Χρήστος Ζαβός
Ότι και να είπαμε, είπαμε. Ο καθένας από το δικό του βήμα, ξεθύμανε, υπέπεσε σε υπερβολές, κάποιοι άλλοι προσέγγισαν το όλο θέμα με περισσότερη σοβαρότητα, κάποιοι συζητούν δεδομένα που φαίνονται στο γήπεδο με ψυχραιμία… και πάει λέγοντας. Στην Κύπρο είμαστε ο καθένας λέει ότι θέλει, πόσο μάλλον δε για το ποδόσφαιρο και την ομάδα που αγαπά.
Από χθες μπήκε στο ρεπορτάζ μας, η ίδια διοίκηση το έθεσε δια του Θεόδωρου και το μεταγραφικό κομμάτι. Και σ’ αυτό το θέμα μπορεί ν’ ακουστούν του κόσμου τα πράγματα. Ο ένας δεν θέλει τον ένα, ο άλλος δεν θέλει τον άλλο, να φύγει ο Χ, να έρθει ο Ψ και ότι βρέξει και ότι κατεβάσει.
Και τα δύο θέματα είναι σοβαρά. Το ένα αφορά την αγωνιστική παρουσία της ομάδας σ’ ένα ντέρμπι, το άλλο έχει να κάνει με την μετέπειτα παρουσία της αφού ενδεχόμενη ενίσχυση θα τις δώσει μια άλλη δυναμική. Πόσο μάλλον ότι πετύχεις τον στόχο σου, τόσο στο πλάνο όσο και την αγωνιστική αξία του παίκτη που θα έρθει.
Να μιλήσουμε λίγο ακόμη γι’ αυτό και αργότερα ας μιλήσουμε για το πιο σοβαρό θέμα της ατζέντας. Η μεταγραφή που θα γίνει, αν θα γίνει, θα πρέπει να είναι επιθετικού. Το πρόβλημα στην ΑΕΛ δεν είναι απόλυτα επιθετικό, είναι κυρίως οργανωτικό. Πιο συγκεκριμένα… άμα πάει καλά ο Μπουένο, η ομάδα βγάζει μια ορθολογική ανάπτυξη. Άμα όχι, τότε κυνηγάς το γκολ κυρίως από τα στημένα ή την όποια άλλη δυναμική έχεις ως ομάδα.
Πάνω σ’ αυτό το θέμα όλοι πιστεύουμε ότι ο Πίτι μπορεί να κάνει τη διαφορά. Να είναι δηλαδή ο άνθρωπος που θα βρίσκεται μπροστά στο καλύτερο κατ’ εμέ δίδυμο χαφ που υπάρχει στο πρωτάθλημα. Άμα δηλαδή ο Ισπανός σταρ, έχει ένα ελεύθερο ρόλο πιο επιθετικό τότε αλλάζει ολόκληρο το σύνολο από τη μέση και μπροστά.
Επειδή ακριβώς ήρθε ο Πίτι, πρέπει να κοιτάξεις τη δεύτερη αδυναμία σου, που δεν είναι άλλη από το τελείωμα των φάσεων. Κανένας εκ των δύο φορ δεν απέδειξε πως έχει στο αίμα του το γκολ. Αύριο κιόλας θα μιλήσουμε ακόμη περισσότερο για την ανάγκη να πάρεις επιθετικό. Στο κάτω, κάτω δεν το λέω εγώ, το λέει πια ο ίδιος ο Πάμπος.
Τώρα για να γίνει η μεταγραφή πρέπει να φύγει κάποιος. Σ’ αυτό το θέμα δεν θα αναφέρουμε τίποτα απολύτως. Γιατί ακριβώς προκύπτει το σημερινό ματς. Σημαντικό απ’ όλες τις απόψεις. Κερδίζεις σήμερα, φτιάχνεις ψυχολογία και παίρνεις αβαντάζ για το κύπελλο. Το γαμημένο που χρόνια τώρα το ψάχνεις, το αγγίζεις, το γλύφεις και κάτι μαλακισμένο θα σου το στερήσει.
Σήμερα θέλει σοβαρότητα. Αφήνεις πίσω τον Απόλλωνα και κοιτάς μονάχα τον Άρη. Μια ομάδα που συχνά πυκνά σου κάνει ζημιές, μικρές ή μεγάλες. Δεν θυμάμαι πια χρονιά, πρόσφατα κιόλας που σε απέκλεισε.
Τη φετινή χρονιά ούτε και το διανοείται κανείς ότι μπορούν οι συμπολίτες να επαναλάβουν κάτι τέτοιο. Σεμνά και ταπεινά και κυρίως με καθαρό μυαλό να πάρεις το ματς και να δεις την Ανόρθωση με μια πιο καθαρή ματιά. Αν όλα αυτά συμβούν, τότε τον Απόλλωνα τον ξεχνάς. Αν όχι… θα έχουμε να λέμε γιατί έφυγε ο Τσοντοφάλσκι και αν όντως έκανε θαλάσσιο σκι ή όχι…
