Όλη η υφήλιος είχε καρφωμένο το βλέμμα της στις οθόνες για τον μεγάλο τελικό των 100μ. των Ανδρών, όχι γιατί παραδοσιακά έχει μεγάλο ενδιαφέρον αλλά για να δει ΑΥΤΟΝ να κερδίζει και πάλι.
Ο ίδιος ο Γουσέϊν Μπολτ έχει πει πολλές φορές πως δε θέλει να χάνει και όταν αποφασίζει να κατεβεί σε έναν αγώνα το κάνει μόνο αν ξέρει πως θα κερδίσει. Στις 14/8/2016 ζήσαμε άλλη μια επιβεβαίωση της δήλωσής του, που από το 2008 και μετά δύσκολα μπορεί κανείς να την αμφισβητήσει. Με χρόνο 9.81'' κέρδισε τον Τζάστιν Γκάτλιν (9.89'') και έγραψε άλλη μια σελίδα αθλητικής ιστορίας.
Συμμετείχε σε μεγάλους αγώνες από τoυς αγώνες της Αθήνας το 2004, κυρίως στο 200αρι, όμως ήταν στο Πεκίνο που έκανε την έκρηξη και έγινε μεμιάς ο αγαπημένος του κοινού. Ένας Τζαμαϊκανός που χορεύει και κάνει αστεία, φιλικός με όλους και το σημαντικότερο: Κερδίζει Αμερικανούς όπου τους βρει και δεν τους αφήνει να δουν χαρά σε αγωνίσματα που τα θεωρούσαν «δικά» τους. Λόγος από μόνος του για να τον αγαπούν όλοι και να απολαμβάνουν κάθε επόμενη νίκη του απέναντί τους σαν την πρώτη φορά εκεί στην κινεζική πρωτεύουσα.
Από το 2008 έγιναν εφτά μεγάλες διοργανώσεις (τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα και τώρα διεξάγονται οι τρίτοι Ολυμπιακοί αγώνες) με τον Μπολτ να έχει ηττηθεί σε 100μ., 200μ. και σκυταλοδρομία 4Χ100μ. μόνο από τον εαυτό του. Αναφερόμαστε στο κατοστάρι του παγκοσμίου πρωταθλήματος στο Νταεγκού όπου ακυρώθηκε με άκυρη εκκίνηση.
Μιλούμε για 18 χρυσά στις 19 τελευταίες κούρσες μεγάλες διοργανώσεις στίβου που έλαβε μέρος. Μια γήινη εκδοχή του σούπερμαν ή απλά ο κουλ τύπος από τη Τζαμάϊκα, χώρα που όλο το σύμπαν συμπαθεί, που κερδίζει τους Αμερικανούς (χώρα που οι πλείστοι αντιπαθούν);
Ό,τι και να διαλέξεις να πιστεύεις, τον Μπολτ είναι σίγουρο πως θα καρφώνεσαι μπροστά στην οθόνη για να τον δεις όχι να τρέχει αλλά να κερδίζει. Δυστυχώς, αυτό θα γίνει σε άλλες δυο κούρσες τώρα στο Ρίο και σε τρεις ακόμα στο παγκόσμιο του Λονδίνου του χρόνου. Στα 31 του, αποφάσισε πως θα βάλει τέλος στην απίθανη καριέρα του.
