Όπως και το καλοκαίρι του 2011 όταν κατάφερε για πρώτη φορά στην ιστορία της να μπει στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ, έτσι και το 2018, η ΑΕΚ επιστρέφει στην κυπριακή πραγματικότητα με ισοπαλία, μη μπορώντας να ξεκινήσει με το δεξί τις υποχρεώσεις της εντός συνόρων. Παρόλο που ο Φλοριάν Τολεμές έδωσε προβάδισμα στους περσινούς κυπελλούχους στο 22ο λεπτό της αναμέτρησης που έγινε στο «N. Papas Group Αμμόχωστος-Επιστροφή», η ομάδα του Άντονι Ιραόλα κατέβασε στροφές ιδιαίτερα στο πρώτο ημίχρονο και η ισοφάριση ήταν κάτι το οποίο δεν εξέπληξε.
Στην αρθρογραφία μου στις 11 Σεπτεμβρίου 2018, είχα αναφερθεί στο γεγονός ότι ο Βάσκος τεχνικός διατήρησε τη φιλοσοφία των τελευταίων ετών δίνοντας έμφαση στο μηδέν παθητικό, αλλά διαφοροποίησε την υλοποίησής της. Συγκεκριμένα στους έξι ευρωπαϊκούς αγώνες με αντίπαλο τις Ντάνταλκ, Στουρμ Γκρατς και Τρέντσιν, η ΑΕΚ εκμεταλλεύτηκε τον τίτλο του αουτσάιντερ και ουσιαστικά θυσίαζε την κατοχή της μπάλας, έχοντας παράλληλα την ικανότητα να σκοράρει είτε στην αντεπίθεση, είτε μετά από κλέψιμο στη μεσοαυμυντική γραμμή.
Οι ρόλοι αντιστράφηκαν με μαθηματική ακρίβεια στον αγώνα απέναντι στη Νέα Σαλαμίνα, με τους κιτρινοπράσινους να δυσκολεύονται να προσαρμοστούν σε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας αν και η στατιστική πλευρά ανέδειξε ένα σταθερό ποσοστό από 60 μέχρι 67 τοις εκατόν στην κατοχή της μπάλας. Όπως όμως ανέφερε και ο ίδιος ο Άντονι Ιραόλα, συχνά αυτή ήταν ανούσια, με την ΑΕΚ να έχει ένα προβλέψιμο πλάνο ανάπτυξης από την δεξιά πτέρυγα, το οποίο διαφοροποιήθηκε ελαφρώς με την είσοδο του Ασούμπρε αντί του Τέτε ο οποίος αποτέλεσε απλή αναφορά στο φύλλο αγώνος.
Αν και ελαφρυντικά υπάρχουν και μάλιστα αρκετά, το στοιχείο εκείνο που προβλημάτισε είναι το γεγονός ότι στον πρώτο της φετινό αγώνα με την ετικέτα του φαβορί και στον πρώτο αγώνα που είχε την υποχρέωση να παίξει με τη μπάλα και όχι να την περιμένει, η ομάδα της Λάρνακας δεν κατάφερε να καρπωθεί το τρίποντο.
