Αν και ο φετινός μεταγραφικός σχεδιασμός της Ανόρθωσης περνά από χίλια μύρια κύματα, η περίπτωση του Μιγκέλ Παλάνκα φαίνεται ότι τουλάχιστον με τα τωρινά δεδομένα, είναι πολύ κοντά. Ο Ισπανός ακραίος επιθετικός κουβαλά μαζί του παραστάσεις από επίπεδο Πριμέρα Ντιβιζιόν ενώ έχει βιώσει και την εμπειρία του να αγωνίζεται μακριά από την πατρίδα του, όντας πέρσι στην Πολωνική Κορόνα Κιέλτσε. Το όνομά του βγήκε στη δημοσιότητα λίγο μετά τα... τερτίπια του Ιμπραχίμ Σισοκό, ωστόσο εκ του αποτελέσματος φαίνεται ξεκάθρα η πρόθεση των ιθυνόντων της «Μεγάλης Κυρίας» να προχωρήσουν και με τις δύο περιπτώσεις.
Αν στα (διαφαινόμενα) δύο νέα μεταγραφικά αποκτήματα προστεθεί ο Καλό, αλλά και οι νεαροί Ματθαίου και Κυριάκου, τότε εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς την ποσοτικά και ποιοτική ενίσχυση σε σχέση με την περσινή πολύπαθη χρονιά. Μια χρονιά κατά τη διάρκεια της οποίας ο Κολούνγκα δεν κατάφερε να σταθεροποιήσει ποτέ την απόδοσή του, ο Καλό είχε αρκετούς τραυματισμούς, ο Ολιβέιρα ήρθε για ένα εξάμηνο και αποχώρησε, ενώ κάτι αντίστοιχο παρατηρήθηκε και με τον Ρέινα.
Μη έχοντας αρκετές επιλογές, ο Ρόνι Λέβι επιστράτευσε αρκετές φορές στα άκρα της γραμμής κρούσης τον Ρούμπεν Ράγιος, με το φαινόμενο αυτό να γίνεται αντικείμενο αρνητικής συζήτησης. Από τη μια είναι ξεκάθαρο ότι ο Ισπανός είναι ποδοσφαιριστής που μπορεί να προσφέρει περισσότερο στο άξονα, ωστόσο από την άλλη όταν τα χέρια ενός προπονητή είναι δεμένα, δεν υπάρχει χώρος για μανούβρες και ευελιξία.
Πλέον η ενίσχυση της νευραλγικής γραμμής ολοκληρώνεται εάν και εφόσον ο Παλάνκα φορέσει τη φανέλα με το φοίνικα στο στήθος, αφού πλην των άκρων της επίθεσης, πλήρης θεωρείται και η θέση του φορ περιοχής με τους Άλβες και Καμαρά.
