Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη ο Κύπριος Διεθνής χειροσφαιριστής Χριστόφορος Νούγκοβιτς, μίλησε για το πως προέκυψε το χάντμπολ στην ζωή του, πως κατάφερε να φτάσει να γίνει επαγγελματίας στο άθλημα, αλλά και γενικότερα για την άποψη του για το χαντμπολ στην Κύπρο και στο εξωτερικό.
Ο Χριστόφορος Νούγκοβιτς ξεκίνησε την χειροσφαίριση σε ηλικία 9 ετών στην ΣΠΕ Στροβόλου ενώ αργότερα μετακόμισε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Διομήδη Άργους με τον οποίο υπέγραψε και το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο σε ηλικία 21 ετών. Εκεί, έγινε ο μοναδικός Κύπριος χειροσφαιριστής με Ευρωπαικό τίτλο όταν κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο Challenge Cup, ενώ χρίστηκε και ο καλύτερος τερματοφύλακας τη σεζόν.
Αργότερα, ένα τηλεφώνημα από τον μάνατζερ του Ζοltan Majeri από την Ελβετία, ήταν αρκετό για να να μετακομίσει στην Γαλλία και στην Montelimar Craus το διάστημα 2015 εώς το 2017. Επόμενος σταθμός της καριέρας του, η HKM Šaľa από την οποία αποχώρησε πριν λίγο καιρό και πλέον κοιτάει Ελβετία μεριά, αφού ανανέωσε με την TV Endingen η οποία φέτος θα αγωνίζεται στην Β’ Κατηγορία ωστόσο έχει βλέψεις για τα ρετιρέ.
Δείτε αναλυτικά όλη την συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστόσελίδα μας 24sports.com.cy ο Χριστόφορος Νούγκοβιτς.
Πως προέκυψε το Χάντμπολ;
«Ήταν Νοέμβρης του 1999 όταν και ήμουν 9 χρονών. Είχα πάει με τους φίλους της γειτονιάς μου να παίξουμε ποδόσφαιρο στο γυμνάσιο του Αγίου Βασιλείου στον Στρόβολο. Με το που φτάσαμε, στο κλειστό γήπεδο έκανε προπόνηση η ομάδα της ΣΠΕ Στροβόλου. Κοιτάζοντας από το παράθυρο είδα το πρωτόγνωρο άθλημα τότε για μένα, ενδιαφέρον. Λέω στους φίλους μου «Δεν πάμε μέσα να δούμε;», μπήκαμε μέσα και κάτσαμε στις κερκίδες παρακολουθώντας την προπόνηση. Εμένα μου άρεσε πολύ μέχρι που στο τέλος πήγα στον προπονητή, τον κ. Γιάννο Ιωάννου τότε, και του ζήτησα να ξεκινήσω και εγώ. Μου έδωσε μια φόρμα να την συμπληρώσω μαζί με δύο φωτογραφίες και έτσι την αμέσως επόμενη μέρα του τα παρέδωσα, έτσι άρχισα το χάντμπολ. Ήταν Νοέμβρης του 1999, μέχρι σήμερα, σχεδόν 18 χρόνια.»
Ελάχιστοι συμπατριώτες μας τα κατάφεραν να γίνουν επαγγελματίες στο άθλημα αυτό. Πως τα κατάφερες εσύ;
«Επέλεξα να γίνω επαγγελματίας και να το ακολουθήσω επαγγελματικά γιατί έχω ένα όνειρο. Το όνειρο αυτό είναι να παίξω στην Γερμανική Μπουντεσλίγκα, το οποίο είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στο χάντμπολ στον πλανήτη, και είναι το όνειρο του κάθε χαντμπολίστα να περάσει απο εκεί. Ο δεύτερος λόγος είναι επειδή θέλω να το αφιερώσω στην μητέρα μου η οποία το 2011 όταν και έφυγα ξεκινώντας την καριέρα μου, έκλαιγε στην πόρτα αποχαιρετόντας με. Γυρισα πίσω κοιτάζοντας την. Εκείνη την στιγμμή δεν θα την ξεχάσω μέχρι να πεθάνω. Ο λόγος; Γιατί ήμουν ο τελευταίος άντρας που είχε δίπλα της, και έφυγα. Οπότε οτι κάνω, το κάνω γι αυτήν.»
Η καλύτερη στιγμή της καριέρας σου;
«Η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου ήταν όταν κατέκτησα το Ευρωπαϊκό Κύπελλο Challenge Cup με την ομάδα μου στην Ελλάδα, Διομήδη Άργους, όπου και κέρδισα το πρωτάθλημα Ελλάδας για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου, καθώς επίσης και καλύτερος τερματοφύλακας της σεζόν. Με την Ευρωπαϊκή κατάκτηση αυτομάτως έγινα και ο 1ος Κύπριος με Ευρωπαϊκό τίτλο στο βιογραφικό του.»
Η χειρότερη στιγμή της καριέρας σου;
«Η χειρότερη στιγμή της καριέρας μου ήταν η σεζόν που τελείωσε με τους δύο τραυματισμούς μου που με άφησαν έξω τέσσερις μήνες. Βαριές θλάσεις με κομμένους μυς στις γάμπες μου, δεξιά 7εκ. και αριστερά 6εκ. Δεν θα αναφερθώ σε χαμένα παιχνίδια γιατί η υγεία είναι πάνω απ’ όλα και είναι το πιο σημαντικό.»
Αγωνίστηκες σε Κύπρο, Ελλάδα, Γαλλία, Σλοβακία και τώρα Ελβετία. Πως προέκυψε η Ελβετία;
«Η Ελβετία προέκυψε με τον μάνατζερ μου να δέχεται ένα τηλέφωνο από τον πρόεδρο της ομάδας TV Endingen, και να κάνουν μια καλή πρόταση η οποία ήταν και η καλύτερη από όλες τις υπόλοιπες.»
Σε ποια ομάδα – χώρα βρήκες τις καλύτερες εγκαταστάσεις;
«Τις καλύτερες εγκαταστάσεις τις βρήκα στην Ελβετία όταν πήγα για τρεις μέρες πριν έρθω Κύπρο. Είχα πάει να υπογράψω το συμβόλαιο και να γνωρίσω τους ανθρώπους της ομάδας. Το γήπεδο ήταν τεράστιο με τρεις ορόφους και ασανσέρ, το οποίο μέσα είχε και το γήπεδο όπου παίζονται οι αγώνες με χωρητικότητα 3000 φιλάθλων. Υπήρχε ακόμα ένα γήπεδο δίπλα βοηθητικό, γυμναστήριο, σπα με σάουνα και τζακούζι, κρεβάτια για μασάζ, εστιατόριο και καφετέρια. Είχε τέσσερα μεγάλα αποδυτήρια, αίθουσα με εργομετρικά, τέσσερα VIP δωμάτια και Technical meeting, μπόουλινγκ, μπαρ για νυχτερινή διασκέδαση, αίθουσα χορού, αίθουσα με αντικείμενα προπονητών αλλά και ξενοδοχείο.»
Περίγραψε μας λίγο τις εμπειρίες σου στο εξωτερικό και το πως αντιμετωπίζουν το άθλημα.
«Στο εξωτερικό είναι πιο διαδεδομένο το χαντμπολ από ότι είναι στην Κύπρο. Αυτό συμβαίνει γιατί οι Ομοσπονδίες προβάλλουν το άθλημα στην τηλεόραση και επίσης τους παίκτες τους γνωρίζει όλος ο κόσμος στην πόλη όπου βρίσκονται αλλά και σε όλη την χώρα. Υπάρχει επίσης μεγάλη βοήθεια από τους χορηγούς της ομάδας που αναλαμβάνουν μεγάλα και βασικά έξοδα. Αυτά τα δύο κάνουν την μεγάλη διαφορά για τα πρώτα βήματα μιας ομάδας να σταθεί στα πόδια της και ταυτόχρονα σου δίνουν την ψυχολογία να συνεχίσεις.»
Ποια είναι η άποψη σου για το χάντμπολ στην Κύπρο;
«Η Κύπρος στον χαντμπολικό χάρτη δεν υπάρχει καν... Δυστυχώς το άθλημα πεθαίνει χρόνο με τον χρόνο. Κλείνουν ομάδες και το πρωτάθλημα αποδυναμώνει, αυτά βέβαια γίνονται λόγω της οικονομικής κρίσης που βεβαίως και στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχουν μεγάλα και σοβαρά προβλήματα αλλά, όπως είπα και προηγουμένως, στην Ευρώπη οι ομάδες έχουν μεγάλο αριθμό χορηγών που χορηγούν και βοηθούν, πράγμα που στην Κύπρο δεν κάνουν οι ομάδες. Επιπλέον η Ομοσπονδία μας δεν κάνει ενέργειες έτσι ώστε να γίνει το άθλημα δημοφιλές στον κόσμο, π.χ να γίνονται όλοι οι αγώνες τηλεοπτικοί. Αυτά δυστυχώς κάνουν το άθλημα να υποβιβάζεται στην Κύπρο χρόνια τώρα...»
