Ισοπαλία από ισοπαλία διαφέρει και αυτό ταιριάζει γάντι στην περίπτωση της ΑΕΚ, η οποία βρέθηκε πίσω στο σκορ απέναντι στον Απόλλων αλλά κατάφερε στο φινάλε και να ισοφαρίσει αλλά και να ψάξει μετά μανίας την ανατροπή. Η ισοπαλία με σκορ 1-1 παρατηρήθηκε για τρίτη φορά φέτος με τους Λαρνακείς να αποσπούν το αποτέλεσμα αυτό στη Λευκορωσία με αντίπαλο τη Διναμό Μινσκ, αλλά και στο εντός έδρας ντέρμπι με την Ανόρθωση όπου η συνθηκολόγηση ήρθε στις καθυστερήσεις.
Το αποτέλεσμα αυτό που αποτέλεσε τον κανόνα στις αρχές του ημερολογιακού έτους για τους Λαρνακείς με τέσσερις σερί ισοπαλίες απέναντι σε Άρη, ΑΕΖ, ΑΠΟΕΛ και ΑΕΛ, οι οποίες μείωσαν τις πιθανότητες για κατάκτηση της πρωτιάς. Το διάστημα από την 21η Ιανουαρίου μέχρι την 12η Φεβρουαρίου συνοδεύτηκε από πενιχρή βαθμολογική συγκομιδή για την ομάδα της Λάρνακας, δημιουργώντας αμφισβήτηση αλλά και πτώση από το ρετιρέ της βαθμολογίας.
Ενδεχομένως η σειρά εκείνη των αγώνων να αποτελεί ένα πάθημα το οποίο οφείλει να γίνει μάθημα ως προς τη διαχείριση αγώνων αλλά και προσέγγιση ασθενέστερων αντίπαλων όπως ήταν για παράδειγμα η ΑΕΖ η οποία φέτος δεν βρίσκεται καν στην πρώτη κατηγορία. Ήταν επίσης μια περίοδος κατά την οποίαν οι κιτρινοπράσινοι έδειξαν έλλειψη φρεσκάδας και βάθους, κάτι που αποκαταστάθηκε κατά την καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο, κυρίως με την προσθήκη ποδοσφαιριστών καταλόγου βήτα.
Οι πλείστοι εξ αυτών ωστόσο παραμένουν στο περιθώριο και αν το ροτέισον δεν διευρυνθεί, τότε η ΑΕΚ κινδυνεύει να βιώσεις περσινές εμπειρίες με παίκτες-κλειδιά να είναι καταπονημένοι και παίκτες-ρεζέρβες να μην μπορούν να τους αντικαταστήσουν.
