Χρήστος Ζαβός
Δεν ξέρω τι ο καθένας μπορεί να λέει για το «βιασμό» στο Παπαδόπουλος, κατ’ εμέ η 20η του Δεκέμβρη ήταν ολότελα δική του. Από τη Λευκωσία, έως τα αποδυτήρια, τον αγωνιστικό χώρο, τη συνέντευξη τύπου, δεν ξέρω τι έκανε αργότερα στο σπίτι… αλλά ο Γιώργος Δώνης ήταν απλά με μια λέξη, άψογος.
Κάλυψε ο αθεόφοβος όλο το πακέτο που ο κάθε καταξιωμένος προπονητής πρέπει να κουβαλά. Γενικώς η όλη του παρουσία στο Παπ, δεν συνάδει με τη μίζερη εικόνα που βγάζει η «κυπριακή λίγδα» της ΚΟΠ. Άμα φόραγε και κανά κομψό κουστουμάκι θα νομίζαμε ότι προπονεί εκεί στο Λονδίνο ή το Μόναχο.
Θες να μιλήσουμε για την τακτική του; Για τους ελιγμούς του από τον πάγκο; Για το πόσο τζέντλεμαν παρουσιάστηκε στη συνέντευξη τύπου; Πόσο αντάξιος στάθηκε απέναντι στο άθλημα συγχαίροντας τους αντίπαλους οπαδούς και το γήπεδο τους;
Μέχρι και Χριστουγεννιάτικο δώρο στους ρεπόρτερ του ΑΠΟΕΛ έκανε ο άνθρωπος αποκαλύπτοντας ένα σωρό πράγματα για το πώς θα κινηθούν χειμωνιάτικα. Ακομπλεξάριστα, χωρίς τετριμμένα λόγια που σου σπάνε τα κοχόνες ακούγοντας τα.
Απ’ όλα τα πιο πάνω υπάρχει και μια ακόμη παράμετρος, επίσης πολύ σημαντική. Τοποθετήθηκε με ειλικρίνεια και για την ίδια του την ομάδα, κάνοντας ρεσιτάλ αυτοκριτικής. Δεν είναι και λίγο μετά από ένα 3-0 μες στην έδρα του αντιπάλου ν’ αναφέρεσαι στη δυσκολία που έχει η ομάδα σου με την μπάλα στα πόδια. Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει εκεί στον Αρχάγγελο. Και όντως έχει θέμα η ομάδα όταν βρίσκεται απέναντι σε κλειστές άμυνες.
Και το πρόβλημα αυτό δεν είναι τυχαίο. Πως θα ήταν άλλωστε… όταν αυτή η ομάδα κλήθηκε ν’ αγωνιστεί έξι φορές απέναντι στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Εκεί ήταν η προσοχή. Τι θα ήθελες δηλαδή, να έχει να παίξει με την Τότεναμ και να κάνει προπονήσεις κατοχής της μπάλας στον Αρχάγγελο; Άμα όντως γινόταν κάτι τέτοιο δεν θα μιλάγαμε για τον Γιώργο Δώνη, αλλά για τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες που κοιτάει ανεμόμυλους και φαντασιώνεται γίγαντες .
Η ομάδα και χτίστηκε και εργάστηκε πάνω σ’ αυτό το μοντέλο. Και παιγνίδια όπως τα χθεσινά εδώ στην Κύπρο, τα έχει όπως ο γάτος ένα φιλέτο ψάρι. Όπως ο σκύλος το κόκκαλο της μπριζόλας. Και μέχρι σήμερα να παίζαμε, ο ΑΠΟΕΛ δεν θα είχε κανένα πρόβλημα.
Ξεκινά ο αγώνας και ο Ποτέ χωρίς να το πει σε κανένα, φέρνει μαζί του ένα γκολ από τη Λευκωσία. Μέχρι να φύγει ο καπνός από το πέταλο των Ανορθωσιατών το σκορ ήταν 0-1. Το έβλεπαν απέναντι και νόμισαν ότι χάλασε ο πίνακας του Παπαδόπουλος. Μέχρι να το καταλάβουν μάζεψε ο Αρούς.
Και μετά ξεκινά το σεμινάριο για το πώς μια ομάδα προηγείται και περιμένει τον αντίπαλο. Η τελειότητα του Δώνη περνάει στους παίκτες.
Μερκής και Καρλάο μασάνε κολατσιό τον Σισέ. Ο Λάγο στο Α’ ημίχρονο καθίσταται ίσως ο κορυφαίος αφού σταματά τις κατεβασιές του Σιβού ή του Αμπτουλαγιέφ, προσφέροντας στον Σαλάι όλο τον χώρο για να κτυπήσει. Δεν το κάνει ο Ούγγρος και παρεμβαίνει ο Δώνης. Μικρέ κάτσε κάτω και ρίχνει τον μεγάλο Αλωνεύτη στο Β ημίχρονο. Και που τελείωσε 3-0 μια χαρά είναι για τον αντίπαλο.
Συνεχίζουμε. Καλό παιγνίδι έκανε και ο Βούρος ο οποίος είχε απέναντι του τον πιο ποιοτικό παίκτη του πρωταθλήματος. Τέτοιες προκλήσεις κόντρα σε παίκτες τύπου Πράνιτς μοιάζουν με εξετάσεις για το νεαρό Ελλαδίτη. Και νομίζω ότι κατά προσέγγιση μια χαρά αποτέλεσμα έφερε.
Βέβαια αυτό το παιγνίδι, με την ομάδα πίσω και να ψάχνει τους ανοικτούς χώρους, προϋποθέτει κεντρικούς χαφ, κλασάτους. Για τον Μοράις δεν θα πούμε τίποτα. Δεν χρειάζεται άλλωστε. Όχι η κινήσεις του, οι αναπνοές του αποτελούν αντικείμενο μάθησης για όλους τους παίκτες που ασχολούνται με το άθλημα.
Αυτός που σίγουρα εντυπωσίασε, ιδιαίτερα όσους δεν τον γνωρίζουν, ήταν ο Λούκας Σόουζα. Απλά επιβεβαίωσε όλους εμάς που την χαρακτηρίσαμε ως την καλύτερη μεταγραφή του ΑΠΟΕΛ το καλοκαίρι. Κάτι μεταξύ λίμπερο και αμυντικού χαφ, ο Βραζιλιάνος ήταν παντού. Πρώτος στην πάσα του αντιπάλου, κουβαλητής της μπάλας, άρχοντας στον άξονα, βοήθειες στ’ άκρα,… που να πάρει η ευχή, το να καλύπτει το κενό του «καλού» Βινίσιους και να μην τον αναπολείς, δεν είναι και λίγο πράγμα.
Για τους υπόλοιπους επίσης δεν είναι και δύσκολο. Σε μια καλοκουρδισμένη μηχανή, ο σέντερ φορ σκοράρει δις και ο Ποτέ το κάνει, ο επιτελικός σκοράρει και βγάζει κάθετες, ο Εμπεσίλιο το κάνει και ο εξτρέμ πλαγιοκοπεί και δίνει βοήθειες στο μπακ και ο Ζαχίντ το κάνει. Και έχεις και έναν πορτιέρο, που άμα λάχει ψαρεύει και κανά πέναλτι.
Χωρίς κανένα ψεγάδι. Μια νύχτα εντυπωσιακή, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Δώρο για τους οπαδούς και κάρτα/ μήνυμα για όσους τον αμφισβητούν. Και όπως λέει ο Δώνης… βρίσκονται σε καλό φεγγάρι. Και άμα μείνει έτσι, τότε το φεγγαρόφωτο θα λάμψει και τον εξώστη.
