Από τις βραδιές που μπορείς να πεις και να γράψεις πολλά. Ό,τι κι αν πεις βασικά είσαι μέσα. Ντροπιαστικός αποκλεισμός, μαύρη σελίδα, πέταξε στα σκουπίδια έναν θεσμό, όλα αυτά δεν μπορεί κανείς να τα πει υπερβολικά. Από την Αγία Νάπα, που δεν επέλεξε καν βασικούς, αποκλείστηκε η ΑΕΛ και σαφώς για το μέγεθός της είναι ανεπίτρεπτο.
Ούτε στο χαμένο πέναλτι έχει νόημα να σταθεί κάποιος, ούτε στις ευκαιρίες, ούτε σε κάτι άλλο. Η ΑΕΛ αποκλείστηκε από ομάδα κατώτερης κατηγορίας και αυτό καταγράφηκε στην ιστορία της.
Αυτό που κάνει την κατάσταση ακόμα πιο άσχημη, είναι το γεγονός πως ο αποκλεισμός αυτός δεν ήταν κάτι που μπορούσε κανείς να περιμένει ή να προβλέψει. Αντίθετα η ΑΕΛ ήταν στο πιο καλό φεγγάρι της στο πρωτάθλημα με ικανοποιητικές εμφανίσεις και καθαρές νίκες στα περισσότερα παιχνίδια της.
Ακόμα, ακόμα ήταν σε μια στιγμή που άρχιζε να ξαναβρίσκει τη σχέση εμπιστοσύνης και πίστης με το κοινό της. Στοιχείο ίσως και πιο σημαντικό από τις νίκες. Σχέση που εδώ και μήνες είναι εύθραυστη για διάφορους λόγους και το τελευταίο που ήθελε τώρα ήταν να επιστρέψει η μουρμούρα για τα πάντα.
Ο Μπαλταζάρ κάλεσε τους πάντες να μη διαγράψουν όλα όσα έγιναν από μια κακή βραδιά, όμως ξέρει κι ο ίδιος πως το 50% των στόχων της ΑΕΛ χάθηκε από το πουθενά και χωρίς κανένα λόγο. Θα μπορούσα να του έκανα κριτική για τις πολλές αλλαγές που έκανε στο αρχικό σχήμα και την όλη αντιμετώπιση της αναμέτρησης, αλλά από την άλλη το πιο σοβαρό λάθος το έκανε ο βασικός και αναντικατάστατος Βοζίνια άρα τι να συζητήσουμε;
Ακόμα και μέσα στη μαυρίλα του αποκλεισμού όμως, η χρονιά δεν έχει τελειώσει. Ούτε στα μισά δεν είμαστε ακόμα στο πρωτάθλημα και η ΑΕΛ διεκδικεί πράγματα. Όσο και αν πληγώθηκε το γόητρο και το κύρος του συλλόγου, το να τα διπλώσει δεν είναι και δεν πρόκειται να είναι ποτέ η λύση.
Αλλά να είμαστε σαφείς: όλοι όσοι αποτελούν την ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΛ οφείλουν να αντιληφθούν πως τέτοια αποτελέσματα δεν επιτρέπεται να επαναληφθούν. Όχι στο άμεσο μέλλον μόνο, αλλά γενικά.
