Πριν έξι χρόνια και συγκεκριμένα την 1/12/2012, οι οπαδοί της Ρεάλ Μαδρίτης, μετά από μια νέα επιτυχία απέναντι στην συμπολίτισσα Ατλέτικο, σήκωναν πανό με το οποίο ουσιαστικά, ζητούσαν ισάξιο αντίπαλο, μιας και η Ρεάλ είχε πάρει για τα καλά τον αέρα των «Ροχιμπλάνκος». Από τότε πολλά έχουν αλλάξει για το σύνολο του Ντιέγο Σιμεόνε.
Ας θυμηθούμε τα πιο σημαντικά:
Στις 23 Δεκεμβρίου 2011 άλλαξε η ιστορία της Ατλέτικο Μαδρίτης κι αυτό γιατί ο πρόεδρος της ομάδας, Ενρίκε Θερέζο αντικαθιστούσε τον Μανθάνο και θα έφερνε τον Σιμεόνε στον πάγκο της ομάδας. Τα χρόνια εκείνα η ομάδα της Μαδρίτης δεν θεωρείτο κάποιο φόβητρο, παρόλο που διέθετε στις τάξεις της ποδοσφαιριστές όπως οι Τόρες, Αγουέρο, Φορλάν. Ωστόσο μοναδική της επιτυχία ήταν το 2010 με την κατάκτηση του Europa League με προπονητή τον Κίκε Σάντσεθ Φλόρεθ. Από την άλλη ο Σιμεόνε ήξερε πολύ καλά που πήγαινε μιας και είχε αγωνιστεί στην ομάδα, ενώ είχε κατακτήσει μαζί της και πρωτάθλημα, το 1996, το οποίο ήταν και το τελευταίο της πριν την έλευση του «Τσόλο».
Από την πρώτη κιόλας του χρονιά έφτασε στην κατάκτηση του Europa League, επικρατώντας με 3-0 της Μπιλμπάο, με μπροστάρη έναν από τους καλύτερους επιθετικούς εκείνα τα χρόνια, τον Ραδαμέλ Φαλκάο. Την επόμενη χρονιά, ο πήχης μπήκε ακόμη πιο ψηλά, με την Ατλέτικο να τερματίζει 3η στο πρωτάθλημα, ενώ κατέκτησε το κύπελλο, επικρατώντας της Ρεάλ με 2-1 στην παράταση μέσα στο Σαντιάγο Μπερναμπέου, έδρα της αιώνιου αντιπάλου.
Όμως η σεζόν που σίγουρα θα μνημονεύουν, μέχρι την επόμενη οι «Ροχιμπλάνκος» είναι αυτή του 2013-14, όπου έφτασαν στην κορυφή του Ισπανικού Ποδοσφαίρου μετά από 18 χρόνια, εκθρονίζοντας το μεγάλο δίπολο των Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Έχοντας στο ρόστερ ποδοσφαιριστές εγνωσμένης αξίας όπως οι Βίγια, Ντιέγο Κόστα, Κουρτουά, Τουράν, Γοδίν, οι «Ροχιμπλάνκος» πήραν 90 βαθμούς, αρκετούς για να τους δώσουν το δέκατο πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Παράλληλα κατόρθωσαν για 1η φορά να αγωνιστούν σε τελικό του Champions League και αν δεν ήταν η κεφαλιά του Σέρχιο Ράμος στο 94’, τότε η ιστορία θα έγραφε πως η Ατλέτικο θα κατακτούσε και την «κούπα με τα μεγάλα αυτιά», εκείνη τη σεζόν.
Η τετραετία που ακολούθησε δεν έφερε πολλά ακόμα τρόπαια, αφού δεν ήταν λίγες οι φορές που έφτασε κοντά στην πηγή χωρίς να πιει νερό, ωστόσο οι «Ροχιμπλάνκος», πέρσι πήραν ακόμη ένα Europa League, αυτή τη φορά απέναντι στην Μαρσέιγ. Στο ενδιάμεσο πήγαν σε ακόμη έναν τελικό, το 2016 αλλά και πάλι έχασαν από τη μεγάλη αντίπαλο, Ρεάλ, στη διαδικασία των πέναλτι.
Πολλοί χαρακτηρίζουν το ποδόσφαιρο που παράγει η ομάδα ως «αντιποδόσφαιρο», παρ’ όλα αυτά το φετινό της ρόστερ απαρτίζεται από ποδοσφαιριστές που μπορούν να επιτεθούν αποτελεσματικά, χωρίς να χρειάζεται να παίζουν με αντεπιθέσεις. Σίγουρα δεν υπάρχουν πολλές ομάδες που έχουν στη κατοχή τους επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές όπως οι Γκριεζμάν, Κόστα, Κάλινιτς, Μαρτίνς, Κορέα, αλλά και χαφ όπως οι Κόκε, Σαούλ, ο ανερχόμενος Ρόντρι τον οποίο πολλοί Ισπανοί θεωρούν νέο Μπουσκέτς, αλλά και ο παγκόσμιος πρωταθλητής με τη Γαλλία, Λεμάρ. Να μην ξεχνούμε και την άμυνα της όμως που ξεκινά από έναν από τους καλύτερους τερματοφύλακες στον κόσμο, τον Όμπλακ, ο οποίος έχει την τύχη να έχει μπροστά του τους Γοδίν, Χιμένεζ, Σάβιτς, Ερνάντεζ, Φιλίπε Λουίς, για να αναφέρουμε μερικούς από τους ποιοτικούς αμυντικούς της.
Χαρακτηριστικό που μεταφράζεται στο πόσο πολύ έχει αλλάξει η φιλοσοφία των Μαδριλένων, είναι πως μόνο το περασμένο καλοκαίρι έχουν ξοδέψει περίπου 190 εκατομμύρια! Αυτό μιλάει από μόνο του, καθώς μπορεί να μην το λένε, ωστόσο στο μυαλό κάθε οπαδού της ομάδας, μια είναι η ημερομηνία που είναι σημαδεμένη στο ημερολόγιο τους, η 1η Ιουνίου 2019. Κι αυτό συμβαίνει διότι ο φετινός τελικός του Champions League, θα διεξαχθεί στο Wanda Metropolitano, έδρα της Ατλέτικο από το 2017. Οπότε μην παραξενευτείτε εάν η Ατλέτικο καταφέρει να διεκδικήσει για 3η φορά σε 5 χρόνια το βαρύτιμο τρόπαιο.
Του Γιάννη Κουδουνά
