Την περσινή σεζόν η ΑΕΛ πέρασε μια πολύ μεγάλη κρίση. Μια κρίση που και σε διάρκεια αλλά και σε ένταση ήταν τεράστια με τη διοίκηση να προσπαθεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Τελικά στην ΑΕΛ κατέληξαν στον Μπρούνο Μπαλταζάρ. Ένα προπονητή χωρίς κάτι το ιδιαίτερο στην καριέρα του αλλά με όρεξη για μπόλικη και σκληρή δουλειά.
Το στοίχημα μάλιστα ήταν να κτιστεί μια ομάδα με χαμηλό προϋπολογισμό η οποία όμως θα μπορούσε να βρεθεί στην Ευρώπη. Για να αντιληφθεί κανείς όμως τι εννοούμε χαμηλό προϋπολογισμό, φτάνει να πούμε πως η Πάφος έχει στα ίδια επίπεδα αν όχι πιο ψηλό προϋπολογισμό.
Έτσι ο Μπαλταζάρ έπρεπε να επενδύσει σε νεαρούς ποδοσφαιριστές, ενώ πολλές φορές ήταν σημαντικό να παρακάμψει τους μάνατζερ. Αυτό βέβαια σημαίνει περισσότερη δουλειά καθώς δεν είχε μπροστά του κανένα υποψήφιο στόχο και ίδιος θα έπρεπε να βρει τους παίκτες που θα ενισχύσουν την ΑΕΛ.
Ο προγραμματισμός κύλησε σε πολύ καλά επίπεδα και η ομάδα ομολογουμένως έχει ταλέντο, χωρίς να σημαίνει πως διαγράφουμε τις αδυναμίες της. Η ουσία όμως είναι πως ο Μπαλταζάρ κατάφερε να φέρει στην ομάδα νεαρούς με χαμηλό κασέ και να τους εξελίξει. Η φετινή ΑΕΛ έχει όλα τα φόντα να διεκδικήσει τον στόχο της Ευρώπης και φυσικά να παλέψει για το κύπελλο. Για να γραφτούν φυσικά όλα αυτά ο Μπαλταζάρ έδωσε τις αφορμές, και έτσι όλοι στην ΑΕΛ νιώθουν 100% δικαιωμένοι για την τότε δύσκολη απόφαση.
