Δεν τα κατάφερε η ΑΕΛ στο χθεσινό παιχνίδι και έχασε απ’ την Ανόρθωση. Έχασε μάλιστα με σκορ το οποίο δεν την τιμά καθόλου. Όμως και τέτοιες ήττες είναι στο παιχνίδι. Συμβαίνουν στην κάθε ομάδα. Αν δει κανείς τις βαριές ήττες των μεγάλων ομάδων τα τελευταία χρόνια, τότε αναμφίβολα θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως αυτό είναι κάτι που συμβαίνει. Το θέμα όμως η συνέχεια. Πως αντιδράς μετά από τέτοια ήττα.
Υπάρχουν δυο δρόμοι. Απ’ τη μια είναι ο μηδενισμός. Αν ξαφνικά μετά από μια τέτοια ήττα το κλίμα γίνει βαρύ, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αν τα «μαύρα σύννεφα» είναι τόσα πολλά, και συνεχώς «πέφτουν πέτρες» στο οικοδόμημα της ΑΕΛ τότε ότι έχει χτιστεί μέχρι σήμερα, θα διαλυθεί.
Απ’ την άλλη υπάρχει και η ρήση «μαθαίνω απ’ τα λάθη μου». Εκεί κάνεις ένα μικρό βήμα προς τα πίσω, βλέπεις αυτό που πήγε λάθος, τα αξιολογείς, το διορθώνεις και συνεχίζεις μπροστά. Με αυτό το τρόπο μπορείς να βγεις πιο δυνατός από μια φουρτούνα.
Είναι ξεκάθαρο πως το δεύτερο είναι αυτό που πρέπει να κάνουν οι πάντες στην ΑΕΛ. Δεν το λες εύκολο και απλό, όμως ο μηδενισμός δεν πρέπει να υπερισχύσει. Οι «Λόεντες» είναι εκεί. Ψηλά στα στρώματα της βαθμολογίας και εντός στόχων. Στην αρχή του χρόνου κανείς δεν πίστευε πως η ΑΕΛ μπορεί. Κι όμως μπορεί. Το ζητούμενο είναι να συνεχίσει στην ορθή πορεία. Να αντιδράσει σωστά και να προχωρήσει μπροστά.
