Εφραίμ Γεωργίου
Με την έλευση του Πάολο Τραμετσάνι το ΑΠΟΕΛ μπήκε σε μια νέα εποχή. Ο Ιταλός τεχνικός είχε πολλά θέματα να αντιμετωπίσει και έπρεπε άμεσα να παρουσιάσει στο γήπεδο αποτελέσματα. Θέματα που ακουμπούσαν τους πάντες και τα πάντα στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι. Απ’ την τραγική αμυντική λειτουργία της ομάδας, στην επιθετική εξάρτηση σε ένα ποδοσφαιριστή. Και αυτά σε συνδυασμό με ποδοσφαιριστές που δεν βρίσκονταν στην καλύτερη φυσική κατάσταση, των οποίων η ψυχολογία ήταν στο ναδίρ, και οι οποίοι παρά το γεγονός πως έχουν αποδείξει την αξία τους (αναφερόμαστε σε όσους αγωνίζονταν και προηγούμενες χρονιές στο ΑΠΟΕΛ) γνώριζαν τεράστια αμφισβήτηση. Ο Τραμετσάνι αφού είδε και εντόπισε τα προβλήματα έπρεπε να ξεκίνησε να δουλεύει στην επίλυση τους.
Η προτεραιότητα στην άμυνα
Το πιο προβληματικό στοιχείο από όλα ήταν ίσως η αμυντική λειτουργία της ομάδας. Στο πρωτάθλημα είχε δεχθεί εννέα τέρματα, έστω και αν είχε αγωνιστεί σε μόλις τέσσερις αγώνες. Στην Ευρώπη δε, δέχτηκε άλλα τόσα σε οχτώ αγώνες. Έτσι ήταν ξεκάθαρο για τον Ιταλό πως το πρώτο πράγμα που έπρεπε να ασχοληθεί ήταν η αμυντική λειτουργία της ομάδας. Και όταν αναφερόμαστε σε αυτή, δεν αναφερόμαστε στους τέσσερις αμυντικούς, αλλά στο σύνολο της ομάδας.
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: Η διαχείριση των παικτών στην διακοπή
Η αμυντική λειτουργία αφορά τον κάθε ποδοσφαιριστή. Όλοι μαζί ως σύνολο έχουν την ευθύνη για να προστατέψουν το τέρμα. Οι αλληλοκαλύψεις και η πίεση στον επιτιθέμενο είναι το κλειδί. Αν η κάθε κίνηση ποδοσφαιριστή της ομάδας που αμύνεται συνοδεύεται με μια σειρά από άλλες κινήσεις των συμπαικτών τότε ο αντίπαλος δεν θα μπορέσει να γίνει επικίνδυνος.
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: Βρίσκει την ταυτότητα του αλλά...
Ο Τραμετσάνι λοιπόν δούλεψε αρκετά στον τομέα αυτό και τα αποτελέσματα φαίνονται στο γήπεδο. Σε πέντε αγώνες με τον Ιταλό στον πάγκο, οι «Γαλαζοκίτρινοι» δέχθηκαν δυο τέρματα (στο παιχνίδι με την Αλκή), ενώ κράτησαν και τέσσερις φορές το μηδέν. Δεν λέμε πως το ΑΠΟΕΛ πλέον λειτουργεί άψογα αμυντικά, καθώς οι αντίπαλοι βρίσκουν ευκαιρίες, όμως η διαφορά είναι οφθαλμοφανής και αποτυπώνεται και με αριθμούς.
Ατομική απόδοση
Το δεύτερο κεφάλαιο στο οποίο επένδυσε αρκετό χρόνο ο Ιταλός και οι συνεργάτες του είναι η ατομική απόδοση του κάθε ποδοσφαιριστή. Πως ο Ζαχίντ ήταν σκιά του εαυτού του, γιατί ο Νατέλ δεν αξιοποιήθηκε ποτέ; Ο Τραμετσάνι αφιέρωσε χρόνο στον κάθε ποδοσφαιριστή. Με το δικό του τρόπο τους κέρδισε και παιχνίδι με το παιχνίδι, βλέπουμε ποδοσφαιριστές να εμφανίζουν σημάδια βελτίωσης. Και αν ο Νατέλ είναι το μεγαλύτερο παράδειγμα, και ο Ζαχίντ το δεύτερο, υπάρχουν και άλλοι, όπως ο Μοράις, ο Βούρος, ακόμη και ο Ρέζα που ανεβάζουν στροφές.
Επιθετική πολυφωνία
Η εξάρτηση του ΑΠΟΕΛ απ’ τον Μούσα Αλ Τάμαρι ήταν φανερή στα πρώτα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Ο νεαρός, ο οποίος είναι εξαιρετικός και δύσκολα θα παραμείνει αρκετά χρόνια στο πρωτάθλημα μας, κρατούσε την ομάδα απ’ το χέρι και την οδηγούσε. Τα κερδισμένα πέναλτι του, ή και τα τέρματα του ήταν αυτά που βοήθησαν το ΑΠΟΕΛ να μαζέψει βαθμούς.
Διαβάστε επίσης: ΑΠΟΕΛ: Ο Γκάγιας και ο καλός του εαυτός
Παίκτες σαν τον Τάμαρι δεν υπάρχουν πολλοί και σαφώς όταν ένας προπονητής τον έχει στην ομάδα του, δεν μπορεί να ευχαριστεί την τύχη του. Όμως ο Τραμετσάνι ήξερε πως δεν γίνεται η ομάδα να εξαρτάται από έναν ποδοσφαιριστή. Έτσι αφού βρήκε και άλλους πρωταγωνιστές, δούλεψε με την ομάδα του σκληρά ώστε η επιθετική λειτουργία να γίνει πιο ομαδική. Νατέλ και Ζαχίντ βοήθησαν αρκετά στο να ανέβει η ομάδα, ενώ όπως είδαμε και στο παιχνίδι με την ΕΝΠ, ο Εφραίμ μπορεί να προσφέρει πολλά. Σαφώς και εδώ υπάρχουν αδυναμίες. Δεν λύθηκαν τα πάντα. Εξάλλου οι «Γαλαζοκίτρινοι» έμειναν δυο φορές άσφαιροι στα πέντε παιχνίδια του Τραμετσάνι, όμως η βελτίωση είναι εκεί.
Εν κατακλείδι, η δουλειά του Ιταλού τεχνικού άρχισε να φαίνεται στο γήπεδο. Ο Τραμετσάνι προσπαθεί να περάσει το στίγμα του στην ομάδα και να της δώσει αγωνιστική ταυτότητα, κάτι που σαφώς και δεν είχε πιο πριν. Σαφώς και τα περιθώρια βελτίωσης είναι μεγάλα, όμως δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε και τα όσα θετικά εντοπίσαμε αλλά και το δύσκολο έργο που είχε να αντιμετωπίσει ο Πάολο Τραμετσάνι.
