Ο Μάιος του 2018 δεν συνοδεύτηκε από την επιστροφή της «Μεγάλης Κυρίας» στους τίτλους ωστόσο η επιστροφή στα κύπελλα Ευρώπης μετά από μια ολόκληρη πενταετία, χαρακτηρίστηκε ως επιτυχία. Δυστυχώς, τα φαντάσματα του παρελθόντος και οι ταπεινωτικοί αποκλεισμοί στοίχειωσαν άλλο ένα καλοκαίρι των φίλων της Ανόρθωσης καθώς η αλβανική Λάτσι, προστέθηκε στις ομάδες εκείνες οι οποίες δεν επέτρεψαν στην ομάδα της Αμμοχώστου να προοδεύσει στο θεσμό.
Το κλίμα τον βασανιστικό εκείνο μήνα ο οποίος μεσολάβησε του αποκλεισμού και της έναρξης των εγχώριων υποχρεώσεων, ήταν δύσκολο με λιγοστά φιλικά παιχνίδια να πραγματοποιούνται και γενικότερα η λειτουργία της ομάδας να μην μοιάζει ούτε ομαλή, ούτε επαγγελματική. Η πρώτη νίκη επί της Δόξας Κατωκοπιάς χρύσωσε το χάπι ωστόσο ο αγωνιστικός κατήφορος ο οποίος ακολούθησε, ανάγκασε τον Ανδρέα Παντελη να απομακρύνει τον Ρόνι Λέβι, λίγες μόλις εβδομάδες μετά την υπογραφή νέου διετούς συμβολαίου.
Διαβάστε επίσης: Η μέθοδος του ταρακουνήματος
Η έλευση του Γιούργκεν Στρέπελ σε συνδυασμό με το ανέβασμα συγκεκριμένων μονάδων οι οποίες χαρακτηρίζονται ως προσωπικότητες, βοήθησε στο να ορθοποδήσει η ομάδα της Αμμοχώστου και εν τέλει να τερματίσει το 2018 στην τέταρτη θέση έστω και με ισοβαθμία με τη συμπολίτισσα Νέα Σαλαμίνα. Τα δύο διπλά στη Λεμεσό απέναντι σε Απόλλωνα και ΑΕΛ όπως επίσης και το αήττητο το οποίο κρατά από τις αρχές Νοεμβρίου, επανέφεραν τα χαμόγελα και την ηρεμία στο κυανόλευκο στρατόπεδο, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι όλα πάνε δεξιά.
Κομμάτι του χαμένου εδάφους καλύφθηκε ωστόσο σε καμίαν περίπτωση δεν μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει εγγύηση για συνέχιση της θετικής πορείας, αλλά και για ανάκαμψη μονάδων όπως ο Ρικάρντο Λαβόρδε, οι οποίες πληρώνονται αδρά, αλλά συνεισφέρουν μηδαμινά. Αν και στην αρχή της σεζόν υπήρχαν εξαγγελίες για πρωταθλητισμό, πλέον ρεαλιστικός στόχος είναι η έξοδος στην Ευρώπη για δεύτερη σερί χρονιά και η διεκδικήση του κυπέλλου.
