Σάββας Λαζανιάς
Στη σκιά του καλού του εαυτού βρίσκεται μέχρι τώρα ο Γκάγιας Ζαχίντ. Ο ποδοσφαιριστής που βλέπουμε φέτος δεν έχει καμία σχέση με το παίκτη που βλέπαμε την περσινή περίοδο σε Κύπρο και Ευρώπη. Δεν έχει καμία σχέση με τον ποδοσφαιριστή που μοίρασε πέρσι τις περισσότερες ασίστ και είχε πετύχει 10 (!) γκολ στο πρωτάθλημα.
Ο 24χρονος μεσοεπιθετικός, ο οποίος μετρά φέτος 11 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, δεν έχει βοηθήσει σχεδόν καθόλου τον ΑΠΟΕΛ μέχρι τώρα, κάτι που έχει ως επακόλουθο την διόγκωση του προβλήματος στη μεσοεπιθετική γραμμή των «γαλαζοκιτρίνων».
Ο Ζαχίντ κατέγραψε συνολικά 80 λεπτά στους δυο αγώνες του ΑΠΟΕΛ (με ΑΕΛ και Αλκή) με τον Πάολο Τραμετσάνι στον πάγκο, χωρίς να καταφέρει ωστόσο να κάνει αισθητή την παρουσία του. Να σημειώσουμε όμως ότι ο Ιταλός τεχνικός τον χρησιμοποίησε και στα δυο παιχνίδια στο αριστερό άκρο της επίθεσης, σε μια θέση άγνωστη για τον Πακιστανό.
Όσες φορές είχε παίξει στο παρελθόν στα φτερά, έπαιρνε θέση στο δεξί φτερό και όχι στο αριστερό. Σίγουρα, η φυσική του Ζαχίντ δεν είναι στα φτερά αλλά μπροστά από τα αμυντικά χαφ. Ωστόσο, η χρησιμοποίηση του στα άκρα από τον Τραμεζάνι δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τις μέτριες παρουσίες που πραγματοποιεί, αφού έβγαζε την ίδια μέτρια εικόνα στο γήπεδο και πριν από την έλευση του Ιταλού.
Η αύξηση της παραγωγικότητας στην επίθεση του ΑΠΟΕΛ θα έρθει μέσα από το ανέβασμα του Πακιστάνου, ο οποίος μπορεί να αποτελέσει παίκτη-βαρόμετρο για την ομάδα της Λευκωσίας, φτάνει βέβαια να βρει τον καλό παλιό του εαυτό. Το παιχνίδι της ερχόμενης Τετάρτης με την Ομόνοια είναι μια καλή ευκαιρία για την «αγωνιστική ανάταση» του Ζαχίντ και του ΑΠΟΕΛ.
