24sports team
Ο Χάμπος Κυριάκου παραχώρησε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο επίσημο περιοδικό του Απόλλωνα, μιλώντας για όλους και για όλα.
Αναλυτικά:
Κάποιος μπορεί να πει ότι η ζωή σου είναι σαν παραμύθι. Ξεκίνησες από μικρός να είσαι μέλος της πρώτης ομάδας, είχες μεγάλη ανέλιξη, έπαιξες στο εξωτερικό, καθιερώθηκες στην Εθνική Ομάδα, ενώ αγωνίστηκες και σε πάρα πολλά παιχνίδια στην Ευρώπη. Ασπάζεσαι αυτή την άποψη;
«Να πω την αλήθεια, ούτε εγώ πίστευα ότι μπορούσα να φτάσω μέχρι εδώ. Απλά ήθελα από μικρός να ασκούμαι με κάτι. Ξεκίνησα με το ποδόσφαιρο, σιγά-σιγά είδα ότι μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω, μου δόθηκαν οι ευκαιρίες και ήμουν και τυχερός. Έπαιξα στην πρώτη ομάδα, καθιερώθηκα, μετά ήρθε η Εθνική. Επίσης, υπήρξαν και οι τραυματισμοί, οι οποίοι είναι μέρος του παιχνιδιού, αλλά δεν σταμάτησα και είπα ότι μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω. Έκανα το βήμα να πάω στο εξωτερικό, προσπάθησα, έκανα κάποια καλά παιχνίδια, αλλά τελικά δεν καταφέραμε να παραμείνουμε στην κατηγορία με την Εστορίλ. Λόγω του ότι ήμουν δανεικός, ήρθα πίσω και είπα ότι θα καθιερωθώ και πάλι στον Απόλλωνα και μετά να ξανακάνω το βήμα για να πάω σε ακόμα μεγαλύτερη ομάδα.
Αναφέρθηκες στον παράγοντα-τύχη. Άλλοι λένε ότι είχες το ταλέντο και δεν χρειάζεται τύχη. Εσύ τις πιστεύεις; Για να πετύχεις είναι θέμα τύχης και ταλέντου ή πρέπει να δουλεύεις σκληρά και να κάνεις θυσίες από μικρή ηλικία προκειμένου να αφοσιωθείς αποκλειστικά στο αντικείμενο του ποδοσφαίρου;
«Κοίταξε, ο κάθε άνθρωπος έχει και κάπου ταλέντο. Άλλοι στη μουσική, άλλοι στο διάβασμα, άλλοι σε διάφορους τομείς. Ο Θεός μου έδωσε την ευκαιρία να έχω ταλέντο στο ποδόσφαιρο. Είχα κάποιες βάσεις λόγω αυτού του ταλέντου, αλλά σίγουρα με τη δουλειά κατάφερα να είμαι εδώ που βρίσκομαι σήμερα.
Έχεις μία ιδιαίτερη σχέση με τον παππού σου. Σ’ έπαιρνε από το Ζύγι στο σχολείο, στην προπόνηση, όλη τη μέρα πηγαινοερχόσασταν. Πόσο σε στήριξε και πόση δύναμη σου έδωσε για να καταφέρεις να εκπληρώσεις τους στόχους που είχες θέσει και να βρίσκεσαι τώρα σε αυτό το σημείο;
«Αν δεν ήταν ο παππούς μου, εγώ δεν θα ήμουν εδώ που είμαι τώρα. Ότι έχω κάνει μέχρι σήμερα, οφείλεται σ’ αυτόν. Από μικρό παιδί φεύγαμε μαζί στις 6:00 το πρωί με λεωφορείο για να πάμε στο σχολείο, τελείωνα και πήγαινα σπίτι στις 14:30 κι έπρεπε στις 15:30-16:00 να ήμουν στην προπόνηση. Πήγαινα σπίτι και ήταν εκεί και με περίμενε. Εγώ θύμωνα που ήταν τόσο γρήγορα εκεί γιατί δεν μπορούσα να ξεκουραστώ και είχαμε κάποιες διαφωνίες. Τώρα, όμως, βλέπω γιατί όταν εντάχθηκα στην πρώτη ομάδα, πάντα μα πάντα, ήθελε να ήμουν πρώτος στην προπόνηση».
Πέραν από τον παππού σου, ποιοι άλλοι σε βοήθησαν στην καριέρα σου, είτε πρόκειται για άτομα από την οικογένειά σου, είτε για προπονητές, προκειμένου να σε ξέρει πλέον όλη η Κύπρος, αλλά και να συζητούν το όνομά σου ακόμα και στο εξωτερικό, κυρίως τον τελευταίο χρόνο;
«Η οικογένεια είναι πάντα η οικογένεια. Θα είναι εκεί και στα δύσκολα και στα ωραία. Πάντα είναι πρώτη. Όσον αφορά τους προπονητές, όλοι με βοήθησαν για να βρίσκομαι σ’ αυτό το επίπεδο, αλλά θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τον Αντρελλή, γιατί μαζί του ξεκίνησα και νομίζω σε μεγάλο βαθμό με βοήθησε περισσότερο απ’ όλους.
Ήσασταν μαζί στην ιδιωτική ακαδημία ή στον Απόλλωνα;
«Αρχικά, στην ιδιωτική ακαδημία. Μετά ήρθε στον Απόλλωνα και λόγω της ένταξής του στους «κυανόλευκους» ήρθα κι εγώ μαζί του. Επειδή αυτός ήρθε στον Απόλλωνα, ήρθα κι εγώ εδώ. Αλλιώς, δεν θα ερχόμουν».
Πόσο καιρό πέρασες στην ιδιωτική ακαδημία;
«Από την ηλικία των πέντε ετών και για οκτώ χρόνια, μέχρι 13 χρονών. Ακολούθως, ήρθα στον Απόλλωνα».
Λίγοι γνωρίζουν ότι η οικογένειά σου... διαθέτει ακόμα έναν ποδοσφαιριστή, τον αδερφό σου. Τι μπορείς να μας πεις για τον Ιάκωβο; Είναι τόσο καλός σαν κι εσένα;
«Επειδή ξεκινήσαμε μαζί έβλεπα ότι ο αδερφός μου έχει περισσότερες προοπτικές από εμένα. Απλώς αυτό που βλέπω είναι ότι δεν τον βοήθησε... το μυαλό του».
Αγωνίζεται στην ίδια θέση που παίζεις κι εσύ;
«Όχι, αγωνίζεται περισσότερο ως αμυντικός και το θετικό του στοιχείο είναι ότι δεν ξέρεις ποιο είναι το δεξί και ποιο το αριστερό του πόδι».
Έχεις... χτυπήσει ένα τατουάζ στο αριστερό σου χέρι. Συμβολίζει κάτι;
«Έχω τα αρχικά γράμματα των ονομάτων των μελών της οικογένειάς μου. Έγραψα «Family, where life begins and love never ends» («Οικογένεια, εκεί που η ζωή ξεκινά και η αγάπη ποτέ δεν τελειώνει»), έχω τον Άγιο Χαράλαμπο, αλλά και αγγέλους, επειδή είχα μία ιδιαίτερη σχέση με την εκκλησία όταν ήμουν πιο μικρός».
Λένε πολλοί ότι όταν έχεις... χτυπήσει τατουάζ σε σημείο που μπορείς να το δεις, τότε θέλεις να... χτυπήσεις και άλλα.
«Αληθεύει; Ναι, είναι αλήθεια».
Έκανες λόγο ότι είχες ιδιαίτερη σχέση με την εκκλησία. Ποια ήταν ακριβώς αυτή;
«Από μικρό παιδί πάντα έψαλλα στην εκκλησία και πήγαινα κατηχητικό. Μάλιστα, όταν ήμουν πιο μικρός έλεγα ότι το επάγγελμα που ήθελα να ακολουθήσω ήταν ιερέας και ποδοσφαιριστής, γιατί ο ιερέας που μας έκανε κατηχητικό έπαιζε μπάλα μαζί μας και τον έβλεπα σαν είδωλο. Επειδή έμενα και σε χωριό και δεν έβγαινα έξω, ότι έβλεπα το είχα και ως ευρύτερη εικόνα».
Πώς προέκυψε η επιλογή των αριθμών «48» αρχικά και «25» στη συνέχεια, στη φανέλα του Απόλλωνα;
«Όταν έπρεπε να μου κάνουν φανέλα για την πρώτη ομάδα, ήρθε ο team manager της ομάδας, ο Σωκράτης Σωκράτους, και μου είπε ότι ο αριθμός μου είναι το «48» κι έμεινα με αυτόν, δεν ήθελα ν’ αλλάξω. Όσο για το «25», όταν σκόραρα με τη Νέα Σαλαμίνα τη σεζόν 2012-13 για το θεσμό του κυπέλλου, μετά από λίγες μέρες παίζαμε με το Παραλίμνι και παραμονή αυτού του αγώνα, στις 25 του Γενάρη πέθανε ο παππούς μου, του οποίου έχω και τ’ όνομα και είπα ότι θα καθιερωθώ με αυτό τον αριθμό (σ.σ.: κάτι που έπραξε από τη σεζόν 2015-16)».
Πρόκειται για τον παππού σου που σ’ έπαιρνε στο σχολείο και στο γήπεδο για προπονήσεις;
«Όχι, δεν είναι αυτός, είναι ο άλλος μου παππούς».
Πάντα σε φώναζαν Χάμπο;
«Ναι, πάντα...»
Υπάρχει περίπτωση να αλλάξεις το «25»;
«Μπορεί...»
Θα μας αποκαλύψεις το λόγο;
«Όχι, όταν θα έρθει η ώρα θα σας πω...»
Όσον αφορά την καθιέρωσή σου στον Απόλλωνα, τι είναι αυτό που δεν θα ξεχάσεις ποτέ; Το πρώτο παιχνίδι ή τη συνολική πορεία για να φτάσεις σ’ αυτό το σημείο;
«Το κάθε παιχνίδι έχει την ιδιαιτερότητά του. Αυτό που θυμάμαι έντονα ήταν όταν ήμουν 17 χρονών και έπαιξα στον τελικό κυπέλλου με την ΑΕΛ. Αυτό νομίζω ότι ήταν και το παιχνίδι που έδειξε και στον... έξω κόσμο ότι οι καλοί παίκτες στα δύσκολα φαίνονται. Ήταν ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι, γι’ αυτό και το κρατάω αυτό».
Μέσα σε λίγα χρόνια έχεις κάνει πάρα πολλά. Πήρες μεταγραφή στο εξωτερικό, αγωνίστηκες σε ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, πέτυχες γκολ σε σημαντικά παιχνίδια, κατέκτησες κύπελλα και Σούπερ Καπ. Αυτό που σου λείπει είναι το πρωτάθλημα ή κάτι άλλο;
«Το πρωτάθλημα».
Φέτος θεωρείς ότι θα είναι η χρονιά σας; Κάθε χρόνο βάζεις στόχους.
«Τώρα στόχος μας είναι να πάμε καλά στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, αρχικά θέλαμε να μπούμε στους ομίλους και τα καταφέραμε... Επόμενος στόχος μας είναι το πρωτάθλημα και το κύπελλο. Εμένα προσωπικά, ωστόσο, πρωταρχικός μου στόχος είναι το πρωτάθλημα».
Την περσινή σεζόν δεν βρισκόσουν στον Απόλλωνα, αλλά λογικά παρακολουθούσες την πορεία της ομάδας, έστω κι από μακριά. Τι νομίζεις ότι στοίχισε στους «κυανόλευκους» και δεν κατέκτησαν το πρωτάθλημα, παρότι ήταν από την πλειοψηφία του κόσμου παραδεκτό πως ήταν η καλύτερη ομάδα κι έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο;
«Πιστεύω ότι η απώλεια του πρωταθλήματος την περσινή σεζόν οφείλεται στον... κακό εαυτό του Απόλλωνα. Στα παιχνίδια που έπρεπε να μπει μέσα και να «καθαρίσει», όπως ήταν και το ντέρμπι με το ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ, στο οποίο προηγήθηκε και με 1-0, έπρεπε να τα... τελειώσει. Είχε το σκορ και πιστεύω ότι εκεί που έχασε το πρωτάθλημα ήταν σ’ αυτό τον αγώνα, γιατί ενώ προηγήθηκε κατάφερε να χάσει το παιχνίδι».
Πολλοί, πάντως, βλέποντας την περσινή απώλεια πρωταθλήματος και κυπέλλου μέσα σε μία εβδομάδα, όπως έγινε και το 1993, πίστευαν ότι το σημαντικότερο τη φετινή σεζόν ήταν όπως υπάρξει αντίδραση, κάτι που θεωρείτο πολύ δύσκολο...
«Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο και στο χώρο του αθλητισμού, αλλά και στη ζωή γενικότερα, μια αποτυχία σε παίρνει από κάτω».
Παρατηρώντας το ξεκίνημα του Απόλλωνα, καταφέρνοντας να εξασφαλίσετε και την πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, αποκλείοντας τη Βασιλεία, έναν αντίπαλο που ξεκίνησε τη χρονιά για να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αρκετοί υποστηρίζουν πως αυτό το σθένος που βγάλατε ήταν το πιο μεγάλο κέρδος. Σαφώς και είχατε μεγάλες βλέψεις, όμως κανείς δεν περίμενε να προκύψει αυτή η αντίδραση τόσο νωρίς και να φαίνεται και στα παιχνίδια ότι δεν τα παρατάτε ποτέ. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να είστε τόσο δυνατοί;
«Όταν προέρχεσαι από μια τέτοια αποτυχία, να χάνεις δύο τίτλους, σίγουρα τον κάθε άνθρωπο τον... παίρνει από κάτω, κυρίως στο ψυχολογικό κομμάτι. Πιστεύαμε και λέγαμε ότι εάν περνούσαμε από τη Βασιλεία, τότε θα επρόκειτο για την πιο δύσκολη πρόκριση που είχαμε επιτύχει, γιατί παίζουν ρόλο και τα εξωγηπεδικά που είχαμε περάσει τον προηγούμενο χρόνο. Μετά από αυτή την πρόκριση, πιστεύω ότι ο κάθε παίκτης πήρε ώθηση, πήρε αυτό που χρειάζεται για να συνεχίσει. Θεωρώ ότι ήταν και το «κλειδί» για να ξεκινήσει η χρονιά πολύ καλά».
Λογικά, το γκολ με τη Βασιλεία θα σου μείνει αξέχαστο. Υπάρχει κάποιο άλλο γκολ που θα θυμάσαι για πάντα;
«Το γκολ που σημείωσα πέρυσι κόντρα στη Σπόρτινγκ. Ακόμα κάτι, όμως, που δεν θα ξεχάσω ήταν πριν από τον αγώνα με τη Μίντιλαντ, όταν ήρθε ο κύριος Χαμπής (σ.σ.: Ευριπίδου, ο επί σειρά ετών φροντιστής του Απόλλωνα) και ενώ φορούσαμε τα παπούτσια μας, έκανε το σταυρό του και μου είπε ότι «σήμερα θα σκοράρεις», όπως κι έγινε».
Επέλεξες το γκολ με τη Σπόρτινγκ λόγω και του ονόματος του αντιπάλου;
«Σημείωσα δύο γκολ στην Πορτογαλία, το ένα στο 87΄, όταν πήραμε την εκτός έδρας ισοπαλία με αντίπαλο τη Βιτόρια Σετουμπάλ, και το άλλο με τη Σπόρτινγκ, γιατί είναι ένας μεγάλος σύλλογος και κατάφερα να σκοράρω εναντίον τους στην εντός έδρας νίκη με 2-0. Έπαιζαν μέσα ποδοσφαιριστές που έκαναν μεγάλη καριέρα, όπως ο Κοεντράο, που έπαιξε στη Ρεάλ, ενώ υπήρχαν και παίκτες που έπαιξαν στην Εθνική Αργεντινής».
Μετά το γκολ επί της Βασιλείας, πανηγύρισες όπως ο Γκριεζμάν. Υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος λόγος;
«Όχι. Απλώς επειδή ξεκινήσαμε να παίζουμε αυτό το παιχνίδι, το «Fortnite», που έγινε viral τον τελευταίο καιρό, έλεγα στους συμπαίκτες μου ότι εάν σκοράρω θα το κάνω αυτό... Δεν πίστευαν ότι θα το κάνω, γιατί δεν πίστευαν ότι θα βάλω γκολ. Μετά το γκολ που σημείωσα, είπα θα το κάνω κι έτσι... ακολούθησε και αυτός ο πανηγυρισμός. (γέλια)».
Να περιμένουμε σύντομα να δούμε και κάποιο άλλο πανηγυρισμό;
«Να σκοράρω πρώτα και βλέπουμε».
Ο μεγάλος στόχος όσον αφορά την Ευρώπη ήταν η είσοδος στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ; Υπάρχει κάποιος άλλος στόχος όσον αφορά τα εναπομείναντα ευρωπαϊκά παιχνίδια;
«Όταν μπήκαμε στους ομίλους είχαμε πει ότι η Άιντραχτ είναι φαινομενικά η πιο εύκολη ομάδα. Βλέπουμε, όμως, ότι είναι η καλύτερη ομάδα στον όμιλό μας και αυτό δείχνει ότι είναι ένας πάρα πολύ δύσκολος όμιλος. Εμείς, όμως, προσπαθούμε να τους δούμε... στα μάτια γιατί είναι πάρα μα πάρα πολύ καλοί σύλλογοι τόσο στην Ευρώπη όσο και στο πρωτάθλημά τους. Νομίζω ότι δείχνουμε χαρακτήρα και βγάζουμε πολύ καλό πρόσωπο ακόμα και σ’ αυτό το επίπεδο».
Πολλοί είπαν ότι ο Απόλλωνας είναι άτυχος γιατί δύο σερί χρονιές κληρώθηκε ουσιαστικά σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ και όχι του Γιουρόπα... Από την άλλη, όμως, κάποιος μπορεί να πει πως ότι κι αν γίνει είστε κερδισμένοι, γιατί δεν είναι λίγες οι αναφορές και τα κολακευτικά σχόλια των αντιπάλων σας για την αξία σας ως ομάδα.
«Πιστεύω ότι είναι το DNA της ομάδας και αυτό το... πέρασε ο Σωφρόνης. Όλοι οι ποδοσφαιριστές μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο για να μην χάσουν και αυτό το δείχνουν και στον αντίπαλο. Στον αγωνιστικό χώρο γίνονται μάχες ένας εναντίον ενός. Ο εγωισμός του κάθε ποδοσφαιριστή δείχνει ότι θέλει να βγει κερδισμένος στην κάθε μονομαχία και αυτό προσφέρει το καλό θέαμα, τα καλά αποτελέσματα, ακόμα κι απέναντι στις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης».
Κάτι άλλο που προκαλεί εντύπωση είναι πως ακόμα και στα παιχνίδια που έχετε «καθαρίσει» από νωρίς, εσείς συνεχίζετε να παίζετε στις ίδιες ψηλές εντάσεις, χωρίς να επαναπαύεστε...
«Νομίζω ότι είναι ο τρόπος παιχνιδιού της κάθε ομάδας, ότι το πλάνο της ομάδας είναι αυτό και θα το ακολουθήσουμε μέχρι τέλους. Είτε χάνουμε είτε κερδίζουμε αυτός είναι ο τρόπος παιχνιδιού».
Δούλεψες στις Ακαδημίες με το Σωφρόνη Αυγουστή, δουλεύεις και τώρα. Παραμένει ο ίδιος ως προπονητής ή άλλαξε τώρα που είναι στην πρώτη ομάδα;
«Είναι ακριβώς ο ίδιος και στον τρόπο προσέγγισης ενός αγώνα; Κοίταξε, όταν επέστρεφα από το δεύτερο τραυματισμό μου, δεν έπαιρνα αρκετό χρόνο συμμετοχής και είχα ζητήσει από τον Πέδρο Εμανουέλ να πάω και ν’ αγωνιστώ με τη δεύτερη ομάδα. Εκεί ήταν ο Σωφρόνης και μου έλεγε ότι θα με βοηθήσει. Πήγαινα εκεί, έπαιζα τα 90λεπτα μου και παρατήρησα ότι ο τρόπος παιχνιδιού της δεύτερης ομάδας και το DNA που δημιούργησε, το δημιούργησε και η πρώτη ομάδα. Ξεκινάει από πίσω, προσφέρει θέαμα, καλό ποδόσφαιρο, για να φέρει και τον κόσμο κοντά, και αυτό είναι πολύ θετικό. Ο τρόπος παιχνιδιού που έπαιζε η δεύτερη ομάδα είναι ο ίδιος με αυτόν που παίζει και η πρώτη ομάδα».
Το... οξύμωρο με το Σωφρόνη είναι ότι υπήρξε τερματοφύλακας κι έπρεπε να σταματάει επιθέσεις και όχι να δημιουργεί επιθέσεις, κάτι που πολλοί θα περίμεναν να κάνει και τώρα που είναι προπονητής. Ήταν, όμως, πάντα γεννημένος νικητής. Είναι κάτι που το παρατηρεί ο οποιοσδήποτε και πιστεύω ότι δεν είναι τυχαίο που ο Απόλλωνας έχει κερδίσει πολλές ομάδες έχοντας σκοράρει από τέσσερα γκολ και πάνω... Πάνω σε αυτό δούλεψε και με τον κάθε ένα από εσάς προσωπικά;
«Όπως είπες κι εσύ, ο Σωφρόνης είναι ένας άνθρωπος που είναι νικητής. Σε ότι κάνει θέλει να είναι πάντα νικητής. Ακόμα και στις προπονήσεις, επειδή τον έζησα σαν παίκτη, δεν ήθελε να χάνει ποτέ. Ποτέ... ακόμα και στις προπονήσεις. Βλέπω ότι ακόμα και κόντρα σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες που πάμε και παίζουμε, αυτός λέει ότι απλά παίζουμε με μια ομάδα. Έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς και θα πάμε να τους πρεσάρουμε. Με την κατάλληλη τακτική θα προσπαθήσουμε να πάρουμε το αποτέλεσμα και το αποτέλεσμα δεν είναι η ισοπαλία. Το αποτέλεσμα γι’ αυτόν είναι η νίκη. Αυτό το... πέρασε μέσα στο μυαλό του κάθε παίκτη και το βλέπουμε σε κάθε παιχνίδι, ότι ο Απόλλωνας μέχρι το 95΄ είναι εκεί».
Αυτό διαπιστώθηκε σε πολλούς αγώνες, όπως πράξατε πρόσφατα στον αγώνα με αντίπαλο τη Μαρσέιγ. Νομίζω, όμως, ότι στην αναμέτρηση με τη Βασιλεία στην Ελβετία, όπου στο ξεκίνημα είχατε άλλη τακτική και στην επανάληψη τη διαφοροποιήσατε, αποφασίζοντας να κάνετε το παιχνίδι που ξέρετε, δείξατε ότι δεν έχετε τίποτα να φοβηθείτε και ίσως αυτό ήταν και το «κλειδί» για να ξεπεράσετε το εμπόδιο της στη ρεβάνς του ΓΣΠ...
«Σε αυτά τα παιχνίδια, τα ευρωπαϊκά παιχνίδια, η ομάδα που θα κάνει τα λιγότερα λάθη είναι κερδισμένη. Στο πρώτο παιχνίδι με τη Βασιλεία κάναμε αρκετά λάθη. Αυτό που μπορώ να τονίσω γι’ αυτό το παιχνίδι είναι το πρώτο δεκάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου, που παίξαμε, βάλαμε την μπάλα κάτω, τους πρεσάραμε και καταφέραμε να σκοράρουμε δύο φορές. Αυτό ήταν πολύ θετικό, γιατί όταν ήρθαν στο «σπίτι» μας, όπου κάθε παιχνίδι εντός έδρας προσπαθούμε να το... τελειώσουμε από την αρχή, αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε. Αργήσαμε να βάλουμε τέρμα, αλλά είχαμε χάσει πολλές κλασικές ευκαιρίες, που μπορούσαμε να... τελειώσουμε το παιχνίδι ακόμα πιο γρήγορα. Πιστεύω ότι ακόμα και με τη Λάτσιο, που αυτές οι ομάδες είναι πάρα πολύ καλές, όσα λάθη κάναμε... τα πληρώσαμε. Αυτό νομίζω ότι «πέρασε» στον εγκέφαλό μας ότι η ομάδα με τα λιγότερα λάθη θα κερδίζει τα παιχνίδια».
Πέραν από το Σωφρόνη, θεωρείς ότι το κλίμα που υπάρχει στα αποδυτήρια είναι το «μυστικό» του Απόλλωνα των τελευταίων χρόνων;
«Όλοι οι παίκτες που είναι στα αποδυτήρια του Απόλλωνα και πέρασαν τον τελευταίο καιρό από την ομάδα είναι επαγγελματίες. Βλέπουν το καλύτερο για την ομάδα και τον εαυτό τους, γιατί όταν πάει καλά η ομάδα σίγουρα και οι μετοχές του κάθε ποδοσφαιριστή βγαίνουν στα ύψη. Πιστεύω ότι ένας παράγοντας που παίζει σημαντικό ρόλο είναι το καλό κλίμα των αποδυτηρίων».
Στη μέχρι τώρα καριέρα σου είχες και άσχημες στιγμές και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τους δύο σοβαρούς τραυματισμούς που είχες. Βγήκες, όμως, πιο δυνατός, έστω κι αν πρόκειται για κάτι που σε επηρεάζει και αγωνιστικά και ψυχολογικά. Πώς το «δούλεψες» αυτό; Όχι απλά να επιστρέψεις και να... αφήσεις πίσω σου τους τραυματισμούς σου, αλλά να επιστρέψεις πιο δυνατός και να είσαι και καλύτερος ως παίκτης...
«Όταν τραυματίστηκα για πρώτη φορά σοβαρά, είχα πει ότι είναι μέρος του παιχνιδιού, θα το περάσω όσο καλύτερα μπορούσα και το προσπέρασα αυτό. Όταν, όμως, «ήρθε» ο δεύτερος τραυματισμός, δεν θα πω ψέματα, είχα πει πως θα σταματήσω. Επειδή, είχα περάσει τον ίδιο τραυματισμό, ήξερα τι είχα πάθει και είχα πει πως θα σταματήσω. Έκλεισα τα μάτια μου μόλις χτύπησα και τα άνοιξα όταν μπήκα στα αποδυτήρια. Δεν τα είχα ανοίξει, μετά τον τραυματισμό μου μέχρι να μπω στα αποδυτήρια. Τότε, είδα μπροστά μου τους Μάριο Στυλιανού, Γιώργο Κολοκούδια και Αγγελή Αγγελή και τα μάτια τους ήταν βουρκωμένα. Ένιωσα αγάπη όταν έγινε αυτό, πέραν της ατυχίας και όλα αυτά. Ακολούθως, έφυγα απευθείας μαζί με το Νίκο το «μαύρο», έτσι τον λέμε το μασέρ μας, που είναι και πολύ καλός μου φίλος, μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήγαμε Λεμεσό. Μετά το MRI που έκανα, τα αποτελέσματα του οποίου είχαν δείξει ότι είχα υποστεί ρήξη χιαστών, τους είχα πει ότι δεν θέλω να συνεχίσω. Ήρθε η μητέρα μου και ο πατέρας μου και μου είπαν ότι δεν είναι τίποτα και θα το περάσουμε κι αυτό. Την ίδια ώρα, ήρθε στο νοσοκομείο και ο πρόεδρος. Του είπα ότι σταματώ, όμως αυτός μου είπε όχι και «μπαίνεις τώρα για χειρουργείο». Μπήκα τελικά στο χειρουργείο, είπα ξανά από το... μηδέν, ξέρω τι πέρασα και θα βγω ακόμα πιο δυνατός. Ήταν όλοι δίπλα μου. Τους ένιωσα όλους δίπλα μου».
Αναφέρθηκες στον πρόεδρο Νίκο Κίρζη και τον τραυματισμό σου. Είχε ταξιδέψει μέχρι και το Ισραήλ για να σε στηρίξει, κάτι που σίγουρα σημαίνει πολλά για εσένα...
«Είχε έρθει στο Ισραήλ, μετά τον πρώτο μου τραυματισμό. Είχε έρθει στο νοσοκομείο και με είδε. Πιο πολύ, όμως, μου έχει μείνει η στήριξη που έτυχα μετά το δεύτερό μου τραυματισμό».
Πόσο σας βοηθάει αυτή η σχέση που διατηρείτε με τον πρόεδρο και ότι είναι κοντά σας, βλέποντάς τον πολλές φορές σαν φίλο και όχι ως το διοικητικό ηγέτη του Απόλλωνα;
«Νομίζω ότι είναι ένας εξηγημένος άνθρωπος, ο οποίος όσο καλός φίλος μπορεί να είναι, την ίδια ώρα μπορεί να γίνει και «κακός». Επειδή τον έζησα και στα καλά και στα κακά και αυτό νομίζω ότι τον βάζει πολύ... μέσα, γιατί δεν είναι μόνο στα καλά, είναι και στα κακά. Όπως θα έρθει να μας επιβραβεύσει μετά από μία νίκη, θα έρθει και όταν δεν πάμε καλά και θα μας κάνει να νιώσουμε άσχημα. Αυτό δείχνει ότι είναι ένας σωστός επαγγελματίας, γιατί δεν είναι μόνο στα καλά που πρέπει να έρχεται, αλλά είναι και στα κακά.
Ποιο ήταν το όνειρό σου όταν ήσουν μικρός και ποιο είναι τώρα;
«Όνειρό μου ήταν να πάω στην Εθνική, να καθιερωθώ σε κάποια ομάδα και να κάνω πρωταθλητισμό. Αυτό το κατάφερα. Τώρα είναι να κάνω ότι μπορώ κάποια στιγμή και στο εξωτερικό και να προωθήσω και τους Κύπριους ποδοσφαιριστές, αλλά και τον εαυτό μου».
Έκανες το βήμα για το εξωτερικό και μάλιστα έπαιξες και σε διάφορες θέσεις, Πώς θα χαρακτήριζες την παρουσία σου στην Εστορίλ και κατά πόσο θεωρείς ότι βγήκες κερδισμένος, έστω κι αν στο τέλος υποβιβάστηκε η ομάδα σου;
«Στην αρχή όταν πήγα, επειδή δεν έπαιζα... πίστευα ότι έχω κάνει το μεγαλύτερο λάθος. Μετά την αλλαγή του προπονητή, ξεκίνησα κι έπαιρνα κάποιο χρόνο συμμετοχής και είπα ότι θα παίξω ποδόσφαιρο στην Πορτογαλία. Το έβαλα ως στόχο και τα κατάφερα. Νομίζω ότι κάθε επιλογή που κάνει ένας άνθρωπος κερδίζει, ποτέ δεν χάνει».
Είναι λίγο περίεργο, όμως, ότι έπαιξες με το νέο προπονητή και όχι με τον Πέδρο Εμανουέλ, ο οποίος σε γνώριζε από την κοινή σας παρουσία στον Απόλλωνα και αυτός ήταν τεχνικός στην Εστορίλ όταν έγινε η μεταγραφή σου. Πολλοί θα περίμεναν ότι θα έπαιζες με αυτόν ως προπονητή και όχι με το διάδοχό του.
«Δεν μου αρέσει να συζητώ αυτό το πράγμα. Ο κάθε προπονητής ξέρει κάτι περισσότερο. Δεν ήθελε να μου δώσει χρόνο συμμετοχής και δεν ξέρω το γιατί... Εγώ τον εκτιμώ σαν προπονητή, σαν άνθρωπο, γιατί είναι πολύ καλός άνθρωπος και αν δεν ήταν αυτός δεν θα ήμουν στην Πορτογαλία».
Έχεις μάθει και πορτογαλικά;
«Πολύ λίγα (γέλια)».
Έχεις δοκιμάσει και μπακαλιάρο στο φούρνο που είναι και το αγαπημένο τους φαγητό;
«Ναι, δοκίμασα. Είναι ωραίο φαγητό».
Εξ όσων έχω προσέξει από διάφορες αναφορές σε ΜΜΕ της Πορτογαλίας, αγωνίστηκες και ως δεξί μπακ σε παιχνίδια της Εστορίλ και μάλιστα με επιτυχία. Είχες αγωνιστεί και παλαιότερα σε αυτή τη θέση;
«Είχα αγωνιστεί και μία φορά απέναντι στο ΑΠΟΕΛ το 2013».
Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις, αλλά η ικανότητά σου να αγωνίζεσαι σε πολλές θέσεις, αλλά και το ότι πιθανότατα κατάγεσαι από την Κύπρο, θύμισε στους Πορτογάλους ένα σπουδαίο ποδοσφαιριστή, τον Κώστα Κατσουράνη, με αποτέλεσμα σε κάποιες περιπτώσεις να σε... παρομοιάσουν μαζί του. Πόσο δύσκολο είναι για σένα ως ποδοσφαιριστή να αγωνίζεσαι τη μία ή ακόμα και σε συνεχόμενα παιχνίδια ως «κόφτης» και την άλλη σε κάποια διαφορετική θέση, κόντρα σε διαφορετικό αντίπαλο και σε παιχνίδια όπου απαιτούνται διαφορετικοί ρυθμοί;
«Σίγουρα, η κάθε θέση έχει την ιδιαιτερότητά της. Απλώς, εμένα αυτό που μ’ αρέσει είναι να είμαι στον αγωνιστικό χώρο και να παίζω. Ποτέ δεν είπα όχι σε κάποια θέση. Ακόμα και τερματοφύλακας θα μπορούσα να παίξω.
Πήγες στην Εστορίλ την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Το ενδιαφέρον, ωστόσο, υπήρχε από τα μέσα Ιουνίου -σύμφωνα και με μία γραπτή σου δήλωση- και αφού συζήτησες με τη διοίκηση αποφάσισες να παραμείνεις και να εκπληρώσεις πρώτα τους στόχους της ομάδας και μετά να γίνει η μεταγραφή. Άμα, όμως, αυτοί οι στόχοι δεν εκπληρωνόντουσαν και με τη δική σου συμβολή, ιδιαίτερα στην πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, θεωρείς ότι ίσως να «χαλούσε» τη μεταγραφή;
«Απλώς, όταν μίλησα και με τον πρόεδρο, είπαμε ότι θα παίξω στα ευρωπαϊκά παιχνίδια κι αν προκύψει κάποιο ενδιαφέρον από ξένη ομάδα θα το συζητήσουμε. Θυμάμαι, ότι βρισκόμουν με την Εθνική και ήρθε ο Πέτρος (Κονναφής) και μου είπε ότι έχουμε αυτή την επίσημη πρόταση. Τότε, πίστευα πως θα έπρεπε να το... δοκιμάσω αυτό, επειδή πάντα μου έλεγαν πως μπορώ να αγωνιστώ στο εξωτερικό, και γι’ αυτό πήγα. Καταφέραμε να βάλουμε την ομάδα στους ομίλους, εκπλήρωσα τον ένα στόχο που είχα και ήθελα να κάνω κι αυτό το βήμα».
Αν δεν έμπαινε ο Απόλλων στους ομίλους, πάλι θα γινόταν η μεταγραφή;
«Δεν το ξέρω αυτό. Ότι έγινε, έγινε, καλώς ή κακώς...»
Υπήρξε, όμως, και φέτος πρόταση από ομάδα του εξωτερικού για την απόκτησή σου, αλλά αυτή τη φορά η απάντηση ήταν αρνητική...
«Δεν είναι μυστικό. Η ομάδα ήταν η Όσιγιεκ από την Κροατία. Άνθρωποί της ήρθαν και με είδαν σχεδόν σε όλα τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Επειδή, όμως, δοκίμασα αυτό το πράγμα, να φύγω από τον Απόλλωνα την τελευταία ημέρα των μεταγραφών, είπα δεν θα το ξανακάνω. Είπα θα μείνω με την ομάδα, να παίξω τα παιχνίδια, να δουλέψω και αν κάποια ομάδα του εξωτερικού θέλει να με εντάξει στο ρόστερ της, πιστεύω ότι θα έρθει πιο νωρίς για να με αποκτήσει. Να είμαι μέλος της ομάδας από την προετοιμασία, να ξεκινήσω από το μηδέν στη νέα ομάδα. Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος που δεν πήγα».
Υπήρξαν κάποιες άλλες προτάσεις; Επίσημες δεν νομίζω να υπήρχαν, υπήρχε όμως ενδιαφέρον. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τελείωσαν όλα και είμαι εδώ, στον Απόλλωνα. Παλιά γράφτηκε το όνομά σου για ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό. Είχε προκύψει κάποιο ενδιαφέρον ή απλώς ήταν δημοσιεύματα και πληροφορίες του Τύπου στην Ελλάδα;
«Όπως σου είπα και πριν, ενδιαφέρον θα υπάρξει από πολλούς. Εγώ αυτό που κοιτάζω είναι οι επίσημες προτάσεις. Επίσημη πρόταση δεν ήρθε, έμεινε μόνο το ενδιαφέρον. Δεν υπήρξε πρόταση ούτε από την Πάρμα όταν βρισκόσουν σε πιο μικρή ηλικία; Όχι, είχα πρόταση από την Πάρμα. Συγκεκριμένα, μου είχαν πει να πάω να δοκιμαστώ σ’ ένα τουρνουά που θα γινόταν το Πάσχα του 2012, αν θυμάμαι καλά, όμως η μητέρα μου δεν ήθελε να πάω. Επειδή θα έφευγα από τον Ιανουάριο για να πάω, μου είχε πει «να τελειώσεις πρώτα το σχολείο και το καλοκαίρι κάνε ότι θες».
Δεν το μετανιώνεις, όμως;
«Τώρα πια, όχι».
Είσαι από τους ανθρώπους που λένε κάθε εμπόδιο για καλό;
«Στο Instagram ένα status που είχα βάλει... έγραφε ότι «Υγεία είχαν και στον Τιτανικό, λίγη τύχη δεν βλάπτει». Έτσι και για χιούμορ, μεταξύ άλλων».
Ασχολείσαι ενεργά με τα social media;
«Προσπαθώ να το αποφεύγω, αλλά επειδή βλέπουμε ότι στην καθημερινότητά σου δεν μπορείς να το αποφύγεις πλήρως, ενημερώνομαι για κάποια πράγματα για τα οποία θέλω να ενημερωθώ».
Διαβάζεις αθλητικές ειδήσεις στο διαδίκτυο;
«Προσπαθώ να το αποφεύγω».
Νωρίτερα αναφέρθηκες στις προτάσεις που δέχθηκες. Δεν πρέπει, όμως, να παραβλέπουμε ότι τα τελευταία δύο χρόνια κυρίως ακούγονται διάφορα γύρω από τ’ όνομά σου και τον ΑΠΟΕΛ, είτε υπό τη μορφή πληροφοριών είτε υπό τη μορφή φημών. Εσύ πώς το σχολιάζεις;
«Σίγουρα, επειδή βλέπουμε ότι πρωταγωνιστούν ο ΑΠΟΕΛ και ο Απόλλωνας «παίζει» τ’ όνομά μου. Το ίδιο θα συνέβαινε αν πρωταγωνιστούσαν η Ομόνοια και η ΑΕΚ και να «έπαιζε» τ’ όνομά μου για οποιαδήποτε άλλη κυπριακή ομάδα. Απλώς, επειδή βλέπουμε ότι ο Απόλλωνας είναι εκεί και διεκδικεί το πρωτάθλημα, νομίζω ότι σίγουρα θα ακουστεί το οποιοδήποτε όνομα ποδοσφαιριστή. Τώρα είμαι στον Απόλλωνα, έχω τριετές συμβόλαιο και οποιαδήποτε ομάδα θέλει να με αποκτήσει, μπορεί να έρθει να μιλήσει με τη διοίκηση και να πληρώσει ότι ζητήσει η ομάδα μου».
Υπάρχει κάποια ρήτρα στο νέο συμβόλαιο που υπέγραψες;
«Όχι».
Κάτι που δεν συνέβαινε, ωστόσο, και στην περίπτωση της Εστορίλ, η οποία μπορούσε να σε αποκτήσει έστω κι αν υποβιβάστηκε.
«Δεν στο κρύβω ότι περίμενα να κάνει τη χρήση της ρήτρας, να σε αποκτήσει και να σε παραχωρήσει σε κάποια άλλη ομάδα, μετά την πολύ καλή σεζόν που είχες κάνει... Αυτό θα ήταν πάρα πολύ καλό, γιατί δεν θα επέστρεφα στο κυπριακό πρωτάθλημα. Διευκρινίζω ότι εννοώ το πρωτάθλημα και όχι τον Απόλλωνα, γιατί οι «κυανόλευκοι» είναι πάρα πολύ επαγγελματική ομάδα. Απλώς εμείς οι Κύπριοι θέλουμε να φύγουμε την... ετικέτα του Κυπραίου από πάνω μας. Το να μένεις στο εξωτερικό, αποβάλλεις την κουλτούρα του Κυπραίου, δουλεύεις διαφορετικά και πιστεύω ότι θα ήταν το καλύτερο για εμένα.
Πόσο χρόνο σου πήρε για να ανανεώσεις το συμβόλαιό σου με τον Απόλλωνα;
«Τρεις-τέσσερις μήνες. Μιλήσαμε και βρήκαμε μια λύση».
Όπως είπες κι εσύ νωρίτερα, ο Απόλλωνας δουλεύει επαγγελματικά κι έχει φτάσει σ’ ένα άλλο επίπεδο. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που πιθανότατα σε ώθησαν στο να απαντήσεις θετικά στην πρόταση για ανανέωση της μεταξύ σας συνεργασίας, όπως επίσης ότι την περσινή περίοδο δεν σου... έκλεισαν την πόρτα στην πρόταση της Εστορίλ;
«Νομίζω πως ναι... Όταν μίλησα με τον πρόεδρο και το λέω δημόσια, του ζήτησα να βάλουμε ρήτρα στο νέο μας συμβόλαιο. Αυτός καλοπροαίρετα αρνήθηκε και μου είπε ότι «όταν πέρυσι ήρθε η πρόταση από την Εστορίλ, εγώ ο ίδιος σου είπα αν θες να πας ή όχι. Κι εσύ είπες ναι και σ’ άφησα να πας». Έτσι καταλήξαμε ότι δεν θα βάλουμε ρήτρα, γιατί εάν έρθει μία πρόταση που θα συμφέρει και την ομάδα κι εμένα θα κάνω το επόμενο βήμα».
Διαβάστε τη συνέχεια της συνέντεξης του Χάμπου Κυριάκου πατώντας στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://issuu.com/apollonlimassolfc/docs/apollon131
