Εφραίμ Γεωργίου
Το ημερολόγιο έδειχνε 23 Ιουνίου 1972. Για πολλούς μια ακόμη συνηθισμένη μέρα, όχι όμως και για τον κόσμο του ποδοσφαίρου. Εκείνη τη μέρα γεννήθηκε ο θρύλος του γαλλικού και όχι μόνο ποδοσφαίρου Ζινεντίν Ζιντάν. Ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου που μεγαλούργησε τόσο ως ποδοσφαιριστής όσο και ως προπονητής. Αγωνιζόμενος ως μέσος κατάφερε να κάνει πράγματα και θαύματα στα γήπεδα. Οδήγησε σε επιτυχίες τις Κάννες, Μπορντό, Γιουβέντους και Ρεάλ Μαδρίτης. Παράλληλα φόρεσε και το περιβραχιόνιο των Τρικολόρ (εθνική Γαλλίας). Η φήμη του ήταν τόσο μεγάλη που το 2004 ανακηρύχθηκε ως ο καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής της πενηνταετίας. Πλέον ο Ζιντάν βρίσκεται στον πάγκο της Ρεάλ Μαδρίτης και βαδίζει στον ίδιο πετυχημένο δρόμο στον οποίο βάδιζε και ως ποδοσφαιριστής.
Την επαγγελματική του καριέρα ο Ζιντάν την ξεκίνησε στα 16 του από τον Αθλητικό Σύλλογο Κάννες. Εκεί έμεινε για μια τετραετία και κατάφερε να τραβήξει τα βλέμματα μεγάλων συλλόγων. Η ομάδα όμως που τον έκανε δικό της ήταν η Μπορντό. Με τα χρώματα της Μπορντό κατάφερε να χτίσει ένα καλό ποδοσφαιρικό όνομα μιας και την οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ιντερτότο αλλά και στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ. Το 1996 η Γηραιά κυρία του ποδοσφαίρου, η Γιουβέντους, έκανε δικό της τον Ζιντάν. Στα επόμενα πέντε χρόνια η Ιταλία μιλούσε «γαλλικά». Ο Ζιντάν κρατούσε κυριολεκτικά από το χέρι τη Γιουβέντους και την οδήγησε στην κορυφή της Ιταλίας δύο φορές, ενώ βρέθηκε και δυο φορές στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, χωρίς όμως να καταφέρει να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης. Έπειτα ο Ζιντάν σημείωσε ένα απίστευτο ρεκόρ. Και αυτό δεν είχε καμιά σχέση με το ποδόσφαιρο. Το ρεκόρ αυτό αφορούσε το ποσό που δαπάνησε η Ρεάλ Μαδρίτης για να τον κάνει δικό της. Ούτε λίγο, ούτε πολύ οι Μαδριλένοι έβγαλαν 74,5 εκατομμύρια ευρώ από τα ταμεία του για να τον ντύσουν με τα χρώματα της. Ποιος όμως μπορεί να πει πως δεν τα άξιζε; Ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει σπατάλη τα 74,5 εκατομμύρια, όταν ο Ζιντάν οδήγησε σε μια πενταετία την Ρεάλ σε δυο πρωταθλήματα αλλά και σε ένα Τσάμπιονς Λιγκ. Μάλιστα στον μεγάλο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ το 2002 ο Ζιντάν σημείωσε ίσως το πιο ιστορικό και θεαματικό τέρμα της ιστορία του Τσάμπιονς Λιγκ. Ο τρόπος με τον οποίο έγειρε το κορμί του και με ένα αριστερό βολέ από το ύψος της περιοχής έστειλε την μπάλα να αναπαυθεί στα δίχτυα της Μπάγερ Λεβερκούζεν, αποτελεί σημείο αναφοράς μέχρι και σήμερα.
Πολύ μελάνι χύθηκε για το συγκεκριμένο τέρμα, όμως δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που θα ακολουθούσε για το κλείσιμο της καριέρας του. Ας δούμε όμως λίγο και την καριέρα του με τα χρώματα των Τρικολόρ, της Εθνικής Γαλλίας δηλαδή. Ο Ζιντάν λοιπόν ήταν βασικός και αναντικατάστατος όταν οι Τρικολόρ έφθαναν στην κορυφή του κόσμου το 1998, ενώ το 2000 οδήγησε τη Γαλλία και στην κορυφή της Ευρώπης. Η αξία του φάνηκε ακόμη περισσότερο όταν το 2002 αγωνίστηκε μόλις σε δυο παιχνίδια στο Παγκόσμιο Κύπελλο, τραυματίστηκε και έχασε το υπόλοιπο, με αποτέλεσμα η Γαλλία να αποκλειστεί. Το 2006 ο Ζιντάν πήρε τη μεγάλη απόφαση να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια με το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Εκεί οδήγησε τη Γαλλία στον τελικό. Αντίπαλος η Ιταλία. Ένα παιχνίδι για γερά νεύρα με τις δυο ομάδες να μένουν στο 1-1 και να οδηγούνται στην παράταση. Στην παράταση ο Ζιντάν έκλεισε την καριέρα του με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Ο κεντρικός αμυντικός της Ιταλίας Μάρκο Ματεράτσι προκάλεσε τον Ζιντάν σε μια λογομαχία που είχαν και ο θρύλος του ποδοσφαίρου κουτούλησε τον Ιταλό με αποτέλεσμα να βρεθεί στο έδαφος. Μια κουτουλιά με πολύ δύναμη που έκρυβε πολύ οργή. Ο Ζιντάν είδε την κόκκινη κάρτα, άφησε την ομάδα του με 10 ποδοσφαιριστές και μάλιστα οι Γάλλοι έχασαν τον τίτλο. Η κουτουλιά όμως έμεινε στην ιστορία. Μέχρι και τραγούδι γράφτηκε γι’ αυτό το περιστατικό. Βέβαια η κουτουλιά δεν επισκίασε τη μεγάλη προσφορά του ως ποδοσφαιριστή και ψηφίστηκε ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης.
Ως ποδοσφαιριστής ο Ζιντάν κατέκτησε τα πάντα. Παίκτης της χρονιάς το 1998, το 2000, Ballon d’Or το 1998, καλύτερος παίκτης του Γαλλικού πρωταθλήματος το 1996, καλύτερος παίκτης του Ιταλικού πρωταθλήματος το 2001, καλύτερος ξένος ποδοσφαιριστής του Ισπανικού πρωταθλήματος το 2002, χρυσή μπάλα στο παγκόσμιο κύπελλο του 2006 και μέσα στους 100 κορυφαίους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν ποτέ. Αφού κρέμασε τα παπούτσια του ο Ζιντάν συνέχισε ως προπονητής. Ανέλαβε την περίοδο 2014-15 τη δεύτερη ομάδα της Ρεάλ Μαδρίτης και την επόμενη σεζόν, τον Γενάρη πήρε το χρίσμα για τον πάγκο της «Βασίλισσας» Ρεάλ Μαδρίτης. Στη μισή σεζόν που εκείνη ο Ζιντάν δεν τα κατάφερε στο πρωτάθλημα, όμως οδήγησε την Ρεάλ Μαδρίτης στην κορυφή της Ευρώπης καθώς κέρδισε την Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό. Την επόμενη χρονιά, δηλαδή αυτή που πέρασε ο Ζιντάν πέτυχε τα πάντα στον πάγκο της Ρεάλ. Κατέκτησε εύκολα το πρωτάθλημα και ακόμη πιο εύκολα το Τσάμπιονς Λιγκ. Έτσι ο θρύλος Ζιντάν ως ποδοσφαιριστής βαδίζει στα ίδια χνάρια και ως προπονητής και κάποτε θα μιλάμε για τον θρύλο Ζιντάν τόσο ως ποδοσφαιριστή όσο και ως προπονητή. Αυτός λοιπόν είναι ο Ζιντάν. Ένας μεγάλος άνθρωπος του ποδοσφαίρου. Ένας από τους λόγους που μας συγκινεί αυτό το άθλημα και που μας προσφέρει όλα αυτά τα συναισθήματα. Ένας άνθρωπος που πέτυχε τόσα πράγματα όσο λίγοι στο ποδόσφαιρο. Ένας ζωντανός θρύλος!
