Η άνοδος της ΑΕΚ στην ελίτ του κυπριακού ποδοσφαίρου αποτελεί ένα αδιαμφισβήτητη γεγονός, το οποίο επιβεβαιώνουν οι συνεχείς παρουσίες στα κύπελλα Ευρώπης και το έντονο φλερτ με τον τίτλο του πρωταθλητή. Υπό τις οδηγίες του Τσάβι Ρόκα, οι κιτρινοπράσινοι κατάφεραν να κτίσουν ένα αλλιώτικο και ένα πιο πρωταγωνιστικό προφίλ, από το οποίο όμως λείπει η χειροπιαστή διάκριση, είτε αυτή είναι η επιστροφή στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, είτε η κατάκτηση ενός τροπαίου.
Η αποχώρηση του Βάσκου τεχνικού το ερχόμενο καλοκαίρι θα φέρει και μια νέα τάξη πραγμάτων σε πολλά επίπεδα και η ποδοσφαιρική... δικαιοσύνη απαιτεί η έξοδος αυτή να γίνει με μια διάκριση. Την ίδια στιγμή, παλιοσειρές όπως ο Άντερ Μουρίγιο αλλά και κατά πάσα πιθανότητα ο Νταβίντ Καταλά, ετοιμάζονται να κρεμάσουν τα παπούτσια, χωρίς τη διάκριση στο παλμαρέ του, γι' αυτό ο προσεχής τελικός του κυπέλλου, αποκτά μεγαλύτερη αξία.
Μπορεί η πορεία προς τον αγώνα της 16ης Μαϊου να μην προσέφερε μεγάλες συγκινήσεις, από την άποψη ότι οι Λαρνακείς είχα ένα εύκολο έως βατό δρόμο να διανύσουν, ωστόσο μια πιο συνολική προσέγγιση, δίνει μια διαφορετική διάσταση. Στον τελευταίο αγώνα με έντονη Ισπανική σφραγίδα, ο Ιμανόλ Ιδιακέθ καλείται να καθοδηγήσει τους ποδοσφαιριστές του στην πηγή προκειμένου να ξεδιψάσουν και να συνοδεύσουν την παραμυθένια πορεία της τελευταίας τετραετίας, με... happy end!
