Πέρασε ένας μήνας από την τελευταία φορά που η Ομόνοια γεύτηκε την χαρά της νίκης. Οι πράσινοι για ακόμη μια σεζόν πέρασαν πολλά, τόσο αγωνιστικά όσο και διοικητικά. Τα ενδοοικογενειακά προβλήματα που την ταλαιπωρούν, φαίνεται ότι επηρεάζουν άμεσα το αγωνιστικό μέρος με αποτέλεσμα οι ήττες να διαδέχονται η μια την άλλη.
Στις 10 Φεβρουαρίου η ομάδα του Πέτεφ επικράτησε 3-0 επί του Άρη και ήταν έτοιμη να… σώσει την παρτίδα μέσω του κυπέλλου, καθώς στο πρωτάθλημα έμεινε πίσω από τις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Έτσι κι αλλιώς, με την έλευση του Βούλγαρου κόουτς τα σημάδια βελτίωσης ήταν εμφανής και έπειθαν πως μπορούσε να κυνηγήσει το κύπελλο και ως κατ’ επέκταση να πετύχει την έξοδο στην Ευρώπη, μέσω της διοργάνωσης. Ωστόσο η ήττα στο παιχνίδι με τη Δόξα (2-3 / πρώτος αγώνας), ήταν η αρχή της ανώμαλης προσγείωση, καθώς από τότε, η ομάδα του «τριφυλλιού» μετρά πέντε ήττες (Δόξα, ΑΠΟΕΛ, Δόξα, ΑΠΟΕΛ, ΑΕΛ) και μια ισοπαλία (Δόξα).
Αν η Ομόνοια μπορεί να επιστρέψει στις νίκες και αν μπορεί να ολοκληρώσει τη σεζόν με αξιοπρέπεια, θα το δούμε τον Μάιο. Το σίγουρα είναι πως αυτή την στιγμή, εκπέμπει SOS αφού ο κόσμος είναι διχασμένος, η ρήξη μεταξύ διοίκησης και προπονητή είναι κοινό μυστικό, ενώ η αγωνιστική εικόνα προκαλεί… πονοκέφαλο. Στο ντέρμπι με την ΑΕΛ οι πράσινοι δεν μπορούσαν να κάνουν τα αυτονόητα, ενώ υστέρησε και επιθετικά.
Τι άλλο να δει και τι άλλο να υπομένει ο κόσμος του «τριφυλλιού» που για άλλη μια σεζόν ζητά -πιο επιτακτικά από ποτέ- να γίνουν ριζικές αλλαγές για το καλό του σωματείου. Το διοικητικό σε συνδυασμό με το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα, προφανώς και είναι τα πρώτα κεφάλαια που χρίζουν αναδόμησης και σωστής διαχείρισης, ώστε το υπόλοιπο οικοδόμημα να δουλεύει υγιές, γι’ αυτό και ο επόμενος μήνας χαρακτηρίζεται κρίσιμος.
