Πάντα μετά την πρώτη ήττα, η συζήτηση που συνοδεύει μια ομάδα είναι κατά πόσο θα βγάλει αντίδραση και θα πιστοποιήσει πως ήταν απλά μια κακή παρένθεση το στραβό αποτέλεσμα. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την πρώτη ήττα φέτος στο πρωτάθλημα για τον Απόλλων μετά από 21 αγώνες.
Όμως έχουμε αντικειμενικούς λόγους να πιστεύουμε πως φέτος δεν είναι αυτό το σενάριο που έχει πιθανότητες να επιβεβαιωθεί, το να τους πάρει από κάτω, αλλά το άλλο που θέλει την ομάδα της Λεμεσού να βγάζει χαρακτήρα.
Οι αριθμοί αυτών των 22 αγωνιστικών αναδεικνύουν την ομάδα της Λεμεσού ως δεύτερη με ένα βαθμό διαφορά από την κορυφή και σε καλύτερη κατάσταση από αυτήν που ήταν πέρσι τέτοια εποχή.
Όχι από άποψη δικής του συγκομιδής, αφού είχε ακριβώς τους ίδιους πόντους (49) αλλά από άποψης διαφοράς από την κορυφή αφού πέρσι ήταν στο -4. Έχει σκοράρει περισσότερα γκολ (54-49), έχει δεχθεί λιγότερα (13-17) και δείχνει ευθέως ανταγωνιστικός απέναντι σε κάθε αντίπαλό του.
Μέχρι τώρα η μοναδική ομάδα που τον κράτησε στο μηδέν είναι η Νέα Σαλαμίνα στο «Αμμόχωστος» ενώ απέναντι σε όλους τους αντιπάλους που έπαιξε αν ισοβαθμούσε θα υπερτερούσε. Αλλά πέραν από τους αριθμούς, εντός αγωνιστικού χώρου έχουμε δει την ομάδα του Αυγουστή να μπορεί να επιβάλλεται στους αντιπάλους της αν όχι σε ολόκληρους αγώνες αλλά σε μεγάλα κομμάτια τους.
Αυτό που λείπει, είναι σε αρκετά παιχνίδια η αποτελεσματικότητα που θα δώσει ουσία στον τρόπο που επιβάλλεται σαν ομάδα. Αυτό που είδαμε στο ΓΣΠ, τρία στα τρία σε ένα τέταρτο, δεν είναι το σύνηθες της λεμεσιανής ομάδας. Αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα του 2018, όπου στους υπόλοιπους εφτά αγώνες σημειώθηκαν εφτά γκολ. Μέσος όρος ένα ανά παιχνίδι. Στατιστικά ομιλούντες, ο αριθμός ευκαιριών που φτιάχνει ο Απόλλων δεν έχει μειωθεί στα τελευταία παιχνίδια του. Αυτό που έπεσε είναι το ποσοστό αποτελεσματικότητας.
Τον Απόλλων τον συνόδευαν φέτος δυο ερωτηματικά έτσι όπως τον είδαμε. Ο αριθμός των ποιοτικών λύσεων μεσοαμυντικά, ελέω των προβλημάτων των Μπεντόγια και Αγγελή και τώρα τελευταία η αποτελεσματικότητα.
Για το πρώτο βγήκαν στην αγορά και έφεραν έναν παίκτη που παίζει παντού στα χαφ και τερματίζει τη συζήτηση για τα «αν» του Μπεντόγια. Η παρουσία του «ελευθερώνει» και τον Άλεφ να πάει στην άμυνα αν παραστεί ανάγκη με κάρτες/τραυματισμούς.
Το δεύτερο θα το λύσουν όσοι ήταν ήδη στο «Κολόσσι» αφού η ομάδα έμεινε ως είχε. Αν τα καταφέρουν, τότε δικαίως ο Απόλλων είναι φαβορί και βραδιές σαν αυτή στο ΓΣΠ θα υπάρξουν κι άλλες. Αν όχι, θα δυσκολεύουν τη ζωή τους κάθε φορά που στραβώνει κάτι.
Υ.Γ.: Για αρκετούς, μπαίνει και τρίτο πρόβλημα και αφορά στη θέση του τερματοφύλακα. Δεν κοιτάζω αλλού άμα κάνει ένα λάθος ο Βάλε, ειδικά αν είναι σαν αυτά με ΑΕΚ και ΑΠΟΕΛ που κόστισαν κρίσιμους βαθμούς. Αλλά εξακολουθώ να τον εμπιστεύομαι γιατί τον βλέπω έξι χρόνια πλέον και μετρώ καλές και κακές στιγμές. Η σούμα είναι υπέρ του.
