Για τον τρόπο που τραυματίστηκε και χάνει το υπόλοιπο της σεζόν μίλησε ο Τζον Αλβμπόγκε σε ιστοσελίδα της πατρίδας του, στις οποίες στάθηκε και στα δοκάρια του «Παπαδόπουλος» που έπαιξαν ρόλο στη ζημιά που έπαθε:
«Είναι κάπως κωμικοτραγικό ή κάτι τέτοιο. Περίμενα τόσο καιρό γι’ αυτό το ντεμπούτο. Αρχικά ήταν το θέμα με τα χαρτιά μου που με έκανε να χάσω έναν αγώνα, οπότε είχα μείνει με σταυρωμένα χέρια και απογοητευμένος να περιμένω την ευκαιρία μου. Από πλευράς φόρμας και γενικότερα της κατάστασής μου, ένιωθα εξαιρετικά καλά και έτοιμος. Δεν είχα οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα, την περασμένη περίοδο είχα κάποια θέματα, αλλά είχα δουλέψει σκληρά στην αποθεραπεία μου κατά τη διάρκεια του Χειμώνα και δεν ένιωθα την παραμικρή ενόχληση. Μπήκα στο γήπεδο, χαιρέτισα τον κόσμο, μάζεψα μερικές μπάλες, έκανα μερικά ελεύθερα και μετά έπεσα πάνω στο δοκάρι. Και ήρθε το κάταγμα.
Ίσως θα μπορούσε κάποιος να είναι λίγο επικριτικός για την τεχνολογία στην Κύπρο. Αν αυτό το συμβάν είχε γίνει στη Σουηδία ή σε άλλη χώρα με σύγχρονες υποδομές, δεν θα είχε το ίδιο αποτέλεσμα. Γιατί στην Κύπρο τα δοκάρια είναι καρφωμένα, όπως ήταν στην υπόλοιπη Ευρώπη τη δεκαετία του 80. Μια σύγκρουση με φανάρι θα ήταν πιο μαλακή για μένα σε σύγκριση με το δοκάρι στην Κύπρο. Αν είχε συμβεί στη Σουηδία, το δοκάρι θα είχε μετακινηθεί ένα, δύο μέτρα και ο σοβαρός τραυματισμός θα είχε αποφευχθεί. Αν δείτε το βίντεο, η εστία σχεδόν δεν μετακινείται, παρότι πέφτω πάνω της με φόρα και με βάρος 90 κιλών. Οφείλω να προειδοποιήσω, διότι είναι θέμα χρόνου να πέσει κάποιος πάνω στο δοκάρι με το κεφάλι. Θα μπορούσε να είχε συμβεί και με μένα. Είναι ξεκάθαρο ότι άλλοι έχουν πάθει χειρότερα από μένα, εγώ θα επανέλθω πιο δυνατός. Είναι ξεκάθαρο, όμως, ότι περισσότερα τέτοια ατυχήματα θα προκύψουν, αν εξακολουθούν να υπάρχουν τέτοιες καταραμένες εστίες που είναι απόλυτα επικίνδυνες. Από την άλλη, πήρα το μάθημά μου. Μην πηδήξεις ξανά προς το δοκάρι, διότι υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού».
Για την επέμβασή του: «Ευτυχώς όλα πήγαν καλά με την επέμβαση. Tόσο οι γιατροί όσο κι εγώ είμαστε ευχαριστημένοι. Είχα την καλύτερη ιατρική ομάδα που θα μπορούσα να έχω. Τώρα έχω δύο βίδες και έναν νέο σύνδεσμο στον ώμο και έναν λιγότερο στο γόνατο. Για μένα ήταν μεγάλη υπόθεση αυτός ο τραυματισμός. Πίστευα ότι είχα ξεμπερδέψει μαζί τους. Είχα σπάσει το χέρι μου το 2014. Και τώρα, παρότι δε δέχτηκα γκολ στην Κύπρο, κατάφερα να τραυματιστώ. Δεν ξέρω πώς να το αποκαλέσω, ίσως κάποιοι πουν ότι θυσιάστηκα για την ομάδα. Αλλά ήταν ακριβό το τίμημα. Πιθανότατα είναι ο πιο σοβαρός τραυματισμός στην καριέρα μου, αλλά θα γίνω πιο δυνατός στη μακρά διάρκεια της αποθεραπείας μου. Μπορεί να πάρει από τρεις έως έξι μήνες, μπορεί να κυλήσει γρήγορα ή αργά, δεν αγχώνομαι».
Για την Ομόνοια: «Καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, μου στέλνουν μηνύματα παρηγοριάς και συμπαράστασης. Θα με περιμένουν μέχρι να επιστρέψω. Έχω τη στήριξή τους και αισθάνομαι υπέροχα, διότι έχω να δώσω πολύ περισσότερα. Ακόμη καλά-καλά δεν ξεκίνησα. Ήταν μόλις 35 λεπτά στο ντεμπούτο μου. Συνεπώς, δεν τους έχω δείξει τίποτε απ’ όσα μπορώ να κάνω, ακόμα κι αν απέκρουσα ένα φάουλ. Ξέρω ότι έχω πολλά να δώσω στην Ομόνοια και ελπίζω να συμβεί σύντομα».
