Πέτρος Παπαγιώργης
Νέα ήττα, (1-2), η τέταρτη συνεχόμενη (στις 10.2 κατά την 24η αγωνιστική που νίκησε τον Άρη με 3-0 ήταν η τελευταία φορά που έφυγε από το γήπεδο με τους τρεις βαθμούς), άλλη μια κάκιστη εμφάνιση, με άδεια τη δυτική κερκίδα (σε αυτή φιλοξενούνται οι οπαδοί της Ομόνοιας όταν η ομάδα παίζει στη Λεμεσό με την ΑΕΛ), αφού σύμφωνα με την ενημέρωση διατέθηκαν μόνο 69 εισιτήρια (και μη μου πείτε ότι είναι μόνο λόγω της απόφασης της ΚΟΠ για το μετρό της ταυτοποίησης ).
Αυτή ήταν η σημερινή εικόνα, ως συνέχεια της φετινής «πράσινης» κατάθλιψης. Το δε στοιχείο που έκανε τα πράγματα ακόμη πιο έντονα όσον αφορά την αρνητικότητα τους, (όχι ότι αποτελεί την ουσία των πραγμάτων), ήταν ότι ούτε οι φανέλες δεν θύμιζαν Ομόνοια. Και αυτήν τη φορά οι ποδοσφαιριστές φόρεσαν την επετειακή φανέλα που ανεξαρτήτως όλων των συνθηκών είναι αισθητικά πολύ καλές και γενικά γουστόζικες.
Αν εξαιρέσουμε τον Ματ Ντάρμπισαιαρ που πέτυχε το γκολ προς το τέλος του αγώνα και προσπάθησε, (προσπάθησε όχι ξεχώρισε ) ,κανείς άλλος ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας δεν δικαιολόγησε την παρουσία του στο γήπεδο.
Έδειξαν άδειοι, (σε ψυχική δύναμη και ενεργητικότητα), δεν μπορούσαν να συνδυαστούν στοιχειωδώς, πόσο μάλλον να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για κάτι θετικό. Η ήττα ήταν το φυσιολογικό αποτέλεσμα της παρουσίας τους. Εκτός από το γκολ μόνο σε άλλη μια περίπτωση απείλησαν τον αντίπαλο. Σε σουτ του Σόλομον στο 35’. Μη νομισθεί ότι η ΑΕΛ έκανε καμιά σπουδαία εμφάνιση. Ήταν η ιστορία «του στραβού με το μονόφθαλμο».
Η Ομόνοια πλέον βρίσκεται στο -7 από την πέμπτη στη βαθμολογία ΑΕΛ και πέραν από το ότι οι ελπίδες για την έξοδο στην Ευρώπη έχουν εξανεμιστεί, βαδίζει ολοταχώς για τη συμπλήρωση της χειρότερης χρονιάς στη σύγχρονη ιστορία της.
Και έχεις και τον Ιβάιλο Πετεφ που με τις δηλώσεις του έδειξε ότι δεν εννοεί να καταλάβει τη σοβαρότητα των πραγμάτων, να μη βάζει στην αρχική ενδεκάδα δεύτερο Κύπριο (πέρα από το Χριστοδούλου) και να επιβαρύνει με πρόστιμο την εβρισκόμενη σε δεινή οικονομική θέση Ομόνοια.
