Δεν την λες και εμφάνιση που «έβγαζε μάτια», όμως για την Ανόρθωση η χθεσινή κόντρα στην Νέα Σαλαμίνα ήταν η καλύτερη φετινή της και η δικαίωση ήρθε στο τέλος.
Και διάθεση για ορθόδοξο ποδόσφαιρο είδαμε και πίεση ψηλά υπήρχε και αναδείχθηκαν καινούργιοι πρωταγωνιστές σε μια μέρα που η αλλαγή στο αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας της Αμμοχώστου ήταν εμφανέστατη.
Ο Στρέπελ μας παρουσίασε μια ομάδα με συντριπτική κατοχή της μπάλας και πιο δουλεμένη συγκριτικά με προηγούμενα παιχνίδια. Οι αλλαγές του κατά την διάρκεια του αγώνα αποσυντόνισαν κάπως την όλη λειτουργία, όμως ο Ολλανδός πέτυχε κάτι που δεν πέτυχε ο Ρόνι Λέβι φέτος. Μια δεύτερη συνεχόμενη νίκη. Δικαίως παίρνει τα εύσημα.
Εμπιστεύτηκε τον Παναγιώτη Αρτυματά κόντρα στον πιο φορμαρισμένο επιθετικό του πρωταθλήματος και ο νεαρός αρίστευσε στα καθήκοντα του. Ο Δημητρίου ήταν εκεί όποτε χρειάστηκε, ενώ ο Βίκτορ ήταν στο σωστό σημείο. Όπως και πέρσι με τον ίδιο αντίπαλο στο ίδιο λεπτό…
Ασφαλώς και η Ανόρθωση δεν πέτυχε κάτι ακόμα με την χθεσινή νίκη, καθώς είναι πολύ μακριά από τις πρώτες θέσεις για την ώρα. Οι νίκες και οι βαθμοί είναι καλοδεχούμενοι για πολλούς λόγους, όμως η διάρκεια και η συνεχής βελτίωση είναι αυτά που απαιτούνται.
Κοινώς, για να γυρίσει ο ήλιος, θέλουμε δουλειά πολλή. Που λέει και ο Ελύτης...
