Εφραίμ Γεωργίου
Από την περασμένη χρονιά (ίσως και πιο πριν) μια από τις πιο κτυπητές αδυναμίες του ΑΠΟΕΛ ήταν πως υπήρχε μόνο μια αξιόπιστη λύση στο δεξί άκρο της άμυνας. Αυτός ήταν ο Μιλάνοφ και μάλιστα υπήρξε μια περίοδος που ο τραυματισμός του είχε άμεσο αντίκτυπο στην εικόνα του ΑΠΟΕΛ. Έτσι το καλοκαίρι ένας από τους βασικούς στόχους ήταν να κλείσει αυτή η πληγή.
Επί Μπέιν η μεταγραφή που έπρεπε να γίνει δεν έγινε ποτέ και το κενό ήταν κάτι περισσότερο από φανερό. Μάλιστα ο Μιλάνοφ στην πορεία απέκτησε ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα. Έτσι ο Γιώργος Δώνης με την έλευση του έπρεπε να βρει τη λύση. Μέσα σε λίγες μέρες ο Γιώργος Δώνης πρόκρινε την λύση του Πραξιτέλη Βούρου. Ο νεαρός ήρθε σαν παίκτης που μπορεί να δώσει λύσεις στη συγκεκριμένη θέση αν και δεν ήταν καθαρόαιμος δεξιός οπισθοφύλακας ποτέ. Και έτσι επειδή η τύχη γύρισε την πλάτη στον Δώνη (όχι μόνο η τύχη, έγιναν και πολλά λάθη στην περίπτωση του Μιλάνοφ, τόσο από τον Δώνη και το επιτελείο του αλλά και από τους πιο παλιούς προπονητές του ΑΠΟΕΛ), ο Μιλάνοφ τραυματίστηκε σοβαρά σε σημείο που κανείς δεν ξέρει πότε θα επανέλθει.
Ωραίος και φιλότιμος ο Βούρος, όμως δεν μπορεί να γίνει Μιλάνοφ. Αμυντικά είναι πολύ θετικός ξέρει να μαρκάρει και να κλείνει τους χώρους σωστά (αν και κάποτε φαίνεται η απειρία του), όμως επιθετικά σίγουρα δεν μπορεί να προσφέρει όσα ο Μιλάνοφ. Ο Πραξιτέλης Βούρος δεν έχει τις επελάσεις του Μιλάνοφ και δεν φαίνεται πως μπορεί να τις αποκτήσει. Είναι και ένας από τους λόγους που ο νεαρός αγωνίζεται πολύ καλύτερα ως κεντρικός αμυντικός.
Έτσι θέλοντας και μη ο ΑΠΟΕΛ χρειάζεται ένα δεξί μπακ. Ένα παίκτη που να μπορεί να προσφέρει όσα και ο Μιλάνοφ. Δεν είναι δεδομένο πως ο Μιλάνοφ θα αποχωρήσει, τουλάχιστον αυτό βγαίνει από τον επίσημο ΑΠΟΕΛ, όμως δεξί μπακ που να μπορεί να προσφέρει όσα και ο Μιλάνοφ χρειάζεται.
