Εφραίμ Γεωργίου
Η επόμενη μέρα στο ΑΠΟΕΛ, βρίσκει την ομάδα να μην έχει ευρωπαϊκές υποχρεώσεις και ο στόχος πλέον να είναι το πρωτάθλημα αλλά και το κύπελλο. Χωρίς το διπλό ταμπλό οι «Γαλαζοκίτρινοι» έχουν μια πολύ καλή ευκαιρία ώστε να δουλέψουν στις αγωνιστικές αδυναμίες τους και να φθάσουν στην κατάκτηση των τίτλων, κάτι που στην τελική είναι επιτακτική ανάγκη. Για να συμβεί αυτό παίκτες κλειδιά θα πρέπει να ανεβάσουν στροφές. Ένας εξ αυτών είναι και ο Γκάγιας Ζαχίντ.
Την περσινή σεζόν ο νεαρός Πακιστανός ήταν εκ των κορυφαίων της ομάδας και για πολλούς (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου) ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της ομάδας. Παίκτης που βλέπει γήπεδο, έχει την αίσθηση του χώρου, μπορεί να δώσει πάσες που άλλοι δεν μπορούν καν να τις δουν και έχει και το γκολ.
Μετά το Γενάρη όμως ο Ζαχίντ άρχισε να δυσκολεύεται. Δεν έκανε όλα όσα μπορούσε στο γήπεδο. Κύρια αιτία είναι το γεγονός πως απ’ τον Απρίλη του 2016 αγωνιζόταν σερί (πρώτα στην Νορβηγία και μετά στο ΑΠΟΕΛ) χωρίς διακοπή. Το καλοκαίρι μάλιστα είχε λίγο χρόνο ξεκούρασης και αυτό φάνηκε στις πρώτες αγωνιστικές.
Ο Γκάγιας είναι απ’ τους παίκτες της διαφοράς. Οι «Γαλαζοκίτρινοι» έχουν ανάγκη απ’ τον Πακιστανό να βρει τα πατήματα του. Είναι ποδοσφαιριστής που κρίνει πολλά και είναι στο χέρι της διοίκησης αλλά και του προπονητή να πράξουν όλα όσα χρειάζονται ώστε ο νεαρός να βρει και πάλι τον εαυτό του. Αν αυτό συμβεί τότε σίγουρα το ΑΠΟΕΛ θα βγει κερδισμένο και θα έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα και πάλι. Ο Μπαλταζάρ θα αποκτήσει και πάλι ένα πολύ δυνατό όπλο στην φαρέτρα του και η ομάδα θα ανεβάσει στροφές γενικότερα. Χρειάζεται όμως υπομονή και σωστούς χειρισμούς.
