Παρόλο που τα άκρα της επίθεσης των κυανολεύκων της Αμμοχώστου είναι στελεχωμένα ποσοτικά και ποιοτικά, η παραγωγικότητα της ομάδας του Ρόνι Λέβι μέχρι στιγμής δεν έχει ανέλθει σε υψηλά επίπεδα. Η Ανόρθωση συνήθως ένα γκολ ανά αγώνα με μοναδική εξαίρεση την εντός έδρας αναμέτρηση με τη Δόξα, στον οποίον βρήκε το δρόμο προς τα αντίπαλα δίκτυα, δις.
Από την εξαίρεση δεν ξέφυγαν και τα τρία φετινά ντέρμπι απέναντι σε ΑΠΟΕΛ, ΑΕΚ και Απόλλων με τα δύο πρώτα να διεξάγονται μακριά από το «Αντώνης Παπαδόπουλος». Σαφέστατα ο Ρόνι Λέβι δεν έχει στο ρόστερ επιλογές όπως αυτές της διετίας 2012-2013 όπως οι Ρέζεκ, Ινζχάγκι , Κάλβο και Λαβόρδε, γι' αυτό έχει επιλέξει μια διαφορετική προσέγγιση και μια διαφορετική τακτικής.
Εκμεταλλεύομενος τα ψηλά κορμία κυρίως στην άμυνα, τα οποία προωθούνται στις στημένες φάσεις, έχει καταφέρει να αυξήσει κατακόρυφα την αποτελεσματικότητα της Ανόρθωσης στον τομέα αυτό. Και στα τρία παιχνίδια υψηλής δυσκολίας με την τριάδα ομάδων που κάνει πρωταθλητισμό, η ομάδα της Αμμοχώστου βρήκε το ζητούμενο με το... κεφάλι.
Ο Ζοάο Βίκτορ σκόραρε στον αγώνα με τον ΑΠΟΕΛ μετά από εκτέλεση κόρνερ του Ράγιος, ο Καμαρά ισοφάρισε τον αγώνα με την ΑΕΚ μετά από μπαλιά του Ματθαίου και το προηγούμενο Σάββατο ο Σίλντεφελντ εκμεταλλεύτηκε και αυτός στημένο. Το στοιχείο αυτό είναι πολύ σημαντικό και στα δύο άκρα του γηπέδου μιας και η Ανόρθωση έχοντας κυρίως ως όπλο το δίδυμο που έχει σχηματιστεί στο κέντρο της άμυνας, φαντάζει ανίκητη στο ψηλό παιχνίδι.
