Μια σημαντική παράμετρος που στέρησε από την ΑΕΚ την κατάκτηση του περσινού τίτλου, ήταν οι τέσσερις χαμένοι βαθμοί απέναντι στις δύο ομάδες που πήραν πρώτες το δρόμο προς τη δεύτερη κατηγορία. Αναγέννηση Δερύνειας και ΑΕΖ ήταν δύο από τα εμπόδια τα οποία οι Λαρνακείς δεν κατάφεραν να υπερπηδήσουν και μάλιστα σε κρίσιμες περιόδους ως προς την εξέλιξη του μαραθωνίου που ολοκληρώθηκε πριν ένα περίπου μήνα.
Η εκτός έδρας άγονη ισοπαλία απέναντι στην ομάδα της Δερύνειας λόγω και του εκτεταμένου ροτέισον, αλλά και η εντός έδρας ισοπαλία απέναντι στην ομάδα του Ζακακίου με χαμένο πέναλτι στις καθυστερήσεις προκάλεσαν μάλιστα και έντονη συζήτηση και στο εσωτερικό της ομάδας. Αν στην εξίσωση μπει το γεγονός ότι ουσιαστικά η ΑΕΚ φέτος δεν έχασε από τον μετέπειτα πρωταθλητή ΑΠΟΕΛ σε τέσσερις αγώνες, τότε αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο η ανάγκη για σοβαρότητα απέναντι στους θεωρητικά πιο αδύναμους αντίπαλους.
Βέβαια το γεγονός ότι οι κιτρινοπράσινοι έχουν υψηλά ποσοστά επιτυχίας στα ντέρμπι και ιδιαίτερα απέναντι στους εκάστοτε συνδιεκδικητές του τίτλου μόνο τιμητικό μπορεί να χαρακτηριστεί, ωστός εκ του αποτελέσματος δεν φαίνεται αρκετό. Άλλωστε δεν αποτελεί μυστικό ότι η σταθερότητα είναι ένα από τα… μυστικά των ομάδων που πρωταγωνιστούν και εν τέλει φτάνουν στην κατάκτηση των τίτλων.
Ανάμεσα στο εξαιρετικό ξεκίνημα στη χρονιά αλλά και το δυναμικό photo finish, μεσολάβησε ένα χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια του οποίου -και ιδιαίτερα μέσα στο 2017- ήρθαν μαθήματα που πρέπει να γίνουν παθήματα.
