Χρήστος Ζαβός
Ομολογώ ότι γενικώς το να ασχολείσαι με τη φετινή Ομόνοια, δεν μοιάζει ούτε με βόλτα σε μονοπάτι της φύσης, ούτε με υγιεινή διατροφή, πολύ περισσότερο δεν μοιάζει ούτε και λες να είσαι σε τάξη γιόγκα, προσπαθώντας να αποκτήσεις τη ψυχική και σωματική σου υγεία.
Αντιθέτως η φετινή ομάδα μοιάζει με την Amy Winehouse, που γυρόφερνε μες στα μπαράκια του Λονδίνου, λίγο πριν την αποτελειώσει η πρέζα.
Εν ολίγοις είναι δύσκολο να την παρακολουθείς. Άμα δε, την αγαπάς κιόλας, δεν θέλω να το σκεφτώ καν. Άμα ήμουν κιόλας στη θέση του Πέτεφ, ούτε και θα με ενδιέφερε μολονότι είναι τιμή του να κάθεται στον πάγκο τούτη της ομάδας.
Δεν θα πούμε πολλά για το ματς με τον Εθνικό. Σου το λέω εντίμως, δεν είμαι Ομονοιάτης αλλά όσες φορές επιτίθετο ο Εθνικός με έπιανε μια δυσφορία. Γαμώ τη τρέλα μου.. τι στο καλό έκαναν τόσο καιρό, κανείς δεν ξέρει. Είναι λες και ποτέ δεν έπαιξαν άμυνα. 72% κατοχή, δύο φάσεις του Εθνικού, ένα σουτ από το κέντρο του χωριού και δέχθηκες δύο γκολ!!!
Και μετά μου λες να ζηλέψω τον Πέτεφ. Με υγειά του με χαρά του. Το επάγγελμα του, μοιάζει σχεδόν ανθυγιεινό. Άμα θέλει όμως ν’ αρχίσει από κάπου για να συμμαζέψει, θα πρέπει ν’ αρχίσει από την άμυνα… που προς το παρόν μόνο άμυνα δεν σου θυμίζει. Θα φτιάξει πες κάπως, τώρα που φεύγει ο Φελτχόιζεν και έρχεται ο Μιχαήλοφ. Ο αθεόφοβος ο Ολλανδός ειδικά στο δεύτερο γκολ έμοιαζε με σχοινί που απλώνεις τα ρούχα.
Μιλώντας για το δεύτερο γκολ, η όλη φάση είναι η πιο χαρακτηριστική της φετινής Ομόνοιας. Τούτο το σούργελο που μόνο άμυνα δεν θυμίζει. Άρα είπαμε ξεκινά από άμυνα ο Πέτεφ και βλέπουμε.
Που λες για τα στόπερ, είχα γράψει ότι ο Αρτυματάς της Ανόρθωσης, έχοντας δάσκαλους τους Σίντεφέλντ και Ντουγκλάο είναι ο πιο τυχερός παίκτης στην Α’ κατηγορία. Ε… ο Κατελάρης είναι ακριβώς το αντίθετο. Ο πιο άτυχος. Ξέρεις η συγκεκριμένη θέση, θέλει κάποιον να στη μάθει. Να σε καθοδηγήσει, να σε καλύψει. Ποιος να καθοδηγήσει τον Κατελάρη;
Πέραν της άμυνας. Ο Πέτεφ έχει ενώπιον του σωρεία προκλήσεων. Πως θ’ ανεβάσει τον Ματ, πως θα εδραιώσει τον Τζίμη ως φυσικό ηγέτη της ομάδας, που θα χωρέσει τον Μαντούρο, τι στο διάολο θα γίνει με το δεκάρι της Ομόνοιας αφού πέραν του Κανού δεν υπάρχει κανείς άλλος, ποια θα είναι επιτέλους η θέση του Μαρκάσα μες στο σύνολο, πως θα αναπτύσσεται η ομάδα από τ’ άκρα και πως από τον άξονα, τι προσθήκες θα γίνουν και ποιες αποδεσμεύσεις… γάμησε τα.
Το τελευταίο σκέλος ίσως να μην είναι και το πιο σημαντικό σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα. Οκ, θα καθαρίσει κάπως η σαβούρα που μαζεύτηκε το καλοκαίρι και αυτό μοιάζει Χριστουγεννιάτικο δώρο για τον κάθε Ομονοιάτη.
Όπως και να έχει, θα δείξει. Όσο αφορά το παιγνίδι, όντως ήταν ενδιαφέρον νοουμένου ότι ήταν το πρώτο του Πέτεφ στον πάγκο. Τι να πρωτοκάνει το άτομο, ας μη γελιόμαστε. Αν είναι όμως να δούμε τις πινελιές του, έχω την εντύπωση ότι επικεντρωνόμαστε σε δύο κινήσεις του.
Η μια είχε να κάνει με τον Ράφα Λόπες. Εν τη απουσία κιόλας του Κανού, χωρίς ούτε έναν επιτελικό μέσα στην ομάδα, ο Βούλγαρος τοποθέτησε τον Ράφα μεταξύ των δύο ακραίων και πίσω από τον σέντερ φορ.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα φάνηκε ξεκάθαρα ότι είχε εντολές να κινείται ελεύθερα. Επί τούτου πέτυχε ένα γκολ, ενώ στη φάση του 65’ πιάνει το άπιαστο ο Μπογκαντίνοφ. Εάν είχε σκοράρει θα λέγαμε όλοι για τη σούπερ έμπνευση του προπονητή.
Η δεύτερη πινελιά είναι κατ’ εμέ πολύ πιο σημαντική. Ο Πέτεφ φάνηκε ξεκάθαρα ότι έχει όλη τη διάθεση να δώσει ευκαιρίες σε όλους τους ποδοσφαιριστές. Εξού και οι Μπεντέκε, Φιλιώτης και Αζίζ ως αλλαγές.
Άμα δε, λάβεις σοβαρά υπόψη το ρεπορτάζ ότι θέλει να δει τους «κομμένους» από τον πρώην προπονητή, είναι πασιφανές ότι θέλει να «σκάψει» μες στο ρόστερ. Την ίδια ώρα στέλνει μήνυμα στα αποδυτήρια ότι όλοι θα έχουν τις ευκαιρίες τους, συνεπώς δίνει κίνητρο. Έξυπνη τακτική άμα με ρωτάς…αλλά το επάγγελμα του παραμένει ανθυγιεινό.
