ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...

De Ζαβού: Ας παραδεχθούμε ότι…

Χρήστος Ζαβός

Χρήστος Ζαβός

Στην επιστήμη της ψυχολογίας ένας από τους θεμελιώδεις κανόνες θέτει τον πελάτη/ ασθενή να τίθεται ενώπιον των πραγματικών συναισθημάτων του.

Συναισθήματα δηλαδή τα οποία φοβόμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε μ’ αποτέλεσμα να καταφεύγουμε σε διάφορες μεθόδους, ούτως ώστε να τα αποκρύψουμε. Ανασφάλεια, άγχος, θυμός, εγκατάλειψη και άλλα συναισθήματα βρίσκονται μέσα μας χωρίς όμως να το παραδεχόμαστε.

Ας μείνουμε λίγο στην ψυχολογία. Για να εντοπιστεί εκείνη η δέσμη συναισθημάτων που προσπαθούμε να πνίξουμε μέσα μας, θα πρέπει ν’ ακολουθηθεί μια συγκεκριμένη επιστημονική συνήθως διαδικασία. Γίνεται αρχικά η αναγνώριση και ακολούθως η παραδοχή της ύπαρξης τους.

Ας μιλήσουμε γενικότερα. Ας παραδεχθούμε ότι εδώ στη Λεμεσό, η Λευκωσία είναι συνυφασμένη με μια συγκεκριμένη κουλτούρα. Θεωρούμε, καλώς ή κακώς ότι υπάρχει μια εύνοια προς αυτούς, όχι μονάχα στο ποδόσφαιρο αλλά σε πολύ πιο σοβαρά θέματα.

Ποδοσφαιρικά μιλώντας, ιδιαίτερα δε τα τελευταία χρόνια όπου ο ΑΠΟΕΛ μονοπωλεί το πρωτάθλημα, υπάρχει μια αρκετά διευρυμένη αντίληψη στην πόλη, ότι η Λευκωσιάτικη ομάδα ελέγχει τους πάντες προς όφελος της, φτάνοντας έτσι στον στόχο της με αθέμιτα μέσα.

Ελληνικά γράφω, απλά επισημαίνω την κυριαρχούσα αντίληψη που επικρατεί μες στην πόλη μας. Καλώς ή κακώς, δικαίως ή αδίκως αυτή είναι η αντίληψη. Δεν εξετάζω οτιδήποτε περαιτέρω, απλά το καταγράφω.

Πάνω σε τούτη τη βάση, στον Απόλλωνα πρέπει να παραδεχθούν ότι η λέξη ΑΠΟΕΛ και μόνο, είναι ικανή να επιφέρει πιεσόμετρα, χαλαρωτικά χάπια, εξάρσεις θυμού και ποδοσφαιρικού μίσους. Είναι ή δεν είναι έτσι; Πολύ λίγοι είναι δυστυχώς αυτοί που κρατούν μια μετριοπαθή στάση.

Δυστυχώς γενικότερα, από τον πρόεδρο μέχρι τον προπονητή και τον τελευταίο μες στην ομάδα όταν τίθενται ενάντια στον ΑΠΟΕΛ, μεταμορφώνονται σε ταύρο εν υαλοπωλείο μ’ αποτέλεσμα να χάνουν τον πλεονέκτημα που έχουν ως προς την αγωνιστική ανωτερότητα τους ως ομάδα.

Καλά, καλά και χίλια μπράβο του ο αντίπαλος προπονητής υπηρετώντας όσο λίγοι τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό παραδέχτηκε δημόσια ότι ο Απόλλωνας είναι η καλύτερη ομάδα στην Κύπρο. Η τοποθέτηση του αυτή τον τιμά, τιμά όμως ακόμη περισσότερο τον Απόλλωνα που κερδίζει την αναγνώριση όλων.

Ας παραδεχθούμε ότι το 5-1 δεν ανταποκρίνεται στη διαφορά δυναμικότητας μεταξύ των δύο ομάδων, σε καμία μάλιστα περίπτωση. Πως όμως αυτό προήλθε; Το αποτέλεσμα ενός ποδοσφαιρικού ματς προκύπτει μέσα από συγκυρίες. Και οι συγκυρίες δεν ήταν υπέρ της ομάδας του Σοφρώνη. Η βασικότερη όμως συγκυρία είναι κατά το μυαλό του Κίρζη, του Σοφρώνη και του τελευταίου Απολλωνίστα η διαιτησία.

Και σε ρωτώ. Πριν από το ματς δεν έλαβες καθόλου υπόψη αυτή την συγκυρία; Μα καθόλου; Εσύ δεν είσαι αυτός που λες ότι θα φτιάξουμε ομάδα που ούτε με τη διαιτησία δεν θα μας κερδίζουν; Εσύ δεν είχες στο μυαλό σου και πέρσι και φέτος ότι θα σου στήσουν μια παγίδα;

Τι έκανες για να την αποφύγεις; Με συγχωρείς όχι απλά δεν έκανες τίποτα αλλά πήγες και έπεσες μόνος σου μέσα.

Ας υποθέσουμε ότι ο «ψηλός» όπως εσύ τον λες, είναι αποφασισμένος να παίξει έδρα. Και ξεκινά το ματς, κίτρινη ο Βασιλείου, κίτρινη ο Παπουλής και πέναλτι στον Τάμαρι. Λίγα αργότερα ο Ενσούε υποπίπτει σε παράβαση κίτρινης κάρτας και δεν του δίνει τίποτα. Λίγα λεπτά μετά ο Ρομπέρζ κάνει ένα καθαρό κόψιμο και κιτρινίζεται. Και κάπου σ’ αυτό το σημείο γίνεται της τρελής.

Έως ότου να τελειώσει το ημίχρονο, μέχρι και το τηλεοπτικό κανάλι έχασε το λογαριασμό με τις κίτρινες. Και μάλιστα ενάντια στην ομάδα που είχε 64% κατοχή. Παράδοξο όντως. Σε καταλαβαίνω.

Μπορείς όμως εσύ να καταλάβεις ότι από τα πρώτα λεπτά, η ψυχραιμία στην ομάδα ήταν ανύπαρκτη. Μπήκαν μέσα και ήταν λες και ξενύχτησαν στο σύνδεσμο πάνω στα «Δυτικά». Ψυχολογικά ήταν παντελώς ανέτοιμοι. Παντελώς όμως. Λες και δεν έπαθαν ή δεν έμαθαν τίποτα από ένα ματς μες στην Λευκωσία. Ακόμη πιο νευρικοί απ’ ότι ήταν με τον ΑΠΟΕΛ τον περασμένο Απρίλιο ή με την ΑΕΚ στον τελικό κυπέλλου.

Με συγχωρείς αλλά αυτό είναι ασυγχώρητο. Εάν όντως έχεις στο μυαλό σου ότι θα σε πετσοκόψουν, πας με διαφορετική ψυχολογία. Οφείλεις να το κάνεις γιατί είσαι επαγγελματική ομάδα και όχι Σύνδεσμος Φιλάθλων.

Πρώτη φορά είδαμε τον Απόλλωνα να γεμίζει από πίσω με τους Ρομπέρζ και Χάμπο. Τους έχεις δει ξανά να κάνουν τέτοιο παιγνίδι;

Στη φάση δε του πέναλτι με τον Μοράις, βάλε το και δες, είναι οι Ρομπέρζ, Παπουλής και Βασιλείου και από πίσω τους ο Τάμαρι παίρνει το ριμπάουντ. Ψυχραιμία καθόλου. Συγκέντρωση τίποτα.

Ας μιλήσουμε τακτικά. Ο Σοφρώνης ο καλύτερος κατ΄ εμέ προπονητής στην Κύπρο πέφτει και αυτός στην παγίδα. Οι επιθετικοί μηχανισμοί της ομάδας αντικρούονται από τον Ιταλό συνάδελφο του, ο οποίος κάνει το αυτονόητο.

Κλείνει τους χώρους του και αφήνει μπροστά δύο παίκτες ρουκέτες. Τάμαρι και Νατέλ. Από την πρώτη κιόλας φάση, ο σούπερ Ιορδανός εκμεταλλεύεται τον χώρο και κερδίζει το πέναλτι. Τι κάνει ο Σοφρώνης για να κλείσει πίσω τους χώρους. Τίποτα απολύτως. Γιατί; Γιατί δεν είναι ψύχραιμος. Δεν έχει καθαρό μυαλό. Είναι πασιφανές. Φαίνεται και στο πρόσωπο του και στην συμπεριφορά του και ιδιαίτερα στους παίκτες του. Ακόμη και το κοντομάνικο δείχνει έναν άνθρωπο σε έξαρση. Βράζει που λέμε το αίμα του.

Βάλε να δεις τον Απόλλωνα με τη Λάτσιο στο ίδιο γήπεδο και βάλε να δεις τον Απόλλωνα με τον Απόλλωνα. Λες και έπαθε κρίση ταυτότητας. Από ένα ομορφόπαιδο μεταμορφώθηκε σ’ έναν προβληματικό, παραβατικό αγόρι. Πέφτει ο Μάγκλιτσα να κόψει την καριέρα του Ιωάννου και την ώρα που γίνεται αλλαγή είναι τέτοιος ο φανατισμός του που νομίζεις ότι παίζουν Αλβανία- Σερβία ή Κροατία- Σερβία. Ή αν θες Ρίβερ- Μπόκα.

Με συγχωρείς δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος. Και σου το ξαναγράφω. Εάν όντως πιστεύεις ότι θα σε πετσοκόψουν, ποια πρέπει να είναι η αντίδραση σου; Μήπως αυτή που είχες στο ματς; Νομίζω πως ξεκάθαρα, όχι.

Ας παραδεχθούμε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Ότι με τον ΑΠΟΕΛ, απλά μεταμορφώνεσαι προς το χειρότερο αδικώντας τον ίδιο σου τον εαυτό. Ο διαιτητής είναι ένα πράγμα, ο τρόπος όμως που παρουσιάζεσαι στο γήπεδο είναι κάτι άλλο.

Ας παραδεχθούμε ότι πρέπει να βρουν τον τρόπο να εξομαλύνουν τον φανατισμό ή αν θες το αίσθημα της αδικίας ανάμεσα στους παίκτες. Με συγχωρείς άμα εκ των προτέρων γνωρίζω ότι θα παίξω κόντρα και στον διαιτητή, η ψυχολογία μου πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα.
Και στον Απόλλωνα για μια ακόμη φορά δεν παρουσιάστηκαν έτοιμοι. Άμα θεωρούσαν ότι ο διαιτητής θα τους προκαλέσει, όχι μόνο δεν το αντιμετώπισαν αλλά τον βοήθησαν να κάνει το παιγνίδι του. Μ’ αποτέλεσμα να φαν τα μούτρα τους.

Εάν δεν αναγνωρίσεις το πρόβλημα και ακολούθως το παραδεχθείς τότε την επόμενη φορά θα πάθεις τα ίδια. Θα φας δηλαδή τα μούτρα σου. Και ένας ψυχολόγος πριν από το επόμενο ματς με τον ΑΠΟΕΛ δεν θα ήταν άσχημη ιδέα… και δεν αστειεύομαι.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

De Ζαβού: Τελευταία Ενημέρωση

Τι ομάδα είστε;

Τι ομάδα είστε;

Η απάντηση δόθηκε επανειλημμένα, το ερώτημα πια είναι άλλο και πολύ πιο ουσιώδες
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Legalize it…

Legalize it…

Η «ποινικοποίηση» των πανηγυρισμών, πάει κόντρα στο ποδόσφαιρο
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Αππωμάρα

Αππωμάρα

Όπως και στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο, έτσι και στο ποδοσφαιρικό χώρο, η αππωμάρα καθορίζει τις συμπεριφορές
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Ομόνοια: Τι θέλουν;

Ομόνοια: Τι θέλουν;

Η ασάφεια στις επιδιώξεις της διοίκησης γεννάει ερωτήματα, πιο βασανιστικά και από το ενδεχόμενο να χαθεί το φετινό πρωτάθλημα ...
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Free… Σα Πίντο

Free… Σα Πίντο

Εξοντωτική ποινή… που μοιάζει με γκιλοτίνα στο κεφάλι του Πορτογάλου
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Αμήν!!

Αμήν!!

Άμα έχει «Ανορθωσιάτικο δαίμονα»… θα έχει και θεό
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Μιλώντας για modern football…

Μιλώντας για modern football…

Η απόφαση της Ομόνοιας εκτός από ξένη για τη κοσμοθεωρία μας, θέτει σε νέο επίπεδο τη σχέση οπαδού- ομάδας
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
Μεταγραφές;

Μεταγραφές;

Το ερώτημα δεν είναι υπαρξιακό… άπτεται πρακτικών ζητημάτων
Χρήστος Ζαβός
 |  DE ΖΑΒΟΥ
X