Μέσα στα χρόνια που κάνουμε αυτή τη δουλειά μας έχουν τύχει αρκετά «κουφά». Από την μανία που έχω να παίρνω γεύση από καθετί που καλούμαι να γράψω για αυτό, ένα από τα «κουφά» ήταν αυτό με τον Ιμανόλ Ιδιάκεθ.
Όταν τον έκλεισε το Καλοκαίρι του 2016 η ΑΕΚ προπονούσε την Καταλανική Γέιδα, ομάδα της Σεγούντα Μπε (τρίτης κατηγορίας) στην Ισπανία. Το παράδοξο μαζί του ήταν πως όταν μας ανακοίνωσε η ΑΕΚ την πρόσληψή του, έπαιζε με την ομάδα αυτή μπαράζ ανόδου. Επειδή για να έρθει να προπονήσει στη Λάρνακα έπρεπε η ομάδα του να αποκλειστεί, κάθισα και έπαιρνα γεύση από εκείνα τα μπαράζ. Ρε εδώ θα αποκλειστεί, ρε εκεί, ο τύπος το πήγε μέχρι τον τελικό και την προετοιμασία την έκανε ο βοηθός του.
Με βοήθησε όμως να δω τι παίζει στην Καστίγια της Ρεάλ, αφού ήταν μέσα στις ομάδες που απέκλεισε. Θέλετε να σας πω ονόματα που έπαιζαν τότε στην Καστίγια; Μπόρχα Μαγιοράλ, Μαριάνο Ντίαθ (έπαιξε απέναντι στον Απόλλωνα με τη Λιόν), Μάρκος Γιορέντε κτλ κτλ. Εκείνους της Γέιδα δεν τους έμαθα.
Γιατί τα γράφω αυτά; Φέτος χρειάστηκε να κάνω περιγραφή τη Γέιδα στο Κόπα Ντελ Ρέι και έψαξα λίγο την ιστορία της. Ο Ιμανόλ είναι αυτός που τα κατάφερε καλύτερα από όλους στη σύγχρονη μορφή του συλλόγου και χαίρει εκτίμησης. Κυρίως γιατί το ‘χει με τα νοκ άουτ και στην μια βραδιά σου κάνει πολύ ψηλού επιπέδου διαχείριση αγώνα.
Το κατάλαβα από τότε, το αντιλήφθηκα αμέσως και στην ΑΕΚ όταν χωρίς να έχει προετοιμάσει την ομάδα ο ίδιος, πήγε και απέκλεισε την Σπαρτάκ Μόσχας. Δυο φορές με την ΑΕΚ στην Ευρώπη και μια με τη Γέιδα, έφτασε ένα βήμα πριν το στόχο και την πάτησε. Με την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα πέρσι διαχειρίστηκε άψογα τα πλείστα ντέρμπι και δεν μπόρεσε να πάρει τα ματς με τους ουραγούς. Φέτος δεν είχε το ρόστερ για να πάει μέχρι τέλους από τη στιγμή που ΑΠΟΕΛ και Απόλλων το πήγαν τόσο ψηλά το σκορ. Στο κύπελλο όμως έδωσε βάση και δικαιώθηκε.
Με τον κορυφαίο σκόρερ του να μην μπορεί να είναι στην ενδεκάδα σε ημιτελικά-τελικό, βρήκε τρόπο να τον κάνει πρωταγωνιστή παίζοντας με προσοχή μέχρι να μπει ο Γάλλος και «όλο και κάτι θα κάνει». Βρήκε τρόπο να πάρει καθοριστικό γκολ από συνεργασία Γιάννου-Τολμές τη στιγμή που μαζί δεν έπαιξαν ποτέ πριν. Έφτιαξε συστήματα που ταιριάζουν σε κάθε αντίπαλο και όποτε τον βρίσκει τα επιστρατεύει. Πότε τριάδα πίσω, πότε μπακ χαφ αμυντικογενή και πότε επιθετικογενή, πότε ο Ακοράν εκεί, εδώ, ο Αντωνιάδης και ο Τρουγιόλς πηγαινοέρχονται, ο Τέτε ψάχνει κάθε φορά το ρόλο του όπως οι καλεσμένοι σε γάμο το τραπέζι τους: πάνω στον πίνακα.
Αυτά βέβαια είναι φορές που δε θα σου βγουν και τότε πέφτει και το κράξιμο. Κρίνουμε εκ των υστέρων και είναι πάντα πιο εύκολο. Αλλά κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει για αδιαφορία στον πάγκο ή πως δεν ψάχνεται. Τη δικαιούται αυτή την αναγνώριση, είτε μείνει είτε όχι. Η απόφαση ούτως ή άλλως θα παρθεί από κάποιον που τον έζησε από την πρώτη μέρα ως τον τελικό. Αν μπορεί ο «τρόπος Ιδιάκεθ» να κάνει την ΑΕΚ πρωταθλήτρια είναι η κρίσιμη ερώτηση. Δεν μπορώ να σας το εγγυηθώ ούτε εγώ ούτε και κανένας. Αλλά κέρδισε το σεβασμό μου ο «ταρίφας» όπως τον έλεγαν ακόμα και φίλοι της ΑΕΚ. Μπράβο του ανεξαρτήτως κατάληξης.
