Βαριά και ασήκωτη εξακολουθεί να είναι η δεύτερη φετινή εντός έδρας ήττα της ΑΕΚ από τη Νέα Σαλαμίνα, με τους περσινούς κυπελλούχους να κατρακυλούν στην έκτη θέση με το τέλος του 2018 και να βλέπουν τις ελπίδες τους για τον τίτλο να μειώνονται. Η εμφάνιση απέναντι στους ερυθρόλευκους είχε αρκετά κενά διαστήματα ωστόσο ο βαθμός της ισοπαλίας ενδεχομένως να φάνταζε δίκαιος βάση των δεκαέξι τελικών προσπαθειών και της εκπληκτικής απόδοσης του Ρόμπερτ Βεσελόφσκι.
Σε περιπτώσεις σαν κι αυτές, η τελευταία γεύση τείνει να κυριαρχεί ολόκληρου του... συμποσίου και η κριτική που ασκείται κυρίως στον Άντονι Ιραόλα είναι μηδενιστική. Ο Βάσκος τεχνικός χαρακτηρίστηκε ως «στρατηγός» καταφέρνοντας στους πρώτους έξι αγώνες της προπονητικής του καριέρας να οδηγήσει στην ΑΕΚ στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ ωστόσο η μήνη... χρυσόψαρου πλέον τον έχει υποβιβάσει.
Διαβάστε επίσης: Η πικρή επίγευση μιας ιστορικής χρονιάς
Ο διάδοχος του Ιμανόλ Ιδιακέθ προφανώς και έχει τις δικές του ευθύνες για την αποτυχία των κιτρινοπράσινων να πάρουν τρίποντο σε τέσσερις σερί αγώνες, στατιστικό το οποίο έχει να καταγραφεί εδώ και μια διετία. Από εκεί και πέρα όμως εναποκείται στον καθένα που ασκεί κριτική να δει τη γενικότερη εικόνα της φετινής σεζόν, αλλά και της φετινής χρονιάς και να μην απομονώνει το μικρό εκεί δείγμα το οποίο προσφέρεται για λήψη επιχειρημάτων προς μια παγιωμένη άποψη.
Διαβάστε επίσης: Γιατί καθηλωμένος στον πάγκο ο Ιβάν;
Στο τέλος του 2018, σαφώς και ο Άντονι Ιραόλα είναι ένα άτομο το οποίο πρόλαβε να ζήσει το ζενίθ και το ναδίρ, ωστόσο η αναζήτηση ευθυνών ίσως θα ήταν πιο δίκαιη αν στρεφόταν σε πρόσωπα τα οποία είναι για περισσότερο καιρό στο οικοδόμημα της ΑΕΚ και έχουν την αρμοδιότητα να λαμβάνουν αποφάσεις στο αγωνιστικό κομμάτι. Ας μην ξεχνάμε ότι η επιλογή του Βάσκου είχε την υπογραφή του Άντερ Μουρίγιο, όπως επίσης η επιλογή για πορεία με ένα ρόστερ αυξημένο κατά μια μονάδα αριθμητικά σε σχέση με πέρσι, αλλά και μια χρονιά μεγαλύτερο.
