρία Κάρλος τούτου του τόπου, έχουμε και εμείς ένα όνειρο. Ίσως να είναι απατηλό, όταν βλέπεις τους ηγέτες, πολιτικούς ή τάχατες πνευματικούς να επενδύουν στη μισαλλοδοξία και στο μίσος, δηλητηριάζοντας τα μυαλά ακόμη και των μικρών παιδιών.

Έχουμε και εμείς ένα όνειρο, δεν είστε μόνοι σας… και όπως λέει ο «ποιητής» από το Ροζάριο της Αργεντινής… «αξίζει φίλε μου να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει…».

 

 

De Ζαβού: Τελευταία Ενημέρωση

Αδέλφια Ασιάτες!!!

Αδέλφια Ασιάτες!!!

Μετά από τόσα χρόνια ανεπανάληπτων επιτυχιών και συγκινήσεων, κρίνεται ως αναγκαία η εξεύρεση ενός νέου μοντέλου.
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Τι ομάδα είστε;

Τι ομάδα είστε;

Η απάντηση δόθηκε επανειλημμένα, το ερώτημα πια είναι άλλο και πολύ πιο ουσιώδες
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Legalize it…

Legalize it…

Η «ποινικοποίηση» των πανηγυρισμών, πάει κόντρα στο ποδόσφαιρο
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Αππωμάρα

Αππωμάρα

Όπως και στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο, έτσι και στο ποδοσφαιρικό χώρο, η αππωμάρα καθορίζει τις συμπεριφορές
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Ομόνοια: Τι θέλουν;

Ομόνοια: Τι θέλουν;

Η ασάφεια στις επιδιώξεις της διοίκησης γεννάει ερωτήματα, πιο βασανιστικά και από το ενδεχόμενο να χαθεί το φετινό πρωτάθλημα ...
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Free… Σα Πίντο

Free… Σα Πίντο

Εξοντωτική ποινή… που μοιάζει με γκιλοτίνα στο κεφάλι του Πορτογάλου
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Αμήν!!

Αμήν!!

Άμα έχει «Ανορθωσιάτικο δαίμονα»… θα έχει και θεό
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Μιλώντας για modern football…

Μιλώντας για modern football…

Η απόφαση της Ομόνοιας εκτός από ξένη για τη κοσμοθεωρία μας, θέτει σε νέο επίπεδο τη σχέση οπαδού- ομάδας
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Μεταγραφές;

Μεταγραφές;

Το ερώτημα δεν είναι υπαρξιακό… άπτεται πρακτικών ζητημάτων
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
X