Πέτρος Παπαγιώργης
Μια εύλογη απορία δημιούργησε η Ομόνοια στο σημερινό αγώνα, τόσο στον κόσμο που πήγε στο γήπεδο, όσο και σε αυτούς που είδαν το ματς από την τηλεόραση. Αυτή η ομάδα κατέβηκε σήμερα στο γήπεδο για να ανατρέψει το 2-3;
Η απορία γεννήθηκε, γιατί ενώ όλοι περίμεναν να δουν μια ομάδα να μπαίνει στο γήπεδο με μάτι που γυαλίζει, για να επιβληθεί του αντιπάλου με επιθετικό παιχνίδι, είδαν ένα σύνολο χωρίς σφυγμό, χωρίς νεύρο, χωρίς θέληση και κυρίως χωρίς προσανατολισμό πρόκρισης.
Για 69', ( πριν σκοράρει δηλαδή), ήταν κάκιστη και θυμήθηκε να εντείνει, σε ένα βαθμό, τις προσπάθειες της, αλλά και πάλι η εικόνα δεν ήταν αυτή που θα την οδηγούσε στην πρόκριση που δίκαια πήγε στη μεριά της Δόξας, που για να είμαστε και εντελώς ακριβείς, δεν πιέστηκε ιδιαίτερα για να φθάσει στο στόχο.
Αυτός που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων ήταν ο κόσμος της Ομόνοιας, παρά το ότι η ομάδα του δεν τον έβαλε στο παιχνίδι και στο τέλος τον γέμισε θλίψη. Γύρω στις τρεις χιλιάδες οπαδοί της Ομόνοιας πήγαν στο γήπεδο και δεν σταμάτησαν ούτε δευτερόλεπτο να ενθαρρύνουν την ομάδα τους μέχρι που στέρεψαν οι ελπίδες.
Στο πρώτο μέρος η Ομόνοια δέχτηκε ένα γκολ από αυτά που δέχεται όλη τη χρονιά (αυτή τη φορά το αμυντικό λάθος που έφερε το γκολ του Σαντίκ περιελάμβανε αργοπορημένη έξοδο του κήπερ με αργοπορημένη αντίδραση των κεντρικών αμυντικών). Από κει και πέρα δεν υπήρχε κίνηση, (ταχύτητα μη ψάχνετε), και ως φυσικό επόμενο, δεν δημιουργήθηκαν ρήγματα στην άμυνα της Δόξας. Έγιναν κάποιες μεμονωμένες προσπάθειες και άψυχα σουτ που δεν ανησύχησαν τον Χατζηφραγκίσκου.
Ούτε στην επανάληψη η Ομόνοια άλλαξε τέμπο. Κατάφερε να σκοράρει στο 69’ στην πρώτη της επίθεση - ουσιαστική απειλή στο αντίπαλο τέρμα, με κεφάλι του Γ.Σοάρες σε κόρνερ του Αντόνια. Στη συνέχεια η Ομόνοια ανέβηκε, πίεσε, αλλά σπασμωδικά και μοιραία δεν κατάφερε να πετύχει το στόχο.
Διατέθηκαν 1875 εισιτήρια.
