Πέτρος Παπαγιώργης
Φουλ επίθεση σε πρόσωπα και τακτική. Κατοχή μπάλας 66 τοις εκατόν, τελικές προσπάθειες 14, έναντι τριών του αντιπάλου, πλήρης υπεροχή (με αρκετή δόση νευρικότητας) στο πρώτο μέρος και συνέχιση κυριαρχίας στο δεύτερο μέρος με λιγότερο έντονο ρυθμό.
Όλα έδειχναν μια νίκη, έστω και στενή, (αφού και πάλι υπήρχε αναποτελεσματικότητα), απέναντι σε έναν αντίπαλο που βασικά αμυνόταν για να μη δεχτεί πολλά γκολ.
Όμως και πάλι τα πράγματα πήγαν στραβά για την Ομόνοια, που φρόντισε για τρίτη φορά φέτος να χάσει βαθμούς από νεοφώτιστη ομάδα. Αυτή τη φορά όμως το σενάριο ήταν πολύ ψυχοφθόρο.
Στο τέταρτο λεπτό του επιπρόσθετου χρόνου κτυπήθηκε φάουλ από το κέντρο, ο Φαμπρίτσιο έκανε μια κεφαλιά με τη μπάλα να μένει στην περιοχή, ο Φελτχούιζεν… βγήκε και δε βγήκε ο δε Καπαρτής που βρέθηκε στην περιοχή δεν πίστευε ότι του ήλθε τέτοιο δώρο, αφού επιπρόσθετα η αμυντική αντίδραση ήταν συνολικά υποτονική. Και το ξετύλιξε.
Το 1-1 ήταν το σκορ που σφράγισε τον αγώνα. Η Ομόνοια ενώ είχε όλες τις προϋποθέσεις να πετύχει μια ευρεία νίκη τις πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων. Και αυτή τη φορά δεν της φταίει κανείς άλλος εκτός από τη δική της… γενναιοδωρία.
